พลังงานพื้นผิว

มาตราขนาดโมเมนต์ (อังกฤษ: moment magnitude scale; MMS, M_w) เป็นหน่วยที่นักวิทยาแผ่นดินไหวใช้เพื่อวัดขนาดของแผ่นดินไหวในแง่ของพลังงานที่ปลดปล่อยออกมา แมกนิจูดนั้นขึ้นอยู่กับโมเมนต์แผ่นดินไหวที่เกิดขึ้น ซึ่งเท่ากับความคงรูปของโลกคูณกับค่าเฉลี่ยของการเลื่อนบนรอยแยกและขนาดของพื้นที่ที่เลื่อน มาตราดังกล่าวได้รับการพัฒนาขึ้นมาในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1970 เพื่อใช้แทนมาตราริกเตอร์ ซึ่งใช้กันมาตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1930 แม้ว่าสูตรในการคำนวณจะต่างกัน แต่มาตราใหม่นี้ยังคงให้ค่าแมกนิจูดที่ใกล้เคียงตามที่จำกัดความไว้โดยมาตราริกเตอร์เดิม มาตราโมเมนต์แมกนิจูดนี้ใช้เพื่อประเมินแมกนิจูดสำหรับแผ่นดินไหวขนาดใหญ่สมัยใหม่ทั้งหมดโดย

การจำกัดความ

สัญลักษณ์ของมาตราโมเมนต์แมกนิจูด คือ ${\displaystyle M_{\mathrm {w} }}$ โดยมีตัวห้อย ${\displaystyle \mathrm {w} }$ หมายถึง งานเชิงกลที่เกิดขึ้น โมเมนต์แมกนิจูด ${\displaystyle M_{\mathrm {w} }}$ เป็นซึ่งจำกัดความโดย

${\displaystyle M_{\mathrm {w} }={\frac {2}{3}}\log _{10}M_{0}-10.7}$

โดยที่ ${\displaystyle M_{0}}$ เป็นแมกนิจูดของโมเมนต์แผ่นดินไหวในหน่วยดายน์เซนติเมตร (10^-7 นิวตันเมตร) ส่วนค่าคงตัวในสมการนี้ถูกเลือกเพื่อให้สอดคล้องกับค่าแมกนิจูดที่คำนวณได้จากมาตราเก่า โดยที่สำคัญที่สุดคือ มาตราท้องถิ่น (หรือ "ริกเตอร์")

เช่นเดียวกับมาตราริกเตอร์ การเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับของมาตราเชิงลอการิทึมสอดคล้องกับพลังงานที่ปลดปล่อยออกมาเพิ่มขึ้น 10^1.5 ≈ 32 เท่า และการเพิ่มขึ้นสองระดับจะสอดคล้องกับพลังงานที่ปลดปล่อยออกมาเพิ่มขึ้น 10³ = 1000 เท่า

อ้างอิง

1. Hanks, Thomas C.; Kanamori, Hiroo (May 1979). (PDF). Journal of Geophysical Research. 84 (B5): 2348–50. doi:10.1029/JB084iB05p02348. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2010-08-21. สืบค้นเมื่อ 2011-03-27.
2. USGS Earthquake Magnitude Policy