พระราชว งหลวง ญ ป น 皇居 โรมาจ Kōkyo ท บศ พท โคเก ยว เป นท ประท บหล กของจ กรพรรด ญ ป น เป นพ นท คล ายสวนขนาดใหญ อย ในเขตช

พระราชวังหลวง (ญี่ปุ่น: 皇居; โรมาจิ: Kōkyo; : โคเกียว) เป็นที่ประทับหลักของจักรพรรดิญี่ปุ่น เป็นพื้นที่คล้ายสวนขนาดใหญ่อยู่ในเขตชิโยดะ กรุงโตเกียว ใกล้กับสถานีรถไฟโตเกียว ประกอบด้วยพระราชมนเทียร พระตำหนักของพระราชวงศ์ พิพิธภัณฑ์ของสะสมในพระองค์ สำนักพระราชวังหลวง และอุทยานต่าง ๆ

พระราชวังหลวง
皇居
พระราชวังหลวงโตเกียว

ข้อมูลทั่วไป
สถานะ	ถูกรื้อถอน
ประเภท	พระราชวัง
สถาปัตยกรรม	สถาปัตยกรรมญี่ปุ่น
เมือง	เขตชิโยดะ กรุงโตเกียว
ประเทศ	ญี่ปุ่น
ปรับปรุง	ค.ศ. 1964
รื้อถอน	ค.ศ. 1868
ผู้สร้าง	โทกูงาวะ โยชิโนบุ

พระราชวังนี้สร้างขึ้นบนพื้นที่เดิมของปราสาทเอโดะซึ่งเป็นที่อยู่ของโชกุนจากตระกูลโทกูงาวะ พระราชวังเดิมถูกระเบิดทำลายลงไปมากในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง และได้รับการบูรณะใน ค.ศ. 1964 พื้นที่โดยรวมมีขนาด 1.15 ตารางกิโลเมตร ในช่วงสูงสุดของ มีผู้ประเมินราคาพื้นที่พระราชวังไว้ว่า สูงยิ่งกว่าราคาอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดในแคลิฟอร์เนีย

ประวัติ

ปราสาทเอโดะ

ภายหลังการล่มสลายรัฐบาลเอโดะจากการปฏิรูปเมจิ ส่งผลให้อดีตโชกุนโทกูงาวะ โยชิโนบุ ต้องย้ายออกจากปราสาทเอโดะ เพื่อเปิดทางให้จักรพรรดิเมจิและราชสำนัก ย้ายจากพระราชวังหลวงเกียวโตมายังปราสาทเอโดะ ในวันที่ 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1868 จักรพรรดิเมจิมีพระบัญชาเปลี่ยนนามปราสาทเป็น "ปราสาทโทเก" (東京城 Tōkei-jō) ตอนนั้น กรุงโตเกียวก็เรียกว่าโทเกด้วยเช่นกัน และในวันที่ 9 พฤษภาคม ค.ศ. 1869 ปราสาทก็เปลี่ยนชื่อเป็น "ปราสาทโค" (皇城 Kōjō)

พระราชวังเดิม

ในยุคเมจิ โครงสร้างแบบแปลนส่วนใหญ่ของปราสาทเอโดะนั้นหายไป ซึ่งบางอาคารก็ถูกรื้อถอนเพื่อเปิดทางให้สามารถก่อสร้างตำหนักหรือราชมนเทียรอื่น ๆ ในขณะที่บางตำหนักก็เสียหายจากแผ่นดินไหวและไฟไหม้ ซึ่งเหล่าพระราชมนเทียรที่สร้างขึ้นในสมัยเมจินั้น แทบจะทั้งหมดถูกสร้างขึ้นมาจากไม้ ซึ่งภายนอกเป็นสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม ในขณะที่ภายในมีการประยุกต์สถาปัตยกรรมญี่ปุ่นเข้ากับยุโรป ซึ่งเป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 19

ในปลายรัชสมัยจักรพรรดิไทโชช่วงต้นรัชสมัยจักรพรรดิโชวะ เริ่มมีอาคารบางส่วนที่สร้างด้วยคอนกรีต เช่น สำนักงานของกระทรวงพระราชวังและคณะองคมนตรี ซึ่งโครงสร้างประกอบกับองค์ประกอบแบบญี่ปุ่นเหล่านี้ช่วยให้พระราชวังดูทันสมัยมากขึ้น โดยที่ยังสามารถรักษาให้ทุกส่วนของพระราชวังสื่อถึงความเป็นญี่ปุ่นได้

ระเบียงภาพ

วังเดิม

ท้องพระโรงฮิงาชิดามาริ
ท้องพระโรงชิซูงะ
พระที่นั่งโฮเม
ท้องพระโรงเบญจมาศ (ท้องพระโรงคิริ)
ท้องพระโรงนิชิดามาริ

วังปัจจุบัน

หน้าพระราชวัง
ฐานปราสาทเอโดะที่หลงเหลืออยู่
แผนผังพระราชวังและบริเวณโดยรอบ
พระที่นั่งโชวะ ใช้ในการเสด็จฯรับแขก
จักรพรรดิและพระบรมวงศ์เสด็จออก ณ มุขเด็จ พระที่นั่งโชวะ
งานเลี้ยงอาหารค่ำ
ยินดีต้อนรับ

อ้างอิง

"皇居へ行ってみよう". . สืบค้นเมื่อ 2018-01-02.
Ian Cowie (7 August 2004). "Oriental risks and rewards for optimistic occidentals". The Daily Telegraph. Telegraph.co.uk. สืบค้นเมื่อ 2013-05-07.
Edward Jay Epstein (17 February 2009). "What Was Lost (and Found) in Japan's Lost Decade". Vanity Fair. VF Daily. สืบค้นเมื่อ 2011-09-02.
http://www.wdic.org/w/CUL/%E7%9A%87%E5%B1%85

แหล่งข้อมูลอื่น

สำนักพระราชวังหลวง | พระราชวังหลวงในโตเกียว (อังกฤษ)
ภาพถ่ายของพระราชวังโตเกียว (อังกฤษ)
แผนที่ของพระราชวัง 2010-04-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)
ข้อมูลเกี่ยวกับการเยี่ยมชมพระราชวังหลวงในวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระจักรพรรดิ (อังกฤษ)

[1] "皇居へ行ってみよう". . สืบค้นเมื่อ 2018-01-02.

[telegraph-2] Ian Cowie (7 August 2004). "Oriental risks and rewards for optimistic occidentals". The Daily Telegraph. Telegraph.co.uk. สืบค้นเมื่อ 2013-05-07.

[vanity-3] Edward Jay Epstein (17 February 2009). "What Was Lost (and Found) in Japan's Lost Decade". Vanity Fair. VF Daily. สืบค้นเมื่อ 2011-09-02.

[4] ttp://www.wdic.org/w/CUL/%E7%9A%87%E5%B1%85