ปุ๊ป้าย

ตงฟางปุ๊ป้าย หรือสำเนียงฮกเกี้ยนว่า ตังฮึงปุ๊กป้าย (จีนตัวย่อ: 东方不败; จีนตัวเต็ม: 東方不敗; พินอิน: Dōngfāng Bùbài) เป็นตัวละครสำคัญตัวหนึ่งในนิยายกำลังภายในเรื่อง กระบี่เย้ยยุทธจักร หรือ เดชคัมภีร์เทวดา เป็นประมุข แห่งผาไม้ดำ บรรลุยอดวิชาทานตะวันถึงขั้นไร้เทียมทาน วิชานี้ฝึกได้เฉพาะผู้ชายเท่านั้น และผู้ฝึกต้องตอนตัวเองเสียก่อนมิเช่นนั้นจะถูกธาตุไฟเข้าแทรก ทำให้ผู้ฝึกวิชานี้กลายเป็นครึ่งหญิงครึ่งชาย ตงฟางรวบรวมชนเผ่าชาวเขาได้เป็นจำนวนมาก หวังล้มล้างราชสำนักและตั้งตัวเป็นใหญ่แทน

โดยคำว่า "ตงฟางปุ๊ป้าย" นั้นแปลว่า บูรพาไร้พ่าย เป็นผู้มีวรยุทธสูงส่งพิสดาร เคลื่อนที่ได้รวดเร็วในพริบตา สามารถใช้เข็มแทนกระบี่เป็นอาวุธเล่นงานศัตรู ตงฟางปุ๊ป้ายจับ อดีตประมุขไปขังไว้ใต้ทะเลสาบนับสิบปี แล้วตั้งตนเป็นประมุขแทน ต่อมา เล่งฮู้ชง มาช่วยเหลือไว้

ตงฟางปุ๊ป้ายรักและเทิดทูน ธิดาเทพ ลูกสาวของเย่นหวอสิงมาก เพราะอิจฉาในความงามของอิ๊งอิ๋ง แต่ไม่เคยริษยา ตงฟางปุ๊ป้ายมีคนรักเป็นผู้หญิงชื่อซือซือซึ่งเป็นคนรักตั้งแต่สมัยตงฟางปุ๊ป้ายยังคงเป็นชายอยู่ หลังจากตงฟางปุ๊ป้ายตอนตนเองเพื่อฝึกวิชาก็ได้มีลักษณะร่างกายและจิตใจเปลี่ยนเป็นหญิงไปเรื่อย ๆ แต่ซือซือก็ยังคงซื่อสัตย์รักใคร่และอยู่เคียงข้างตงฟางปุ๊ป้ายอยู่ตลอดเวลาและพร้อมจะทำทุกอย่างตามที่ตงฟางปุ๊ป้ายบัญชา ปรกติตงฟางปุ๊ป้ายอาศัยอยู่ที่กระท่อมในอุทยานใช้ชีวิตเรียบง่าย และโปรดการปักผ้าเป็นที่สุด ต่อมาเย่นหวอสิง เล่งหูชง และพรรคพวก เข้ามาจู่โจมที่ผาไม้ดำ ซึ่งในขณะนั้นเล่งหูชงไม่รู้ว่านางที่หลับนอนกับตนนั้นมิใช่ตงฟางปุ๊ป้าย แต่จริง ๆ แล้วคือ ซือซือ ซึ่งเป็นหญิงคนรักของตงฟางนั่นเอง ขณะสู้กับเล่งหูชง ตงฟางปุ๊ป้ายเสียสมาธิ ทำให้พลาดท่าถูกทำร้ายจนสาหัส

อันที่จริงแล้ว ตงฟางปุ๊ป้ายนั้นปรากฏอยู่ในกระบี่เย้ยยุทธจักรเพียงแค่ไม่กี่หน้า และเป็นกะเทยที่ไม่มีเค้าความสวยงามเลย แต่ทว่าเมื่อได้มีการดัดแปลงมาเป็นละครโทรทัศน์หรือภาพยนตร์หลายต่อหลายเรื่องแล้ว มักกำหนดให้ตัวละครตัวนี้กลายเป็นคนสวย หรือให้นักแสดงหญิงที่สวยมารับบทนี้อยู่เสมอ ๆ^[] เช่น หลิน ชิงเสีย ในฉบับภาพยนตร์ในปี ค.ศ. 1993, หลิว เซียะหัว ในฉบับละครโทรทัศน์ ค.ศ. 2000 หรือเฉิน เฉียวเอิน ในฉบับ

อ้างอิง

1. Leung, Helen Hok-Sze. "Homosexuality and Queer Aesthetics in Chinese Cinema". academia.edu. Oxford: Blackwell, 2013. สืบค้นเมื่อ 19 October 2014.
2. . ผู้จัดการออนไลน์. 2013-01-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-23. สืบค้นเมื่อ 2017-01-13.