ปะตูไซ

ปะตูไซ (ลาว: ປະຕູໄຊ; ในอดีตเรียกว่า "อานุสาวะลี") เป็นอนุสรณ์สถานตั้งอยู่ท้ายสุดทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของ ใจกลางนครเวียงจันทน์ ประเทศลาว ก่อสร้างในระหว่างปี พ.ศ. 2500 ถึงปี พ.ศ. 2511 เพื่อเป็นการสดุดีวีรชนผู้ร่วมรบเพื่อประกาศเอกราชจากประเทศฝรั่งเศส ปะตูไซถูกตกแต่งด้วยศิลปะแบบล้านช้าง นำสัตว์ในตำนานตามความเชื่อของศาสนาพุทธ เช่น กินรี และพญานาค เป็นต้น และเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู มาตกแต่ง บริเวณโดยรอบมีลานจัดการแสดงน้ำพุประกอบดนตรีและสวนปะตูไซ

ปะตูไซ ປະຕູໄຊ
ประตูไซกับลานแสดงน้ำพุประกอบดนตรี
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้ง	เวียงจันทน์ ลาว
สถานะ	เสร็จแต่ไม่สมบูรณ์
เริ่มสร้าง	พ.ศ. 2500
สร้างเสร็จ	พ.ศ. 2511
เปิดตัว	พ.ศ. 2553 (ครบรอบ 450 ปี ของเวียงจันทน์ในฐานะเมืองหลวงของลาว)
รายละเอียด
จำนวนชั้น	7 ชั้น
มูลค่า	63 ล้านกีบ
บริษัท
สถาปนิก	ทำ ไซยะสิทธเสนา (Tham Sayasthsena)
เจ้าของ	รัฐบาลลาว

ประวัติ

ชื่อเรียก

ปะตูไซ เป็นคำประสมมาจากคำว่า "ปะตู" (ປະຕູ) หมายถึง "ประตู" และ "ไซ" (ໄຊ) มาจากภาษาสันสกฤตคำว่า "ชยะ" หมายถึง "ชนะ" ความหมายของคำจึงเหมือนเช่นเดียวกับคำว่า "ประตูชัย" ในภาษาไทย ส่วนการถอดเป็นอักษรโรมันของคำว่า ปะตูไซ นั้นมีหลายรูปแบบ ได้แก่ Patuxai, Patuxay, Patousai และ Patusai

หลังจากประตูไซสร้างเสร็จ เป็นช่วงที่ลาวมีการปกครองแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ สถานที่นี้ถูกรู้จักกันในชื่อ "อานุสาวะลี" (ອານຸສາວະລີ) ซึ่งหมายถึง "ความทรงจำ" เนื่องจากเป็นอนุสรณ์สถานสำหรับการสดุดีวีรชนจากการประกาศเอกราช ต่อมาในปี พ.ศ. 2518 ขบวนการปฏิวัติฝ่ายคอมมิวนิสต์ "ปะเทดลาว" ยึดอำนาจรัฐบาลได้เด็ดขาดและพระมหากษัตริย์สละราชสมบัติ ทำให้เปลี่ยนการปกครองจากแบบเดิมเป็นสังคมนิยมคอมมิวนิสต์ จึงเปลี่ยนชื่อจากอานุสาวะลีเป็น "ปะตูไซ" (ປະຕູໄຊ) เพื่อเป็นเกียรติแก่ชัยชนะของคณะปฏิวัติ จนใช้เรียกกันถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ปะตูไซยังถูกเรียกว่าเป็น "อาร์กเดอทรียงฟ์" แห่งเวียงจันทน์ เนื่องจากมีลักษณะคล้ายกับอาร์กเดอทรียงฟ์เดอเลตวล ในปารีส ประเทศฝรั่งเศส และมีชื่อเล่นเรียกว่า "รันเวย์แนวตั้ง" เพราะใช้ปูนซิเมนต์สำหรับสร้างสนามบิน

การก่อสร้าง

ประตูไซสร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์สถาน สำหรับสดุดีแก่ทหารลาวที่เสียชีวิตในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองและในการกอบกู้เอกราชจากประเทศฝรั่งเศส ได้รับการออกแบบโดยนายทำ ไซยะสิทธเสนา สถาปนิกชาวลาว ในปี พ.ศ. 2500 แบบของเขาได้รับเลือกจากกรมโยธาธิการ กรมวิศวกรการทหาร และสถาปนิกเอกชนอีกจำนวนมาก โดยทำได้รับเงินค่าตอบแทนเป็นจำนวน 30,000 กีบสำหรับงานออกแบบของเขา วัสดุที่ใช้ก่อสร้างเป็นปูนซิเมนต์จากสหรัฐที่ใช้สำหรับสร้างสนามบินใหม่ในเวียงจันทน์ แต่รัฐบาลลาวในสมัยนั้นนำมาใช้ในการสร้างปะตูไซแทน ปะตูไซหยุดการสร้างในปี พ.ศ. 2511 แต่ไม่ได้สร้างเสร็จสมบูรณ์ตามแบบที่ออกแบบไว้ในตอนแรก เพราะสถานการณ์บ้านเมืองที่ผ่านมาปั่นป่วน รวมมูลค่าทั้งหมดประมาณ 63 ล้านกีบ

ระเบียงภาพ

• ภายในของปะตูไซมีการตกแต่งด้วยเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู
• หนึ่งในสี่ป้อมบนชั้นบนสุดของปะตูไซ
• น้ำพุหลังปะตูไซขณะทำการแสดงน้ำพุประกอบดนตรี
• สวนปะตูไซเมื่อมองลงมากจากบนสุดของปะตูไซ

อ้างอิง

1. Roger Nelson (May 2019). Laura A. Macaluso (บ.ก.). Phnom Penh's Independence Monument and Vientiane's Patuxai. Monument Culture: International Perspectives on the Future of Monuments in a Changing World. London: Rowman & Littlefield. pp. 35-48 (37). ISBN .
2. Fay, Kim (2005). To Asia with love: a connoisseurs' guide to Cambodia, Laos, Thailand & Vietnam. Things Asian Press. pp. 65–67. ISBN .
3. Laos Diplomatic Handbook. Int'l Business Publications. 2007. p. 138. ISBN .
4. . Lao Pictures. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-23.
5. . Lonely Planet. 11 กันยายน 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-24. สืบค้นเมื่อ 2016-11-01.{{}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown ()
6. องค์การพัฒนาการท่องเที่ยว (1 สิงหาคม 2014). . รัฐบาลลาว. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-07-16. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ปะตูไซ

• แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ ปะตูไซ
  • ภาพถ่ายดาวเทียมจากวิกิแมเปีย หรือกูเกิลแมปส์
  • แผนที่จากลองดูแมป หรือเฮียวีโก
  • ภาพถ่ายทางอากาศจากเทอร์ราเซิร์ฟเวอร์

17°58′14″N 102°37′07″E / 17.970556°N 102.618611°E / 17.970556; 102.618611