ประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ

ประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ เป็นปรัชญาทางสังคมและเศรษฐกิจซึ่งเสนอให้เปลี่ยนอำนาจวินิจฉัยสั่งการจากผู้จัดการบริษัทและผู้ถือหุ้นบริษัทมาเป็นกลุ่มผู้มีส่วนได้เสียสาธารณะในวงกว้างซึ่งประกอบด้วยคนงาน ลูกค้า ผู้ผลิตวัตถุดิบ ย่านที่อยู่อาศัยและสาธารณะในวงกว้าง ไม่มีบทนิยามหรือแนวเข้าสู่การศึกษาเดียวที่ครอบคลุมประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ แต่ผู้สนับสนุนส่วนใหญ่อ้างว่าความสัมพันธ์ของทรัพย์สินสมัยใหม่ผลักภาระต้นทุน ทำให้ความกินอยู่ดีทั่วไปมีความสำคัญน้อยกว่ากำไรเอกชนและปฏิเสธองค์การทางการเมืองไม่ให้มีสิทธิ์มีเสียงในการตัดสินใจนโยบายเศรษฐกิจ นอกเหนือจากข้อกังวลทางศีลธรรมเหล่นี้ ประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจยังมีข้ออ้างในการปฏิบัติ เช่น ประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจชดเชยช่องว่างในตัวของทุนนิยม

ผู้สนับสนุนประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจโดยทั่วไปให้เหตุผล่าวทุนนิยมสมัยใหม่ส่งผลให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจเป็นคาบ โดยทำให้เกิดการขาดอุปทานยังผลเพราะสังคมมีรายได้ไม่เพียงพอในการซื้อผลผลิตออกของทุนนิยม การผูกขาดของบริษัทซึ่งตรงแบบทำให้เกิด ส่งผลให้เกิดความขาดสมดุลทางสังคมและเศรษฐกิจซึ่งจำกัดคนงานไม่ให้เข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจและลดของผู้บริโภค ประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจนั้นมีการเสนอเป็นส่วนหนึ่งของอุดมการณ์ทางสังคมและเศรษฐกิจที่ใหญ่กว่า เป็นทฤษฎีเดี่ยว ๆ และเป็นแบบหนึ่งของวาระการปฏิรูป ตัวอย่างเช่น มีการเสนอเป็นวิธีหนึ่งในการได้มาซึ่งอย่างสมบูรณ์ รวมทั้งเปิดเส้นทางสู่สิทธิทางการเมืองอย่างสมบูรณ์ มีการเสนอทฤษฎีประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจแบบตลาดและแบบไม่ใช่ตลาด ในฐานะวาระการปฏิรูป ทฤษฎีที่สนับสนุนและตัวอย่างโลกจริงมีตั้งแต่การกระจายอำนาจและให้แก่สหกรณ์แบบประชาธิปไตย การธนาคารสาธารณะ การค้าโดยชอบธรรมและการผลิตอาหารและเงินตราแบบขึ้นกับภูมิภาค

อ้างอิง

1. Smith 2005. sfn error: no target: CITEREFSmith2005 ()
2. Harvey 2010, p. 107.
3. George 1912.

บรรณานุกรม

• George, Henry (1912) [1879]. Progress and Poverty: An Inquiry into the Cause of Industrial Depressions and of Increase of Want with Increase of Wealth: The Remedy. Garden City, NY: Doubleday, Page & Co. OCLC 338381.
• Harvey, David (2010). The Enigma of Capital and the Crises of Capitalism. Oxford [England]; New York: Oxford University Press. ISBN .
• Smith, J.W. (2007). Money: A Mirror Image of the Economy. the Institute for Economic Democracy Press. ISBN .

บทอ่านเพิ่มเติม

• (2011). America Beyond Capitalism: Reclaiming Our Wealth, Our Liberty, and Our Democracy. Democracy Collaborative Press. ISBN .
• Cole, G. D. H. (1917). Self-Government in Industry. G. Bell.
• (1920). Guild Socialism Restated.
• Cook, Richard C. (2008). We Hold These Truths: The Hope of Monetary Reform. Aurora, CO: Tendril Press. ISBN .
• De Magalhães, L. M., & Ferrero, L. (2010). Political parties and the tax level in the American states: two regression discontinuity designs (No. 10/614). Department of Economics, University of Bristol, UK.
• (1920). Economic Democracy. Bloomfield Books. ISBN .
• Feldman, Jonathan (2001). "Towards the Post-University: Centers of Higher Learning and Creative Spaces as Economic Development and Social Change Agents". Economic and Industrial Democracy. 22 (1): 99–142. doi:10.1177/0143831X01221005.
• Fotopoulos, Takis (October 2008). "The myths about the economic crisis, the reformist left and economic democracy". The International Journal of Inclusive Democracy. 4 (4).
• MacLeod, Greg (1999). From Mondragon To America: Experiments In Community Economic Development. ISBN .
• (2014). After Occupy: Economic Democracy for the 21st Century. ISBN .
• Marx, Karl (2004). . Voltmedia GmbH. ISBN .
• (1970). Participation and Democratic Theory. Cambridge University Press. ISBN .
• (1944). . Boston: Beacon Press. OCLC 173165.
• Restakis, John (2010). Humanizing the Economy: Co-operatives in the Age of Capital. ISBN .
• Smith, J. W. (2006). Economic Democracy A Grand Strategy for World Peace and Prosperity. ISBN .
• Winters, Tom (2018). The Cooperative State: The Case for Employee Ownership on a National Scale. ISBN .
• (2012). Democracy at Work: A Cure for Capitalism. . ISBN .