บีเอซี 1-11

บีเอซี 1-11 (อังกฤษ: BAC One-Eleven) เป็นเครื่องบินไอพ่นโดยสารพิสัยบินใกล้ ได้รับการพัฒนาโดยบริษัท บริติช แอร์คราฟท์ บินเป็นครั้งแรกในวันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 1963 และสร้างขึ้นมากว่า 244 ลำ

บีเอซี 1-11

บีเอซี 1-11-500 ของสวิสแอร์
บทบาท	อากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ
ชาติกำเนิด	สหราชอาณาจักร
บริษัทผู้ผลิต
บินครั้งแรก	29 สิงหาคม ค.ศ. 1963
เริ่มใช้	ค.ศ. 1965 โดยบริติชแอร์เวย์
ปลดประจำการ	7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2019
สถานะ	ปลดประจำการ
ผู้ใช้งานหลัก	บริติชแอร์เวย์ อเมริกันแอร์ไลน์
ช่วงการผลิต	ค.ศ. 1963–1982 (สหราชอาณาจักร) ค.ศ. 1982–1989 (โรมาเนีย)
จำนวนที่ผลิต	244 ลำ

ข้อมูลจำเพาะ

• ผู้สร้าง บริษัทบริติช แอร์คราฟท์ คอร์เปอร์เรชั่น (อังกฤษ)
• ประเภท เจ๊ตโดยสาร พิสัยบินใกล้ เจ้าหน้าที่ 2 นาย อัตราผู้โดยสาร สูงสุด 89 ที่นั่ง
• เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน รอลส์-รอยซ์ สเปย์ 2 เครื่อง 506 ให้แรงขับ 5,171 กิโลกรัม
• กางปีก 26.97 เมตร
• ยาว 28.50 เมตร
• สูง 7.47 เมตร
• พื้นที่ปีก 93.18 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า 22,493 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 39,463 กิโลกรัม
• อัตราเร็วเดินทางสูงสุด 871 กิโลเมตร/ชั่วโมง
• อัตราเร็วเดินทางประหยัด 742 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 7,620 เมตร
• พิสัยบินเมื่อมีภารกรรมบรรทุกปกติ 2,300 กิโลเมตร
• พิสัยบินเมื่อเติมเชื้อเพลิงเต็มที่ 3,620 กิโลเมตร

อ้างอิง

1. Hill 1999, p. 31.
2. Drum, Bruce (8 May 2019). . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-15. สืบค้นเมื่อ 2023-12-15.

• อภิวัตน์ โควินทรานนท์. อากาศยาน 1979 ฉบับเครื่องบิน. กรุงเทพ : เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์, 2522.