ตฺวั้น ฉีรุ่ย

ตฺวั้น ฉีรุ่ย (จีน: 段祺瑞; พินอิน: Duàn Qíruì; เวด-ไจลส์: Tuan Ch'i-jui; 6 มีนาคม ค.ศ. 1865 – 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1936) เป็นขุนศึกและนักการเมืองชาวจีน ผู้ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารที่ปกครองประเทศจีนทางตอนเหนือในช่วงปลายทศวรรษ 1910 เขาเป็นนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีนสี่สมัยตั้งแต่ ค.ศ. 1913 ถึง ค.ศ. 1918 และเข้ารักษาการในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบริหารสาธารณรัฐจีนในรัฐบาลปักกิ่งตั้งแต่ ค.ศ. 1924 ถึง ค.ศ. 1926

ตฺวั้น ฉีรุ่ย
段祺瑞
ตฺวั้น ฉีรุ่ย เมื่อ ค.ศ. 1913
หัวหน้าฝ่ายบริหารสาธารณรัฐจีน
ดำรงตำแหน่ง 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1924 – 20 เมษายน ค.ศ. 1926
หัวหน้ารัฐบาล
ก่อนหน้า	(รักษาการ)
ถัดไป	(รักษาการ)
นายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีน
ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม ค.ศ. 1918 – 10 ตุลาคม ค.ศ. 1918
ประธานาธิบดี	Feng Guozhang (รักษาการ)
ก่อนหน้า
ถัดไป	Qian Nengxun
ดำรงตำแหน่ง 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1917 – 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1917
ประธานาธิบดี	Feng Guozhang (รักษาการ)
ก่อนหน้า
ถัดไป	(รักษาการ)
ดำรงตำแหน่ง 26 มิถุนายน ค.ศ. 1916 – 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1917
ประธานาธิบดี	หลี ยฺเหวียนหง
ก่อนหน้า
ถัดไป	(รักษาการ)
รักษาการนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีน
ดำรงตำแหน่ง 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 – 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1913
ประธานาธิบดี	ยฺเหวียน ชื่อไข่
ก่อนหน้า
ถัดไป
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงครามสาธารณรัฐจีน
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1912 – ค.ศ. 1915
หัวหน้ารัฐบาล	ถัง เช่าอี๋ ลู่ เจิงเสียง Zhao Bingjun ตัวเอง (รักษาการ) Xiong Xiling (รักษาการ)
ก่อนหน้า	สถาปนาตำแหน่ง
ถัดไป
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	6 มีนาคม ค.ศ. 1865(1865-03-06) เหอเฝย์ มณฑลอานฮุย จักรวรรดิชิง
เสียชีวิต	2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1936(1936-11-02) (71 ปี) ช่างไห่ สาธารณรัฐจีน
เชื้อชาติ	จีน
พรรคการเมือง
บุตร	บุตรสาว 4 คน
การศึกษา	สถาบันทหารเทียนจิน
อาชีพ	นายทหาร รัฐบุรุษ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	ราชวงศ์ชิง สาธารณรัฐจีน
สังกัด
ยศ	พลเอก
บังคับบัญชา
สงคราม/การสู้รบ	กบฏนักมวย การปฏิวัติซินไฮ่ การปฏิวัติครั้งที่สอง

ตฺวั้นสำเร็จการศึกษาที่ และเข้าศึกษาต่อในสาขาวิทยาการทหารที่ประเทศเยอรมนี ต่อมาจึงรับราชการเป็นผู้บัญชาการทหารปืนใหญ่ในบัญชาของยฺเหวียน ชื่อไข่ หลังจากการปฏิวัติซินไฮ่เมื่อ ค.ศ. 1911 และการล่มสลายของราชวงศ์ชิง เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงครามและนายกรัฐมนตรีในคณะรัฐมนตรียฺเหวียน โดยเขาไม่เห็นด้วยกับการฟื้นฟูราชาธิปไตยในประเทศของยฺเหวียน และเมื่อยฺเหวียนถึงแก่อสัญกรรม ตฺวั้นยังคงเป็นนายกรัฐมนตรีและเข้าควบคุมจีนทางตอนเหนือ ตลอดระยะเวลาดำรงตำแหน่งของเขามีการต่อสู้ทางการเมืองกันอย่างดุเดือด โดยเฉพาะอย่างยิ่งความขัดแย้งกับพวกนิยมรัฐสภาทางตอนใต้ที่นำโดยซุน ยัตเซ็น

ใน ค.ศ. 1917 ตฺวั้นมีบทบาทในการระงับและเป็นหัวหอกสำคัญในการพาประเทศจีนเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยอยู่ฝ่ายสัมพันธมิตร รวมถึงยังเป็นผู้เจรจา ตฺวั้นเป็นผู้ก่อตั้งและเตรียมพร้อมสำหรับการพิชิตพื้นที่ทางตอนใต้ การติดต่อลับระหว่างเขากับญี่ปุ่น ( ค.ศ. 1918) ได้รับการเปิดเผยในเวลาต่อมา ประจวบเหมาะกับการตัดสินใจของสนธิสัญญาแวร์ซายต่อให้แก่ญี่ปุ่น ซึ่งได้นำไปสู่การประท้วงใน ค.ศ. 1919 สถานะทางการเมืองของเขาเริ่มอ่อนแอลง กระทั่งเขาถูกขับไล่ออกจากอำนาจหลังจากพ่ายแพ้เมื่อ ค.ศ. 1920 เขากลับสู่อำนาจอีกครั้งใน ค.ศ. 1924 แต่ก็ลงจากอำนาจอีกคราหนึ่งภายหลังจาง จั้วหลิน ได้รับชัยชนะใน ตฺวั้นเกษียณตนเองจากเส้นทางการเมืองที่เทียนจิน ก่อนที่จะพำนักอยู่ที่เซี่ยงไฮ้จวบจนถึงแก่อสัญกรรมใน ค.ศ. 1936

บรรณานุกรม

• Bangsbo, Jens (1996). Science and Football III. Journal of Sports Sciences. Vol. 17. Taylor & Francis. pp. 755–756. doi:10.1080/026404199365489. ISBN . PMID 10573330.
• Bonavia, David (1995). China's Warlords. New York: Oxford University Press. ISBN .
• Ch'en, Jerome (1972) [1st pub. 1961]. Yuan Shih-k'ai (2nd ed.). Stanford, California: . ISBN .
• Gray, Jack (2002). Rebellions and Revolutions: China from the 1800s to 2000. New York: Oxford University Press. pp. 168–169. ISBN .
• Hutchings, Graham (2003). Modern China: A Guide to a Century of Change. Harvard University Press. ISBN .
• Levy, Adrian; Scott-Clark, Cathy (2001). Stone of Heaven: Unearthing the Secret History of Imperial Green Jade. Weidenfeld & Nicolson. ISBN .
• (1990). . New York: W.W. Norton & Company. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ตฺวั้น ฉีรุ่ย