ซูเทย์ไช

ซูเทย์ไช (มองโกเลีย: сүүтэй цай, ᠰᠦᠨᠲᠡᠢ ᠴᠠᠢ) หรือ ชานมมองโกล (จีน: 蒙古奶茶; พินอิน: Ménggǔ nǎichá) เป็นชานมที่เป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมชาวมองโกล ชาวมองโกลชอบดื่มชาชนิดนี้ในชีวิตประจำวัน เมื่อมีแขกมาเยี่ยม เจ้าภาพจะรินให้เพื่อเลี้ยงแขกเพื่อเป็นการต้อนรับ

ซูเทย์ไชระหว่างอาหารเช้า ที่โรงแรมในโฮฮอต

ข้าวผัด อาหารใส่นม ฯลฯ รับประทานพร้อมซูเทย์ไช

เมื่อจะดื่มอาจเพิ่มอาหารอื่น ๆ ลงในชานมได้ เช่น เนื้อแกะต้ม เกี๊ยวทอด เต้าหู้นม เป็นต้น การเพิ่มอาหารนั้นเป็นเรื่องที่ทำกันเป็นปกติในมื้อเช้า

ชื่อ

คำว่า "ซูเทย์ไช" (сүүтэй цай) เป็นภาษามองโกล มาจากคำว่า ซู (сүү) แปลว่า "นม" กับคำว่า ไช (цай) แปลว่า "ชา" โดยในที่นี้คำนาม "ซู" (сүү) ถูกผันเป็นรูป "ซูเทย์" (сүүтэй) เพื่อทำให้เป็นคำขยายโดยแสดงความหมายว่ามีคำนามนั้นอยู่ ดังนั้น "ซูเทย์ไช" จึงแปลตรงตัวว่า "ชาที่มีนม" หรือก็คือ "ชานม" ในภาษามองโกล

วิธีการทำ

ซูเทย์ไชเป็นชานมรสเค็ม ส่วนใหญ่เป็นทำจากชาดำที่ทำเป็นชาอัด เอามาต้มในหม้อเหล็ก ขั้นแรกต้มน้ำ 2-3 กก. จนเดือด จากนั้นใส่ชาอัดลงไป 50-80 กรัม หลังจากเดือดประมาณ 5 นาทีแล้วก็เติมนม (ประมาณหนึ่งในห้า) คนเล็กน้อย แล้วเติมเกลือในปริมาณที่เหมาะสม (บางท้องถิ่นอาจมีการใส่น้ำตาลด้วย) รอจนชานมเค็มทั้งหม้อเดือดอีกครั้ง แล้วจึงใส่ในชามเพื่อดื่มได้ เมื่อจะดื่มอาจใส่ข้าวผัดเล็กน้อย ทำให้มีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์

การชงซูเทย์ไชในครัวเรือนชาวมองโกเลีย มักใช้ถุงชาที่ทำจากผ้าโปร่ง และชาจะถูกใส่ลงในถุงชาก่อนนำไปต้ม ซึ่งช่วยประหยัดขั้นตอนการกรองใบชา ระดับไฟที่ใช้ปรุงนั้นมักจะกำหนดโดยการสังเกตสีของน้ำชา ซุปจะถูกยกขึ้นก่อนใส่นมและหลังใส่เกลือ

ประวัติความเป็นมา

ชาวมองโกลดื่มเหล้านมม้าเป็นเครื่องดื่มหลักแต่โบราณมา หลังจาก กุบไล ข่าน ได้ปกครองที่ราบลุ่มภาคกลางและสถาปนาราชวงศ์หยวนขึ้นมา คนเลี้ยงสัตว์จึงได้เริ่มสัมผัสกับชา จึงมีบางคนคิดค้นวิธีต้มนมสดและใบชาเข้าด้วยกัน และชงชากับนม จึงเป็นชาที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวมองโกลแล้วกลายเป็นที่นิยมขึ้นมา

อ้างอิง

1. "ภาษามองโกลเบื้องต้น บทที่ ๔๔: การบอกว่ามีอยู่หรือขาดอะไรไป".
2. 趙方任; ウリジバヤル; 常宏 (2019). "中国蒙古族饮茶习俗研究". 人間生活文化研究. 大妻女子大学人間生活文化研究所. 2019 (29): 819–836. doi:10.9748/hcs.2019.819. ISSN 2187-1930.
3. 奶茶是哪里发明的，探索奶茶的发明历史 2020-04-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 搜狐 2018-05-07