ซ ลาเวซ ใต หร อ ซ ลาเวซ เซอลาต น อ นโดน เซ ย Sulawesi Selatan บ ก ส ᨔ ᨒᨓ ᨔ ᨒᨕ ᨈ เป นจ งหว ดในคาบสม ทรใต ของเกาะซ ลาเวซ ซ

ซูลาเวซีใต้ หรือ ซูลาเวซีเซอลาตัน (อินโดนีเซีย: Sulawesi Selatan; บูกิส: ᨔᨘᨒᨓᨙᨔᨗ ᨒᨕᨘᨈ) เป็นจังหวัดในคาบสมุทรใต้ของเกาะซูลาเวซี ซึ่งอยู่ทางใต้ของซูลาเวซีก็เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดนี้ด้วย จังหวัดนี้ติดกับจังหวัดซูลาเวซีกลางและจังหวัดซูลาเวซีตะวันตกทางทิศเหนือ ติดกับและจังหวัดซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ทางทิศตะวันออก ติดกับช่องแคบมากัซซาร์ทางทิศตะวันตก และติดกับทะเลโฟลเร็ซทางทิศใต้

จังหวัดซูลาเวซีใต้ Provinsi Sulawesi Selatan (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
ตามเข็มนาฬิกาจากบนซ้าย : ค่ำคืนในมากัสซาร์, อ่างเก็บน้ำบีลีบีลี, บ้านเรือนแบบตงโกนันในตานะฮ์โตราจา, ภูเขาหินปูนในมารซ, ทุ่งนาในจังหวัดซูลาเวซีใต้, บ้านลอยน้ำในทะเลสาบเตมเป, หาดตันจุงบีรา
ธง ตรา
คำขวัญ: Toddo' Puli / ᨈᨚᨉᨚᨄᨘᨒᨗ (Keep the faith)
ที่ตั้งจังหวัดซูลาเวซีใต้ในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 4°20′S 120°15′E / 4.333°S 120.250°E / -4.333; 120.250
ประเทศ	อินโดนีเซีย
ก่อตั้ง	19 ตุลาคม ค.ศ. 1669
ก่อตั้งเป็นจังหวัด	13 ธันวาคม ค.ศ. 1960
	มากัซซาร์
การปกครอง
• องค์กร	South Sulawesi Regional Government
• ผู้ว่าการ	นูร์ดิน อับดุลละฮ์ ()
• รองผู้ว่าการ	ซูดีร์มัน ซูไลมัน
พื้นที่
• ทั้งหมด	46,717.48 ตร.กม. (18,037.72 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	16
ความสูงจุดสูงสุด	3,478 เมตร (11,411 ฟุต)
ประชากร (ประมาณกลางปี 2022)
• ทั้งหมด	9,225,747 คน
• ความหนาแน่น	200 คน/ตร.กม. (510 คน/ตร.ไมล์)
ด้านประชากร
• กลุ่มชาติพันธุ์	(41.9%), (25.43%), ชาวโตราจา (9.02%), (6.1%)
• ศาสนา	อิสลาม (89.62%), โปรเตสแตนต์ (7.62%), โรมันคาทอลิก (1.54%), ศาสนาพุทธ (0.24%), ศาสนาฮินดู (0.72%), ลัทธิขงจื๊อ (0.004)
• ภาษา	อินโดนีเซีย (ทางการ) บูกิซ (ท้องถิ่น) มากัซซาร์ (ท้องถิ่น) (ท้องถิ่น) (ท้องถิ่น)
เขตเวลา	()
	90xxx, 91xxx, 92xxx
	(+62) 4xx
รหัส ISO 3166	ID-SN

HDI	0.684 (Medium)
อันดับ HDI	(2014)
เมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดตามสัดส่วนของขนาด	- 247.52 ตารางกิโลเมตร (95.57 ตารางไมล์)
เมืองที่ขนาดใหญ่ที่สุดตามสัดส่วนประชากร	มากัซซาร์ - (1,339,374 - 2010)
Largest regency by area	- 7,502.58 ตารางกิโลเมตร (2,896.76 ตารางไมล์)
Largest regency by population	อำเภอโบเน - (717,268 - 2010)
เว็บไซต์	sulselprov.go.id

จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 มีประชากร 8,032,551 คน ทำให้จังหวัดนี้เป็นจังหวัดที่มีประชากรมากที่สุดบนเกาะ (ร้อยละ 46 ของจำนวนประชากรของเกาะซูลาเวซี) และเป็นจังหวัดที่มีประชากรมากสุดอันดับ 6 ของอินโดนีเซีย จากการคาดคะเนประชากรในปี 2015 คาดว่ามีประชากรเพิ่มขึ้นเป็น 8.52 ล้านคน กลุ่มชาติพันธุ์ส่วนใหญ่ของจังหวัดซูลาเวซีใต้คือ ชาวโตราจา และ เศรษฐกิจของจังหวัดขึ้นอยู่กับเกษตรกรรม การจับปลา และเหมืองทอง แมกนีเซียม เหล็ก และแร่อื่น ๆ เป็นหลัก เรือยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในหมู่ชาวบูกิซและมากัซซาร์ โดยส่วนใหญ่ใช้สำหรับการคมนาคมสั้น ๆ บรรทุกของ และจับปลาในหมู่เกาะของอินโดนีเซีย

ในยุคทองของการค้าเครื่องเทศระหว่างศตวรรษที่ 15 ถึง 19 จังหวัดซูลาเวซีใต้ถือเป็นประตูทางเข้าสู่หมู่เกาะโมลุกกะ ยังมีอาณาจักรเล็ก ๆ รวมถึงสองอาณาจักรที่โดดเด่นอย่าง อาณาจักรโกวา ใกล้กับมากัซซาร์ และอาณาจักรบูกิซที่ตั้งอยู่ในโบเน เมื่อบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (เฟโอเซ) เริ่มดำเนินงานในภูมิภาคนี้ในศตวรรษที่ 15 ต่อมาบริษัทได้มีความสัมพันธ์กับเจ้าชายบูกิซ พระนาม อารุง ปาลักกา พวกเขามีชัยเหนืออาณาจักรโกวา กษัตริย์แห่งโกวา สุลต่านฮาซานุดดิน ให้เซ็นสนธิสัญญาเพื่อเป็นการลดอำนาจของบุนกายา โกวา

หน่วยการบริหาร

พื้นที่จังหวัดซูลาเวซีใต้แบ่งออกเป็น 21 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 3 นครหรือโกตา และ 311 ตำบลหรือเกอจามาตัน

อำเภอ

(Kabupaten Kepulauan Selayar)
(Kabupaten Gowa)
(Kabupaten Jeneponto)
(Kabupaten Soppeng)
อำเภอซินไจ (Kabupaten Sinjai)
(Kabupaten Sidenreng Rappang)
(Kabupaten Takalar)
อำเภอตานาโตราจา (Kabupaten Tana Toraja)
อำเภอโตราจาเหนือ (Kabupaten Toraja Utara)
(Kabupaten Bantaeng)
(Kabupaten Barru)
(Kabupaten Bulukumba)
อำเภอโบเน (Kabupaten Bone)
(Kabupaten Pangkajene Kepulauan)
(Kabupaten Pinrang)
(Kabupaten Maros)
อำเภอลูวู (Kabupaten Luwu)
(Kabupaten Luwu Timur)
(Kabupaten Luwu Utara)
อำเภอวาโจ (Kabupaten Wajo)
(Kabupaten Enrekang)

นคร

(Pare Pare)
(Palopo)
มากัซซาร์ (Makassar; เมืองหลัก)

อ้างอิง

"Provinsi Sulawesi Selatan Dalam Angka 2022". www.sulsel.bps.go.id. p. 69. สืบค้นเมื่อ 21 March 2022.
Badan Pusat Statistik, Jakarta, 2023.
Indonesia Official Census http://sp2010.bps.go.id/index.php/site/tabel?tid=321
ราชบัณฑิตยสภา. ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2564 (หน้า 25)
Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
"Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

บรรณานุกรม

Ananta, Aris; Arifin, Evi Nurvidya; Hasbullah, M Sairi; Handayani, Nur Budi; Pramono, Agus (2015). Demography of Indonesia's Ethnicity. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN .
Andaya, Leonard Y. (1981). The Heritage of Arung Palakka: A History of South Sulawesi (Celebes) in the Seventeenth Century. Ann Arbor: University of Michigan. ISBN .
Bulbeck, Francis David (1993). "New Perspectives on early South Sulawesi History". Baruga: Sulawesi Research Bulletin. Leiden: Press. 9: 10–18. OCLC 72765814.
Druce, Stephen C. (2009). The Lands West of the Lakes: A History of the Ajattappareng Kingdoms of South Sulawesi, 1200 to 1600 CE. Leiden: Brill. ISBN .
Pelras, Christian (1996). The Bugis. Oxford: Blackwell Publishers. ISBN .
Reid, Helen and Anthony (1988). South Sulawesi. Berkeley, California: Periplus Press.

[SULSEL-1] "Provinsi Sulawesi Selatan Dalam Angka 2022". www.sulsel.bps.go.id. p. 69. สืบค้นเมื่อ 21 March 2022.

[2] Badan Pusat Statistik, Jakarta, 2023.

[sp2010.bps.go.id-3] Indonesia Official Census http://sp2010.bps.go.id/index.php/site/tabel?tid=321

[4] ราชบัณฑิตยสภา. ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2564 (หน้า 25)

[5] Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

[6] "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.