ซือหมา หล่าง

ซือหมา หล่าง (จีน: 司馬朗, 714-760) ชื่อรอง ปั๋วต๋า เป็นขุนนางซึ่งอาศัยอยู่ในปลาย ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ของจีน เป็นบุตรคนโตในบรรดาบุตรชายทั้งแปดของ สุมาหอง ขุนนางผู้ใหญ่ระหว่างรัชสมัยของ พระเจ้าเลนเต้ เขาถูกอธิบายว่าเป็นชายร่างสูงใหญ่ (ประมาณ 1.91 เมตร) ในปี ค.ศ. 189 เมื่อขุนศึก ตั๋งโต๊ะ เข้าควบคุมราชสำนักฮั่น ซือหมา หล่างหนีไปพร้อมกับครอบครัวและเดินทางกลับบ้านเกิด

ซือหมา หล่าง
司馬朗
ข้าหลวงมณฑลกุนจิ๋ว (兗州刺史 เหยี่ยนโจวชื่อฉื่อ)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 217 (217)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
หัวหน้ารัฐบาล	โจโฉ
นายทะเบียนประจำอัครมหาเสนาบดี (丞相主簿 เฉิงเซี่ยงจู่ปู้)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 208 (208) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
หัวหน้ารัฐบาล	โจโฉ
นายอำเภอยฺเหวียนเฉิง (元城令 ยฺเหวียนเฉิงลิ่ง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
นายอำเภอถางหยาง (堂陽長 ถางหยางจ่าง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
นายอำเภอเฉิงเกา (成皋令 เฉิงเกาลิ่ง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 202 (202) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 171 มณฑลเหอหนาน
เสียชีวิต	ค.ศ. 217 (46 ปี) นคร มณฑลอานฮุย
บุตร	ซือหม่า อี๋ (บุตรบุญธรรม)
บุพการี	สุมาหอง (บิดา)
ความสัมพันธ์	สุมาอี้ (น้องชาย) สุมาหู (น้องชาย) (ลูกพี่ลูกน้อง) ((รายละเอียด))
อาชีพ	ขุนนาง
ชื่อรอง	ปั๋วต๋า (伯達)

ต่อมาในปี ค.ศ. 202 ซือหมา หล่างกลับเข้ารับราชการและเข้ารับราชการในราชสำนัก จากนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของขุนศึกโจโฉ

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก

หมายเหตุ

1. ชีวประวัติซือหมา หล่างในจดหมายเหตุสามก๊กบันทึกว่าซือหมา หล่างเสียชีวิตขณะอายุ 47 ปี (ตาม) ในศักราชเจี้ยนอัน (ค.ศ. 196-220) ปีที่ 22 ในรัชสมัยของพระเจ้าเหี้ยนเต้ เมื่คำนวณแล้วปีที่ซือหมา หล่างเกิดจึงควรเป็นปี ค.ศ. 171
2. ชื่อสกุลของซือหมา หล่างคือ "ซือหม่า" คำว่า "หม่า" (馬) เป็นเสียงสาม (ใกล้เคียงกับเสียงเอกในภาษาไทย) อยู่หน้าชื่อตัว "หล่าง" (朗) ซึ่งเป็นเสียงสามเช่นกัน เมื่อพยางค์ที่มีเสียงสามอยู่ติดกัน 2 พยางค์ พยางค์ที่มีเสียงสามพยางค์แรกให้ออกเสียงเป็นเสียงสอง (เทียบเท่ากับเสียงจัตวาในภาษาไทย) คำว่า "หม่า" จึงออกเสียงเป็น "หมา"

อ้างอิง

1. (建安二十二年， ... 遇疾卒，時年四十七。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 15.

บรรณานุกรม

• ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).