ช้วนจินก่า

สำนักฉวนเจิน (จีน: 全真教) หรือฉวนเจินเต้า (จีน: 全真道) เป็นลัทธิเต๋าสำนักหนึ่งที่นักพรตหวัง ฉงหยาง ก่อตั้งขึ้นทางตอนเหนือของจีนราวคริสต์ศตวรรษที่ 12 ในสมัยราชวงศ์จิน เมื่อจักรวรรดิมองโกลรุกรานจีนสมัยราชวงศ์ซ่งในปี ค.ศ. 1254 นักพรตเต๋าสำนักนี้มีบทบาทสำคัญในการปกป้องสันติภาพ จนสามารถรักษาชีวิตของประชาชนโดยเฉพาะชาวฮั่นได้หลายพันคน

ในนิยาย

ในนิยายกำลังภายในเรื่อง "มังกรหยก" ของกิมย้ง ช้วนจินก่า เป็นสำนักนักพรตเต๋าที่เฮ้งเตงเอี้ยงก่อตั้ง ภายหลังถูกพวกมองโกลบุกและทำลาย จึงสูญหายไปจากยุทธภพ

ตามประวัติศาสตร์ ในลัทธิช้วนจินมีวัดที่ชื่อว่าอารามเมฆขาว “ไป๋หวินก่วน” สร้างขึ้นในสมัยราชวงค์หมิงในปีหมิงกั๋ว 27 หรือตรงกับปี ค.ศ. 739 แต่ได้รับ การขนานนามว่าอารามเมฆขาวในปี ค.ศ. 1394 เจงกีสข่านได้ประทานวังแห่งนี้ให้กับนักพรตชุ่ยฉางชุน เพื่อใช้เป็นฐานที่มั่นในการเผยแพร่ลัทธิเต๋า ปัจจุบันเป็นศาสนสถานลัทธิเต๋าที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือของจีน ตั้งอยู่ในเมืองปักกิ่ง

รายชื่อเจ้าสำนัก

• เฮ้งเตงเอี้ยง หรือฉายา "กลางอิทธิฤทธิ์" ถูกเอ่ยชื่อถึงในมังกรหยก
• ฉายา "จ้าวสุริยัน" ปรากฏตัวใน มังกรหยก
• คูชู่กี สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักจากเบ๊เง็ก ในมังกรหยก 2

7 ศิษย์ช้วนจินก่า

มีปรากฏว่าเป็นเรื่องจริงที่บันทึกไว้ในหนังสือ (วิพากษ์คำร้อยกรอง) ในสำนักช้วนจินก่า มีบุคคลเด่นล้ำทั้งสิ้น 7 คน คือ ช้วนจินฉิกจื้อ หรือ เจ็ดผู้ล้วนจริง ประกอบไปด้วย นักพรตทั้ง 7 แห่งนิกายช้วนจินก่า ซึ่งเป็นศิษย์ที่ได้รับการถ่ายทอดฝีมือจากเฮ้งเต็งเอี้ยงคือ

• ฉายา ตั้งเอี้ยงจื้อ - เจ้าสุริยัน ศิษย์คนที่ 1 ของเฮ้งเต็งเอี้ยง และเป็นเจ้าสำนักต่อจากเฮ้งเต็งเอี้ยง พลังฝีมือเป็นอันดับ 3 รองจากะคูชู่กีและเฮ้งชู่อิด
• คูชู่กี ฉายา เชี่ยงชุนจื้อ - ผู้อมตะ มีพลังฝีมือสูงสุดในบรรดานักพรตทั้ง 7 คน
• เฮ้งชู่อิด ฉายา เง็กเอี้ยงจื้อ - อาทิตย์หยกในสำนักพลังฝีมือเป็นอันดับ 2 รองจากคูชู่กี
• ฉายา เชี่ยงจินจื้อ - คนจริงยืนยาว
• ฉายา เชี่ยงแชจื้อ - คนจีรัง
• ฉายา ก้วงเล้งจื้อ - ผู้ไพศาล พลังฝีมือเป็นอันดับ 4
• ฉายา เช็งเจ็งซั่วยิ้น - ผู้วิสุทธิ์พเนจร นักพรตหญิงแห่งชวนจิน มีพลังฝีมือลำดับสุดท้ายในบรรดานักพรตทั้ง 7 คน

กระบวนท่าของวิชาฝีมือสำนักช้วนจินก่า

• ท่าปิดประตูใหญ่ (ไต้กวงมึ้งเส็ก) เป็นกระบวนท่าอันสูงส่งของสำนักชวนจินก่า ใช้โดยศิษย์สองคนของสำนักชวนจินก่าในตอนที่ก๊วยเจ๋งจะพาเอี้ยก้วยไปฝาก (1-160)
• เท้านกเป็ดน้ำสัมพันธ์ (อวงเอียเลี่ยงฮ้วงคา) เป็นเพลงเท้าใช้โดยศิษย์สองคนของสำนักชวนจินก่าในตอนที่ก๊วยเจ๋งจะพาเอี้ยก้วยไปฝาก (1-161)
• หยั่งทะเลพิฆาตมังกร (ท้ำไอ้ตู้เล้ง) เป็นวิชากระบี่ ใช้โดนนักพรตสันทัด ตอนสู้กับก๊วยเจ๋ง (1-161)
• สายลบหอบใบไม้ (ขี่ฮวงเซ่าเฮียะ) เป็นวิชากระบี่ใช้โดยนักพรตผอมซูบ ตอนสู้กับก๊วยเจ๋ง (1-161)
• แหวกบุปผาปาดหลิว (ฮุงฮวยฮุกลิ้ว) เป็นวิชากระบี่ ใช้โดนนักพรตสันทัด ตอนสู้กับก๊วยเจ๋ง (1-166)
• ถอนตัวกลางกระแสเชี่ยว (กิบลิ้วย่งถ่อ) เต็กเช้งตกใช้ตอนที่โดนเอี้ยก้วยยกถังอุจาระทุ่มใส่ (1-200)
• ลมหอบใบไม้ร่วง (ฮวงเซ่าเลาะเฮียะ) เป็นเพลงเท้า ใช้โดยนักพรตหนุ่มของชวนจินก่าในตอนที่ประลองกับเอี้ยก้วย (1-239)
• เช็ดถูผงธุลี (ไกบั้วติ้งโกว) เป็นเพลงกระบี่ ใช้โดยนักพรตหนุ่มของชวนจินก่าในตอนที่ประลองกับเอี้ยก้วย (1-239)
• ไม่ติดค้างไม่คงเหลือ (บ้อเคี่ยมบ้ออื้อ) ใช้โดยนักพรตหนุ่มของชวนจินก่าในตอนที่ประลองกับเอี้ยก้วย (1-239)
• หัตถ์ประตูพยัคฆ์ (โฮ้วมึ้งชิ่ว) เป็นฝ่ามือที่ใช้ฟาดใส่เอี้ยก้วย ในงานประลอง (1-243)
• สะพานเหล็ก (ทิปังเกี้ย) ใช้ท่านี้ตอนสู้กับเซียวเหล่งนึ่ง (1-277)
• สามห่วงสัมพันธ์ (ซาเลี่ยงฮ้วง) เป็นท่าไม้ตายของสำนักชวนจินก่า ใช้ตอนสู้กับ (1-326)
• หนึ่งลมปราณแปลงซำเช็ง (เจ่กคี่ฮ่วยซำเช็ง) เป็นเพลงกระบี่ขั้นสูงล้ำของสำนักชวนจินก่า โถมแทงออกสิบแปดกระบี่ ทุกกระบี่ล้วนแยกจากหนึ่ง* เป็นสอง ขณะแทงออกมีเพียงกระบวนท่าเดียว พอขยับข้อมือท่ากระบี่ก็แยกออกเป็นสอง เอี้ยก้วยใช้ตอนสู้กับ ขอทานชรา(1-488)
• เข็มสะกดสุริยัน (เตี่ยเอี้ยงจำ) ใช้ตอนสู้กับ (1-554)
• ดาวใหญ่เตะดารา (ขวยแชถักเต้าสี่) เอี้ยก้วยใช้เพื่อขวางห้าอัปลักษณ์ไม่ให้เข้ามาทำร้ายร่างของอั้งฉิกกง (1-577
• เหินข้ามภุเขาเทียนซัว (เทียนซัวปวยโต่ว) เป็นวิชาเท้าบทเรียนแรกของวิชาฝีมือสำนักชวรจินก่า เตียจี้เก่งใช้ตอนสู้กับเอี้ยก้วย (2-58)
• ท่วงท่าถอยม้า (ถ่อเบ๊เส็ก) เป็นท่าหลบหลีกกระบวนท่าเหินข้ามภุเขาเทียนซัว (2-59)
• วิชชูม่วงทะลวงเมฆ (จี่เตี๋ยงชวงฮุ้น) เป็นกระบวนท่าลึกล้ำ ฝ่ามือบรรลุถึงกลางคันพลันเปลี่ยนทิศทาง ความจริงฟาดใส่แก้มซ้าย ฝ่ามือกลับฟาดก้านคอด้านขวาของศัตรู (2-60)
• ห่านป้าจู่โจมเฉียง (งังเกี้ยเซี้ยเค็ก) เอี้ยก้วยใช้ตอนต่อสู้กับกิมลุ้น 2-212
• รุ้งขาวพาดผ่านฟ้า (แป๊ะฮ้งเก็งเทียน) เอี้ยก้วยใช้ตอนต่อสู้กับกิมลุ้น 2-212
• ม้าย่ำบุปผาร่วง (เบ๊ฉกเลาะฮวย) เอี้ยก้วยใช้ตอนสู้กับ 2-453
• เมฆขาวพ้นช่องเขา (แป๊ะฮุ้นชุกซิ่ว) เตียจี้เก่งใช้ท่านี้ กระโดดหลบจากการคร่ากุมของศิษย์สำนักชวนจินก่า (3-284)
• มหาทีสู่บูรพา (ไต้กังตังขื่อ) เตียจี้เก่งใช้เพื่อจะปริดชีวิต (3-284)
• เจ็ดดาวร่วมชุมนุม (ฉิกแชจูหวย) เป็นกระบวนท่าที่ ห้านักพรตชวนจินก่าคิดค้นขึ้นเพื่อไว้รับมือเซียวเหล่งนึ่ง (3-311)