ชาลส์ สก็อต เชอร์ริงตัน

เซอร์ ชาลส์ สก็อต เชอร์ริงตัน (อังกฤษ: Charles Scott Sherrington, 27 พฤศจิกายน ค.ศ. 1857 – 4 มีนาคม ค.ศ. 1952) เป็นนักสรีรวิทยา นักประสาทวิทยา และพยาธิแพทย์ชาวอังกฤษ เป็นผู้พิสูจน์ว่ารีเฟล็กซ์เป็นกระบวนการที่เกิดร่วมกันของเซลล์ประสาทหลายเซลล์ และอธิบายการจัดระเบียบการส่งกระแสประสาท เพื่อให้เกิดการหดเกร็ง-คลายกล้ามเนื้อที่เป็นคู่ปฏิปักษ์ (Reciprocal innervation) จากผลงานนี้ ทำให้เชอร์ริงตันได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ ร่วมกับในปี ค.ศ. 1932

ชาลส์ สก็อต เชอร์ริงตัน
เกิด	27 พฤศจิกายน ค.ศ. 1857(1857-11-27) มิดเดิลเซ็กส์ อังกฤษ สหราชอาณาจักร
เสียชีวิต	4 มีนาคม ค.ศ. 1952(1952-03-04) (94 ปี) ซัสเซกซ์ อังกฤษ สหราชอาณาจักร
พลเมือง	บริติช
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
รางวัล	ภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอน (1893) (1905) (1927) รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ (1932)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	สรีรวิทยา พยาธิวิทยา มิญชวิทยา ประสาทวิทยา วิทยาแบคทีเรีย
สถาบันที่ทำงาน	คิงส์คอลเลจลอนดอน มหาวิทยาลัยลิเวอร์พูล มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด
อาจารย์ที่ปรึกษา
ลูกศิษย์ในระดับปริญญาเอก

ชีวประวัติอย่างเป็นทางการระบุว่าชาลส์ สก็อต เชอร์ริงตันเกิดที่เมืองในปี ค.ศ. 1857 เป็นบุตรของเจมส์ นอร์ตัน เชอร์ริงตันกับแอนน์ เธอร์เทล บิดาของเขาเสียชีวิตก่อนเขาจะเกิด ทำให้เชอร์ริงตันเติบโตมากับเคเล็บ โรส ผู้ผลักดันให้เขาเรียนด้านการแพทย์ เชอร์ริงตันเรียนที่และ ก่อนจะเรียนต่อที่ของมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ จากนั้นเขามีโอกาสทำงานในหลายเมืองของยุโรป เช่น สทราซบูร์ โตเลโด และเบอร์ลิน ระหว่างค.ศ. 1891–1895 เชอร์ริงตันทำงานที่สถาบันบราวน์เพื่อการวิจัยสรีรวิทยาและพยาธิวิทยาขั้นสูงของมหาวิทยาลัยลอนดอน และมหาวิทยาลัยลิเวอร์พูล ก่อนจะดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์เวย์นฟลีตด้านสรีรวิทยาของมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด เขาดำรงตำแหน่งนี้จนเกษียณในปี ค.ศ. 1936 ด้านชีวิตส่วนตัว เชอร์ริงตันแต่งงานกับเอเทล แมรี ไรต์ในปี ค.ศ. 1891 ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 1 คน เชอร์ริงตันเสียชีวิตจากภาวะหัวใจวายเฉียบพลันที่เมืองในปี ค.ศ. 1952

เชอร์ริงตันมีผลงานที่สำคัญคือการค้นพบว่ารีเฟล็กซ์เกิดจากการทำงานแบบเชื่อมโยงกันของหลายเซลล์ประสาท โดยอิงจากหลัก reciprocal innervation หรือการหดเกร็งของกล้ามเนื้อหนึ่ง จะส่งผลให้กล้ามเนื้อที่เป็นคู่ตรงข้ามคลายตัวเพื่อให้กล้ามเนื้อทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ลบล้างความเชื่อเดิมที่ว่ารีเฟล็กซ์เป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นเดี่ยว ๆ ในวงรีเฟล็กซ์ นอกจากนี้เชอร์ริงตันยังเป็นผู้ริเริ่มใช้ศัพท์จุดประสานประสาท (synapse) เพื่ออธิบายโครงสร้างที่ใช้ส่งผ่านสารสื่อประสาทและกระแสไฟฟ้าระหว่างเซลล์ประสาท

อ้างอิง

1. Liddell, E. G. T. (1952). "Charles Scott Sherrington. 1857-1952". . 8 (21): 241–270. doi:10.1098/rsbm.1952.0016. JSTOR 768811.
2. Neurotree profile: Charles Scott Sherrington
3. "Sir Charles Sherrington - Biographical". Nobel Prize official Website. 1932. สืบค้นเมื่อ Nov 26, 2016.
4. Karl Grandin, ed. (1932). "Sir Charles Sherrington Biography". Les Prix Nobel. The Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 2008-07-23. {{}}: |author= มีชื่อเรียกทั่วไป ((help))
5. Eccles, J.; Gibson, W. (1979). Sherrington: His Life and Thought. Berlin; New York: Springer International. pp. 1–6, 15, 24–25. ISBN .
6. "Sir Charles Sherrington - Biographical". NobelPrize.org. สืบค้นเมื่อ March 26, 2020.
7. Sherrington, Charles Scott (July 8, 1909). "Reciprocal innervation of antagonistic muscles. Fourteenth note. - On double reciprocal innervation". The Royal Society. สืบค้นเมื่อ March 26, 2020.
8. "Sir Charles Scott Sherrington - British physiologist". Britannica. สืบค้นเมื่อ March 26, 2020.
9. Foster, M.; Sherrington, C.S. (1897). Textbook of Physiology, volume 3 (7th ed.). London: Macmillan. p. 929.
10. "Sir Charles Scott Sherrington (1857–1952)". American Journal of Physiology. สืบค้นเมื่อ March 26, 2020.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ชาลส์ สก็อต เชอร์ริงตัน
• วิกิคำคม มีคำคมที่กล่าวโดย หรือเกี่ยวกับ ชาลส์ สก็อต เชอร์ริงตัน