ชานจาเกา

ชานจาเกา หรือ วุ้นชานจา (จีน: 山楂糕; พินอิน: shānzhā gāo; อังกฤษ: haw jelly) เป็นขนมที่พบได้ทั่วไปในภาคเหนือของจีน หรือที่เรียกกันทั่วไปในกรุงปักกิ่งว่า จิงเกา (京糕) ทำโดยการคั้นน้ำชานจาและต้มให้เดือด ใส่น้ำตาล สารส้ม ฯลฯ เทลงในแม่พิมพ์เพื่อจับตัวเป็นก้อนและตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมคล้ายกับขนมชั้น ชานจาเกามีรสหวานอมเปรี้ยวเล็กน้อย การบริโภคในปริมาณที่พอเหมาะจะช่วยย่อยอาหารและขจัดความเมื่อยล้า ช่วยเสริมความอยากอาหาร และอาจช่วยเสริมวิตามินซี อย่างไรก็ตามชานจาแผ่นแบบทั่วไปทำขึ้นการเติมน้ำตาลจำนวนมาก ทำให้ไม่มีผลที่ดีในทางสุขภาพ และอาจมีผลต่อการหดตัวของมดลูก สตรีมีครรภ์จึงไม่ควรรับประทาน

ประวัติ

ชานจาเกาเป็นอาหารว่างแบบดั้งเดิมในหมู่คนในพื้นที่ทางตอนเหนือของประเทศจีน

ในสมัยราชวงศ์ชิง ศิลปินพื้นบ้านเฉียน เหวินเหวิน (钱文文) ได้รวบรวมอาหารว่างจากประสบการณ์ของคนรุ่นก่อนและนำถวายต่อราชสำนัก หนึ่งในนั้นคือชานจาเกา ซึ่งทำให้ซูสีไทเฮา (จักรพรรดินีฉือซี) แห่งราชวงศ์ชิงพอพระทัยอย่างมากจากรสชาติและตั้งชื่อให้ว่า "วุ้นทองคำ" (金糕) และกลายเป็นอาหารขึ้นชื่อทั่วประเทศในเวลาต่อมา

อ้างอิง

1. 山楂糕 Baidu Baike สืบค้นเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2565.