จ้าว ตุน

ซ่งกวังจง (จีน: 宋光宗; พินอิน: Sòng Guāngzōng; 30 กันยายน ค.ศ. 1147 – 17 กันยายน ค.ศ. 1200) ชื่อตัวว่า จ้าว ตุน (จีนตัวย่อ: 赵惇; จีนตัวเต็ม: 趙惇; พินอิน: Zhào Dūn) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 12 ของราชวงศ์ซ่ง (宋朝) แห่งจักรวรรดิจีน และเมื่อแบ่งราชวงศ์ซ่งออกเป็นสมัยเหนือกับสมัยใต้ นับเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 3 ของราชวงศ์ซ่งใต้ (南宋朝) เสวยราชย์ตั้งแต่ ค.ศ. 1189 จนสละราชบัลลังก์ใน ค.ศ. 1194

ซ่งกวังจง
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซ่ง
ครองราชย์	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1189 – 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1194
ราชาภิเษก	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1189
ก่อนหน้า	จักรพรรดิซ่งเซี่ยวจง (宋孝宗)
ถัดไป	จักรพรรดิซ่งหนิงจง (宋寧宗)
ประสูติ	30 กันยายน ค.ศ. 1147(1147-09-30) จ้าว ตุน (趙惇)
สวรรคต	17 กันยายน ค.ศ. 1200(1200-09-17) (52 ปี)
รัชศก เช่าซี (紹熙; ค.ศ. 1190–1194) พระสมัญญานาม จักรพรรดิสฺวินเต้า เซี่ยนเหริน หมิงกง เม่าเต๋อ เวินเหวิน ชุ่นอู่ เชิ่งเจ๋อ ฉือเซี่ยว (循道憲仁明功茂德溫文順武聖哲慈孝皇帝) พระอารามนาม กวังจง (光宗)
ราชวงศ์
พระราชบิดา	จักรพรรดิซ่งเซี่ยวจง
พระราชมารดา	(郭氏)

จ้าว ตุน เป็นโอรสองค์ที่ 3 ของจ้าว เชิ่น (趙昚) ซึ่งเสวยราชย์เป็นจักรพรรดิซ่งเซี่ยวจง (宋孝宗) กับ (郭氏) ชายาคนแรกของจ้าว เชิ่น ผู้ซึ่งเมื่อเสียชีวิตแล้วได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นพระมเหสี ฐานันดรศักดิ์ว่า "เฉิงมู่หฺวังโฮ่ว" (成穆皇后)

ในวัยเด็ก จ้าว ตุน เป็นโรคอารมณ์สองขั้วหรือโรคประสาทขั้นรุนแรง

ค.ศ. 1189 จ้าว ตุน อายุได้ 42 ปี จ้าว เชิ่น บิดาของเขา สละราชสมบัติให้แก่เขา แต่เมื่อครองราชย์ไปได้สักพัก จ้าว ตุน กลับติดสุรายาเมาจนจิตฟั่นเฟือน ครั้นบิดาสิ้นลงใน ค.ศ. 1194 เขาก็ไม่ยอมร่วมกระบวนแห่ศพ เพราะถูก (李鳳娘) มเหสีของเขา ยุยง ดังนั้น (吳太后) ย่าบุญธรรมของเขา จึงบีบให้เขาสละราชสมบัติให้จ้าว โค่ว (趙擴) บุตรชาย ขึ้นสืบราชสมบัติต่อเป็นจักรพรรดิซ่งหนิงจง (宋寧宗) หลังจากนั้น จ้าว ตุน ประสบภาวะทางจิตจนล้มป่วยหนัก เชื่อกันว่า เป็นสาเหตุให้เขาถึงแก่ชนมชีพใน ค.ศ. 1200 ณ เช่าซิง (绍兴) ในเจ้อเจียง (浙江)

ครอบครัว

บิดามารดา

• บิดา: จ้าว เชิ่น (趙昚; ค.ศ. 1127–1194) ซึ่งเสวยราชย์เป็นจักรพรรดิซ่งเซี่ยวจง (宋孝宗)
• มารดา: (郭氏; ค.ศ. 1126–1156) ชายาคนแรกของจ้าว เชิ่น ผู้ซึ่งเมื่อเสียชีวิตแล้วได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นพระมเหสี ฐานันดรศักดิ์ว่า "เฉิงมู่หฺวังโฮ่ว" (成穆皇后)

คู่ครองและบุตร

• (李鳳娘; ค.ศ. 1144–1200), ได้เป็นพระมเหสี ฐานันดรศักดิ์ว่า "ฉืออี้หฺวังโฮ่ว" (慈懿皇后)
  • มีบุตร 2 คน:
    • จ้าว ถิ่ง (趙挺)
    • จ้าว โค่ว (趙擴; ค.ศ. 1168–1224) ซึ่งขึ้นเสวยราชย์เป็นจักรพรรดิซ่งหนิงจง (宋寧宗)

• พระสนมหฺวาง (貴妃黃氏 ค.ศ. –1191)
  • ทารกที่ไม่กำเนิด (ค.ศ. –1191)

• หญิงไม่ทราบนาม
  • มีบุตรหญิง 3 คน ได้เป็นเจ้าหญิง ฐานันดรศักดิ์ว่า "เหวินอันกงจู่" (文安公主), "เหอเจิ้งกงจู่" (和政公主), และ "ฉีอันกงจู่" (齊安公主)

อ้างอิง

1. Davis, Richard L. (PDF). National Palace Museum. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-01-12. สืบค้นเมื่อ 2018-10-07.

• , บ.ก. (1343). History of Song. Vol. Volume 36: Biography of Emperor Guangzong. {{}}: |volume= has extra text ((help))