จ กรพรรด โกะ โคม ตส ญ ป น 後小松天皇 โรมาจ Go Komatsu tennō เป น จ กรพรรด องค ท 100 แห ง ราชวงศ ญ ป น ตามธรรมเน ยมการส บราชส

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ (ญี่ปุ่น: 後小松天皇; โรมาจิ: Go-Komatsu-tennō) เป็น จักรพรรดิองค์ที่ 100 แห่ง ราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามธรรมเนียมการสืบราชสันตติวงศ์ และเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 6 และองค์สุดท้ายของ ราชสำนักเหนือ

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ Go-Komatsu 後小松天皇

จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์องค์ที่ 6/ จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 100
หลังรวมแผ่นดิน 21 ตุลาคม พ.ศ. 1935 - 5 ตุลาคม พ.ศ. 1955 ราชสำนักเหนือ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1926 - 21 ตุลาคม พ.ศ. 1935
ราชาภิเษก	31 มกราคม ค.ศ. 1383 (วันที่ 28 เดือน 12 ปี ที่ 2)
ไดโจไซ	10 ธันวาคม ค.ศ. 1383 (วันที่ 16 เดือน 11 ปี ที่ 3)
พระนามหลังสวรรคต	จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ
โชกุน	อาชิกางะ โยชิมิตสึ→อาชิกางะ โยชิโมจิ
ยุค	ยุคมูโรมาจิ • ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้
รัชกาลก่อนหน้า	ราชสำนักเหนือ : โกะ-เอ็งยู ราชสำนักใต้ : โกะ-คาเมยามะ
รัชกาลถัดไป	โชโก

พระราชสมภพ	1 สิงหาคม พ.ศ. 1920
สวรรคต	1 ธันวาคม พ.ศ. 1976
ฝังพระบรมศพ	8 ธันวาคม 1433
สุสานหลวง	สุสานหลวงฟูกากูซะ โนะ คิตะ
พระราชบิดา	จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู
พระราชโอรส-ธิดา	จักรพรรดิโชโก จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ (พระราชโอรสบุญธรรม)
เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย	รวม ราชสำนักเหนือ และ ราชสำนักใต้ เข้าด้วยกัน

พระองค์เป็นผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือตั้งแต่วันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1383 ถึงวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1392 เมื่อจักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ สละราชบัลลังก์ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ จึงเป็นจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมาย (จักรพรรดิองค์ที่ 100) ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ในปี ค.ศ. 1392 หลัง ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ที่รวมราชสำนักทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ ได้บรรลุข้อตกลงกับ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ เพื่อครองราชบัลลังก์สลับกันระหว่างราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ทุก ๆ 10 ปี อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ ได้ทรยศ ไม่เพียงแต่ปกครองนาน 20 ปีจนกระทั่งพระองค์สละราชสมบัติในวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 แต่ยังสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระราชโอรสของพระองค์เอง มากกว่าจะเป็นเจ้าชายหรืออดีตจักรพรรดิจากราชสำนักใต้ ตามที่นักวิชาการยุคก่อนสมัยเมจิกล่าวว่าการครองราชย์ของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึในฐานะจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมายมีระยะเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1392 ถึง 1412 ราชวงศ์ญี่ปุ่นในปัจจุบันสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิในราชสำนักเหนือ

พระราชประวัติ

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ มีพระนามก่อนจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศว่า เจ้าชายโมโตฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 幹仁親王; โรมาจิ: Motohito-shinnō)

เป็นพระราชโอรสพระองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิจากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 5

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

เจ้าชายโมะโตะฮิโตะขึ้นเป็นผู้อ้างสิทธิพระองค์ที่ 6 ภายหลังการสละราชบัลลังก์ของจักรพรรดิโกะ-เอ็งยูพระราชบิดาเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 จนกระทั่งสละราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355

24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 (วันที่ 11 เดือน 4 ปี ที่ 4) : ปีที่ 11 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายโมโตฮิโตะ รัชทายาทพระชนมายุเพียง 5 พรรษาโดยอดีตจักรพรรดิเป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา)

21 ตุลาคม พ.ศ. 1335 : ปีที่ 10 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ จักรพรรดิแห่ง ราชสำนักใต้ สละราชบัลลังก์ให้กับจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ พระชนมายุเพียง 15 พรรษาขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นทำให้ ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ที่ดำเนินมาเกือบ 60 ปีสิ้นสุดลง

5 ตุลาคม พ.ศ. 1355 (วันที่ 29 เดือน 8 ปี ที่ 19) : ปีที่ 30 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึพระองค์สละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายมิฮิโตะ พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโชโก

1 ธันวาคม พ.ศ. 1376 (วันที่ 20 เดือน 10 ปี ที่ 5) : ปีที่ 3 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ อดีตจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึสวรรคตเมื่อพระชนมายุได้ 56 พรรษา

แผนผัง

(96) โกไดโงะ

โคงง (อ้าง 1)

(อ้าง 2) โคเมียว

(97) โกะ-มูรากามิ

(อ้าง 3) ซุโก

(อ้าง 4) โกะ-โคงง

(98) โชเก

(99) โกะ-คะเมะยะมะ

(อ้าง 5) โกะ-เอ็งยู

(100) โกะ-โคะมะสึ ^{อ้าง 6}

(101) โชโก

(102) โกะ-ฮะนะโซะโนะ

จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

Imperial Household Agency (Kunaichō): 後小松天皇 (100); retrieved 2013-8-28.
. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 317–327.
Titsingh, p. 317.

ก่อนหน้า		จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ		ถัดไป
จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู		ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 6 (1925 - 1935)		สิ้นสุด
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ		จักรพรรดิญี่ปุ่น (1935 - 1955)		จักรพรรดิโชโก

[kunaicho-1] Imperial Household Agency (Kunaichō): 後小松天皇 (100); retrieved 2013-8-28.

[2] . (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 317–327.

[Titsingh,_p._317-3] Titsingh, p. 317.