คิริชิตัง

คิริชิตัง (ญี่ปุ่น: キリシタン; โรมาจิ: kirishitan) เป็นคำภาษาญี่ปุ่นที่ใช้เรียกชาวคริสต์ตั้งแต่ช่วงยุคเซ็งโงกุถึงยุคเอโดะ หรือแม้กระทั่งในยุคเมจิ ตอนต้น มีการเขียนด้วยอักษรคันจิอยู่หลายแบบตั้งแต่สมัยเอโดะ ได้แก่ 吉利支丹, 切支丹 รวมถึงเขียนว่า 鬼理死丹, 鬼利至端 หรือ 貴理死貪 โดยใช้ในความหมายเชิงดูถูก

คิริชิตังชาวญี่ปุ่นในชุดโปรตุเกสช่วงศตวรรษที่ 16-17

คำนี้แต่เดิมมาจากภาษาโปรตุเกส คำว่า Cristão ซึ่งหมายถึง คริสต์ศาสนิกชน แต่ในภาษาญี่ปุ่นหมายถึง คริสต์ศาสนิกชนและผู้ประกาศข่าวประเสริฐที่มาญี่ปุ่นหลังยุคเซ็งโงกุ รวมถึงงานของพวกเขาด้วย การห้ามนับถือศาสนาคริสต์ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงคริสตจักรนิกายโรมันคาธอลิกเท่านั้น โกดังของชาวฮอลันดาในเมืองฮิราโดะถูกทำลายเนื่องจากใช้ปีคริสต์ศักราชของชาวคริสต์ (ค.ศ. 1639) และสุสานก็ถูกทำลายไปด้วย โดยศพได้ถูกขุดออกมาทิ้งลงทะเล

ได้มีการประมาณการว่าจำนวนคิริชิตังมีมากกว่า 370,000 คนในช่วงต้นศตวรรษที่ 17

อ้างอิง

1. James Harry Morris, RETHINKING THE HISTORY OF CONVERSION TO CHRISTIANITY IN JAPAN: 1549-1644, PhD Thesis, University of St Andrews, 2018, p.16
2. Japan’s Encounters with the West through the VOC. Western Paintings and Their Appropriation in Japan, Mediating Netherlandish Art and Material Culture in Asia, Yoriko Kobayashi-Sato, December 2014, (pp.267-290)
3. Viallé and Blussé, 2005; Nederlandse Factorij Japan 67 1654:37
4. Charles R. Boxer. Portuguese merchants and missionaries in feudal Japan, 1543-1640, Variorum, Aldershot, 1986, pp. 308, 315-317.