ก แซง เกาหล 기생 ฮ นจา 妓生 เร ยกอ กอย างว า จ นยอ เกาหล 기녀 ฮ นจา 妓女 เป นผ หญ งท ถ กข บจากครอบคร วหร อทาสท ได ร บการฝ กฝนให

กีแซง (เกาหลี: 기생; ฮันจา: 妓生) เรียกอีกอย่างว่า จินยอ (เกาหลี: 기녀; ฮันจา: 妓女) เป็นผู้หญิงที่ถูกขับจากครอบครัวหรือทาสที่ได้รับการฝึกฝนให้เป็นนางโลม ทำหน้าที่ให้ความบันเทิงทางศิลปะและสนทนากับผู้ชายชนชั้นสูง ปรากฏครั้งแรกในสมัยโครยอ กีแซงเป็นผู้ให้ความบันเทิงอย่างถูกกฎหมายของรัฐบาล และต้องทำหน้าที่ต่าง ๆ ให้รัฐ หลายคนถูกจ้างโดยราชสำนัก พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและประสบความสำเร็จในด้านวิจิตรศิลป์ กวีนิพนธ์ และร้อยแก้ว และถึงแม้จะเป็นชนชั้นต่ำในสังคม พวกเขาก็ยังได้รับการยกย่องในฐานะศิลปินที่มีการศึกษา นอกเหนือจากความบันเทิงแล้ว บทบาทของพวกเขายังรวมถึงการดูแลทางการแพทย์และการเย็บปักถักร้อย

ชื่อเกาหลี
กีแซง

ฮันกึล	기생
ฮันจา	妓生
อาร์อาร์	Gisaeng
เอ็มอาร์	Kisaeng

สถานะทางสังคม

ตลอดสมัยโครยอและโชซ็อน กีแซงอยู่ในสถานะ ซึ่งเป็นสถานะต่ำที่สุดในสังคม เช่นเดียวผู้ให้ความบันเทิงคนอื่น ๆ คนขายเนื้อ และทาส สถานะส่งต่อกันทางสายเลือด ดังนั้นลูกของกีแซงก็มีสถานะช็อนมิน และลูกสาวก็กลายเป็นกีแซงโดยอัตโนมัติเช่นกัน ในสมัยโครยอ หน่วยงานปกครองในแต่ละเขตได้เริ่มลงทะเบียนกีแซงไว้เพื่อให้แน่ใจว่ามีการกำกับดูแลอย่างถี่ถ้วน มีการปฏิบัติตามแนวทางเดียวกันกับทาสที่ถูกเกณฑ์ กีแซงสามารถเป็นอิสระได้ก็ต่อเมื่อจ่ายค่าไถ่จำนวนมาก จึงมีเพียงผู้มั่งคั่งเท่านั้นที่จะไถ่กีแซงได้ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วเป็นขุนนางระดับสูง

กีแซงหลายคนมีทักษะด้านกวีนิพนธ์ โคลงซิโจที่แต่งโดยกีแซงจำนวนมากยังหลงเหลือมาถึงปัจจุบัน กวีนิพนธ์ของกีแซงมักสะท้อนถึงความโศกเศร้าและการจากลา คล้ายกับบทกวีที่แต่งโดยที่ถูกเนรเทศ นอกจากนี้ บทกวีของกีแซงที่โด่งดังบางบทแต่งขึ้นเพื่อชักชวนนักปราชญ์ที่มีชื่อเสียงให้มาค้างคืนด้วย รูปแบบโคลงซิโจในช่วงหลังยังเข้ามาเกี่ยวข้องกับกีแซงหญิง ในขณะที่ผู้หญิงที่มีสถานะมุ่งเน้นไปที่รูปแบบการประพันธ์แบบ

กวาน-กี คือกีแซงในสังกัดสำนักรัฐบาลท้องถิ่น และสถานะของพวกเขาก็แตกต่างไปจากทาสทั่วไปที่สังกัดอยู่ในสำนักเดียวกัน กีแซงถือว่ามีสถานะสูงกว่าทาสอย่างมีนัยสำคัญ แม้ว่าตามหลักการแล้ว พวกเขาทั้งหมดมีสถานะเป็นช็อนมินเหมือนกัน

อาชีพ

อาชีพของกีแซงส่วนใหญ่นั้นสั้นมาก โดยทั่วไปแล้วจุดสูงสุดของอาชีพอยู่ที่อายุ 16 หรือ 17 ปี และสิ้นสุดเมื่ออายุ 22 ปี มีกีแซงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถรักษาอาชีพของตนไว้ได้นานเกินเวลานี้ อาจเป็นเพราะเหตุนี้เองที่สำนักฝึกอบรมกีแซง ยอมรับผู้เข้าฝึกที่อายุน้อยกว่าแปดขวบ กฎหมายกำหนดให้กีแซงทุกคนต้องเกษียณเมื่ออายุ 50 ปี โอกาสที่ดีที่สุดที่กีแซงส่วนใหญ่ได้รับคือการได้เป็นอนุภรรยาของผู้อุปถัมภ์ อย่างไรก็ตาม กีแซงบางคนไม่ได้รับโอกาสนี้ เว้นแต่ผู้อุปถัมภ์จะซื้อพวกเขามาจากรัฐเสียตั้งแต่แรก ซึ่งมีผู้ชายในยุคโชซอนจำนวนน้อยที่สามารถจ่ายได้ ดังนั้นกีแซงที่เกษียณตัวจึงทำงานหรือบริหารโรงเตี๊ยมท้องถิ่น

อ้างอิง

Seth, Michael J. (2010). A History of Korea: From Antiquity to the Present (ภาษาอังกฤษ). Rowman & Littlefield Publishers. p. 164. ISBN . สืบค้นเมื่อ 8 February 2019.
"Life and role of gisaeng courtesans". The Korea Times. 2016-02-04. สืบค้นเมื่อ 2016-10-27.
Lee Insuk. "Convention and Innovation: The Lives and Cultural Legacy of the Kisaeng in Colonial Korea (1910–1945)" (pdf). Seoul Journal of Korean Studies. Kyujanggak Institute for Korean Studies. 23 (1): 71–93. สืบค้นเมื่อ 2016-10-27.
Hwang (1997), Ahn (2000b).
Lee (2002), p. 90.
Lee (2002), pp. 89–90; Ahn (2000b), p. 82.
McCann (1974), p. 42.
These include Hwang Jin-i's "I will break the back of this long winter night" and Han-u's "You will freeze to death". See McCann (1974), Kim (1976).
Kim (1963), p. 34.
Ahn (2000b), p. 83.
Hwang (1997), p. 451.
Song (1999), p. 35.
Lee (2002), p. 90; Ahn (2000b), p. 82.

[1] Seth, Michael J. (2010). A History of Korea: From Antiquity to the Present (ภาษาอังกฤษ). Rowman & Littlefield Publishers. p. 164. ISBN . สืบค้นเมื่อ 8 February 2019.

[2] "Life and role of gisaeng courtesans". The Korea Times. 2016-02-04. สืบค้นเมื่อ 2016-10-27.

[:0-3] Lee Insuk. "Convention and Innovation: The Lives and Cultural Legacy of the Kisaeng in Colonial Korea (1910–1945)" (pdf). Seoul Journal of Korean Studies. Kyujanggak Institute for Korean Studies. 23 (1): 71–93. สืบค้นเมื่อ 2016-10-27.

[4] Hwang (1997), Ahn (2000b).

[5] Lee (2002), p. 90.

[6] Lee (2002), pp. 89–90; Ahn (2000b), p. 82.

[7] McCann (1974), p. 42.

[8] These include Hwang Jin-i's "I will break the back of this long winter night" and Han-u's "You will freeze to death". See McCann (1974), Kim (1976).

[9] Kim (1963), p. 34.

[10] Ahn (2000b), p. 83.

[Hwang_1997,_p._451-11] Hwang (1997), p. 451.

[Song_1999,_p._35-12] Song (1999), p. 35.

[13] Lee (2002), p. 90; Ahn (2000b), p. 82.