การประท้วงในอิรัก พ.ศ. 2562–2564

การประท้วงในอิรัก พ.ศ. 2562–2564 เป็นชุดการประท้วงในประเทศอิรักที่เริ่มเกิดขึ้นในวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 2019 ซึ่งเป็นวันที่นักเคลื่อนไหวจัดการประท้วงในสื่อสังคมทั่วเขตผู้ว่าการทางตอนกลางและตอนใต้ของประเทศอิรัก เพื่อประท้วงทั้งการฉ้อราษฎร์บังหลวงวงเรื่อง, การว่างงาน, , บริการสาธารณระย่ำแย่ และ การประท้วงลุกลามถึงการเรียกร้องให้โค่น ฝ่ายรัฐบาลใช้ ซึ่งใช้กระสุนจริง, นักแม่นปืน, น้ำร้อน, แก๊สพริกไทยร้อน และแก๊สน้ำตาต่อผู้ประท้วง ทำให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บหลายคน

การประท้วงในอิรัก พ.ศ. 2562–2564
ส่วนหนึ่งของ ,
การประท้วงที่แบกแดดในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2019
วันที่	1 ตุลาคม ค.ศ. 2019 (2019-10-01) – 3 มกราคม ค.ศ. 2020 (มีการประท้วงเป็นครั้งคราวจนถึง ค.ศ. 2021)
สถานที่	ประเทศอิรัก
สาเหตุ	การเพิ่มขึ้นของ การว่างงาน ค่าแรงต่ำ บริการสาธารณะย่ำแย่
เป้าหมาย	โลกิยนิยม หยุดการแทรกแซงกิจการของต่างประเทศในอิรัก พัฒนาบริการภาครัฐ พัฒนามาตรฐานการครองชีพ
วิธีการ	การประท้วง ความเคลื่อนไหวทางอินเทอร์เน็ต ตั้ง
ผล	นายกรัฐมนตรีลาออก ได้รับแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรี สภาผู้แทนราษฎรผ่านใหม่
คู่ขัดแย้ง
ผู้ประท้วงชาวอิรัก อะศออิบ อะฮ์ลุลฮัก (ตั้งแต่วันที่ 24 มกราคม ค.ศ. 2020) *
ผู้นำ
ไม่มีผู้นำเป็นศูนย์กลาง บัรฮัม ศอเลียะห์ () () (อดีตนายกรัฐมนตรีอิรัก) () (อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม) (ที่ปรึกษา) (อธิบดี) (หัวหน้า) (หัวหน้า) มุกตะดา อัศศ็อดร์ (หัวหน้า)   (รองประธาน ) อะบูซัยนับ อัลลามี (ผู้อำนวยการรักษาความปลอดภัยของ ) (ผู้บัญชาการ) (ผู้บัญชาการอะศออิบ อะฮ์ลุลฮัก)
ความเสียหาย
เสียชีวิต	600 - 1,000
บาดเจ็บ	มากกว่า 4,000
ถูกจับกุม	4,600
ข้อมุลผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ: 13 มกราคม ค.ศ. 2020 จาก Iraqi Warcrimes Documentation Center

ผู้ประท้วงเรียกร้องให้หยุดแบบแบ่งแยกที่สหรัฐและจัดตั้งขึ้นหลังการรุกรานที่นำโดยสหรัฐใน ค.ศ. 2003 และการประท้วงครั้งนี้ถือเป็นการก่อความไม่สงบมากที่สุดนับตั้งแต่การุกรานใน ค.ศ. 2003

อ้างอิง

1. "Iraqi protesters block major port near Basra as unrest continues". Al Jazeera. 2 November 2019.
2. "Anti-government protests : Is This Iraq's Arab Spring?—Qantara.de". . 6 November 2019.
3. "Protests in Iraq turn into anti-Iranian demonstrations". . 27 October 2019.
4. Abdul-Ahad, Ghaith (29 October 2019). "Iraq's young protesters count cost of a month of violence". The Guardian.
5. "New Iraqi party challenges Iran, advocates for normalisation | Hammam Latif". AW.
6. Morgan, Azaria (3 October 2019). "Protest movements in Iraq in the age of a 'new civil society'".
7. Rubin, Alissa J. (4 November 2019). "Iraqis Rise Against a Reviled Occupier: Iran". The New York Times.
8. Al-Janabi, Abdul-Qadir (20 October 2019). "من هو أبوزينب اللامي.. ولماذا يتهم بتصفية متظاهري العراق؟". Al-Arabiya (ภาษาอาหรับ).
9. "مركز توثيق جرائم الحرب بالعراق: 669 قتيلاً بالمظاهرات" [Iraqi War Crime Documentation Centre: 669 demonstrators killed]. (ภาษาอาหรับ). 13 January 2020. จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 January 2020. สืบค้นเมื่อ 23 January 2020.
10. "Iraq: HRW denounces lethal force against protesters, urges probe". www.aljazeera.com.
11. Arraf, Jane (2021-09-18). "'There Is Chaos': Iran-Backed Militias Battle Activists in a Holy Iraqi City". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2021-10-18.
12. "Exclusive: Iran-backed militias deployed snipers in Iraq protests - sources". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2019-10-17. สืบค้นเมื่อ 2021-10-18.
13. "Pro-Iran militia supporters converge on Baghdad protests". the Guardian (ภาษาอังกฤษ). 2019-12-05. สืบค้นเมื่อ 2021-10-18.
14. "Iraq protests: What's behind the anger?". BBC News. 7 October 2019. สืบค้นเมื่อ 27 October 2019.
15. "'They are worse than Saddam': Iraqis take to streets to topple regime". The Guardian. 27 October 2019. สืบค้นเมื่อ 28 October 2019.
16. "An Iraq for All Iraqis?". Providence (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 26 November 2019. สืบค้นเมื่อ 28 November 2019.
17. "Iraq Protester's Step Up Their Tactics As the Government in Baghdad Scrambles to Respond". . 7 November 2019. สืบค้นเมื่อ 18 November 2019.