บทความน ไม ม การอ างอ งจากแหล งท มาใดกร ณาช วยปร บปร งบทความน โดยเพ มการอ างอ งแหล งท มาท น าเช อถ อ เน อความท ไม ม แหล

พระเจ้ากรุงจีน หรือ จักรพรรดิจีน (จีน: 皇帝; พินอิน: Huángdì หวงตี้; ฮกเกี้ยน: ฮ่องเต้; แต้จิ๋ว: อ้วงตี่) คือประมุขจักรวรรดิจีน โดยมีจักรพรรดิจิ๋นซี เป็นจักรพรรดิพระองค์แรก ก่อนสมัยราชวงศ์ฉิน ประเทศจีนได้ถูกแบ่งเป็นแว่นแคว้นต่าง ๆ มากมาย และแต่ละแคว้นจะมีผู้ปกครอง เรียกว่า อ๋อง (จีน: 王; พินอิน:wáng) ซึ่งแปลว่า พระมหากษัตริย์ แต่ต่อมาหลังจากอ๋องแห่งแคว้นฉินได้รวบรวมแว่นแคว้นต่าง ๆ เป็นหนึ่งเดียวจึงสถาปนาแผ่นดินเป็นจักรวรรดิจีน และประกาศใช้เป็นพระนามคำนำหน้าว่าจักรพรรดิ คือจักรพรรดิฉินฉื่อ

จักรพรรดิ แห่งจีน 皇帝
ราชาธิปไตยในอดีต
จักรวรรดิ

ราชลัญจกรจีน

พระบรมสาทิสลักษณ์จักรพรรดิคังซี (ค.ศ. 1654-1722) จักรพรรดิองค์ที่ 3 แห่งราชวงศ์ชิง และเป็นจักรพรรดิที่ดำรงตำแหน่งนานที่สุด

ปฐมกษัตริย์	จักรพรรดิฉินฉื่อ
องค์สุดท้าย	จักรพรรดิเซวียนถ่ง (ครองราชย์วันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 1908 ถึง 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1912 สละราชสมบัติเนื่องจากการปฏิวัติซินไฮ่)
อิสริยยศ	แตกต่างกันไปตามแต่ละราชวงศ์
สถานพำนัก	แตกต่างกันไปตามแต่ละราชวงศ์ พระราชวังต้องห้ามที่ปักกิ่งใน ค.ศ. 1420 ถึง 1912
เริ่มระบอบ	สงครามรวมชาติของฉิน
ผู้อ้างสิทธิ์	(ราชวงศ์ชิง)

ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉิน ฮ่องเต้ได้รับการเคารพในฐานะโอรสแห่งสวรรค์ คือเปรียบเสมือนได้รับอำนาจจากสวรรค์มาให้ปกครองประชาชน ตามหลักการ "สูงสุดโอรสสวรรค์ ล่างสุดนั้นประชาราษฎร" (最高的是天子，最低的是人民) การสืบทอดตำแหน่งฮ่องเต้มักอยู่ในรูปแบบจากบิดาไปยังบุตร

โดยคำว่า หวังตี้ ถ้าแปลตรงตัวจะสามารถแปลได้ว่า "ผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่" (หวง 皇 - ผู้ทรงศักดิ์/Imperial, ตี้ 帝 - องค์อธิปัตย์/Sovereign) โดยนำมาจากพระนามจักรพรรดิองค์แรก คือ จักรพรรดิฉินฉื่อ (秦始皇帝)

หลังจากนั้นตำแหน่งจักรพรรดิก็ดำรงอยู่มานับพันปีซึ่งตั้งแต่ราชวงศ์ฉิน ราชวงศ์ฮั่น ราชวงศ์จิ้น ราชวงศ์สุย ราชวงศ์ถัง ราชวงศ์ซ่ง ราชวงศ์หยวน ราชวงศ์หมิง โดยมาสิ้นสุดที่ราชวงศ์ชิง เนื่องจากบริหารบ้านเมืองล้มเหลว และยังถูกประเทศต่างชาติรุกราน เป็นเหตุให้ประเทศจีนเกิดการปฏิรูปการปกครองจากระบอบระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นประชาธิปไตยแบบสาธารณรัฐ ตำแหน่งจักรพรรดิจึงสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1912

ฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายของประเทศจีนคือ จักรพรรดิฮงเซี่ยนหรือหยวน ซื่อไข่ แต่ไม่ได้รับการยอมรับจากประชาชน โดยฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายที่ได้รับการยอมรับจากประชาชนคือ จักรพรรดิผู่อี๋แห่งราชวงศ์ชิง

ดูเพิ่ม

หมายเหตุ

ตอนที่ผู่อี๋ (ในฐานะจักรพรรดิเซวียนถ่ง) ดำรงตำแหน่งจักรพรรดิราชวงศ์ชิงองค์สุดท้าย มีบุคคลจำนวนมากที่อ้างสิทธิ์เป็นจักรพรรดิจีนหลังพระองค์สละราชสมบัติใน ค.ศ. 1912 ใน ค.ศ. 1915 ยฺเหวียน ชื่อไข่อ้างสิทธิ์เป็นจักรพรรดิและก่อตั้งจักรวรรดิจีน ซึ่งสิ้นสุดลงจากสงครามคุ้มชาติ ใน ค.ศ. 1917 ผู่อี๋จักรพรรดิราชวงศ์ชิง แล้วใน ค.ศ. 1934 ผู่อี๋กลายเป็นจักรพรรดิคังเต๋อและปกครองประเทศแมนจูในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนจนกระทั่งล่มสลลายใน ค.ศ. 1945

อ้างอิง

อ่านเพิ่ม

Paludan, Ann (1998). Chronicle of the Chinese Emperors: The Reign-by-Reign Record of the Rulers of Imperial China. New York: Thames and Hudson. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

[1] ตอนที่ผู่อี๋ (ในฐานะจักรพรรดิเซวียนถ่ง) ดำรงตำแหน่งจักรพรรดิราชวงศ์ชิงองค์สุดท้าย มีบุคคลจำนวนมากที่อ้างสิทธิ์เป็นจักรพรรดิจีนหลังพระองค์สละราชสมบัติใน ค.ศ. 1912 ใน ค.ศ. 1915 ยฺเหวียน ชื่อไข่อ้างสิทธิ์เป็นจักรพรรดิและก่อตั้งจักรวรรดิจีน ซึ่งสิ้นสุดลงจากสงครามคุ้มชาติ ใน ค.ศ. 1917 ผู่อี๋จักรพรรดิราชวงศ์ชิง แล้วใน ค.ศ. 1934 ผู่อี๋กลายเป็นจักรพรรดิคังเต๋อและปกครองประเทศแมนจูในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนจนกระทั่งล่มสลลายใน ค.ศ. 1945