Diphenhydramine

ไดเฟนไฮดรามีน (อังกฤษ: Diphenhydramine) เป็นยาสารต้านฮิสตามีนที่ใช้แก้ภูมิแพ้ และยังใช้แก้โรคนอนไม่หลับ, โรคจาก, อาการสั่นในพาร์คินโซนิซึม และคลื่นไส้ โดยใช้วิธีการ, , ฉีกเข้ากล้ามเนื้อ หรือ ซึ่งจะมีผลประมาณสองชั่วโมงหลังให้ยาครั้งแรก และอาการจะอยู่นานถึงเจ็ดชั่วโมง

ไดเฟนไฮดรามีน

ข้อมูลทางคลินิก
การอ่านออกเสียง	/ˌdaɪfɛnˈhaɪdrəmiːn/
ชื่อทางการค้า	, Unisom, , อื่น ๆ
/	โมโนกราฟ
	a682539
ข้อมูลทะเบียนยา	US : Diphenhydramine
ระดับความเสี่ยงต่อทารกในครรภ์	AU: (A)
กฏหมาย
สถานะตามกฏหมาย	AU: (ในร้านยาเท่านั้น) UK: (GSL, OTC) US:
ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์
ชีวประสิทธิผล	40–60%
	98–99%
การเปลี่ยนแปลงยา	ตับ (, อื่น ๆ)
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ	ขอบเขต: 2.4–13.5 ชั่วโมง
การขับออก	ปัสสาวะ: 94% อุจจาระ: 6%
ตัวบ่งชี้
ชื่อตามระบบ IUPAC 2-(diphenylmethoxy)-N,N-dimethylethanamine
เลขทะเบียน CAS	58-73-1^Y
(PubChem) CID	3100
	1224
DrugBank	DB01075^Y
ChemSpider	2989^Y
	8GTS82S83M
	D00669^N
	CHEBI:4636^Y
	CHEMBL657^Y
	100.000.360
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C17H21NO
	255.361 g·mol^−1
แบบจำลอง 3D ()	Interactive image
O(CCN(C)C)C(c1ccccc1)c2ccccc2
InChI=1S/C17H21NO/c1-18(2)13-14-19-17(15-9-5-3-6-10-15)16-11-7-4-8-12-16/h3-12,17H,13-14H2,1-2H3^Y Key:ZZVUWRFHKOJYTH-UHFFFAOYSA-N^Y
^7Y   (verify)

ผลข้างเคียงทั่วไปคือความง่วง, การประสานงานไม่ดี และท้องเสีย เด็กเล็กและผู้สูงอายุไม่แนะนำให้ใช้ ถึงแม้ว่าจะไม่มีความเสี่ยงในการใช้ยาตอนตั้งครภ์ แต่ไม่แนะนำให้ใช้ตอนให้นมลูก ยานี้เป็นยาและ และทำงานด้วยการบล็อกผลบางส่วนจากฮิสตามีน ไดเฟนไฮดรามีนยังเป็นด้วย

ไดเฟนไฮดรามีนได้รับการผลิตขึ้นครั้งแรกโดย และเริ่มใช้งานทางการค้าใน ค.ศ. 1946 ยานี้ปรากฏใช้ใน และมีการขายภายใต้ชื่อ และอื่น ๆ

อ้างอิง

1. Hubbard, John R.; Martin, Peter R. (2001). Substance Abuse in the Mentally and Physically Disabled (ภาษาอังกฤษ). CRC Press. p. 26. ISBN .
2. Krystal AD (August 2009). "A compendium of placebo-controlled trials of the risks/benefits of pharmacological treatments for insomnia: the empirical basis for U.S. clinical practice". Sleep Med Rev. 13 (4): 265–74. doi:10.1016/j.smrv.2008.08.001. PMID 19153052.
3. "Showing Diphenhydramine (DB01075)". DrugBank. จากแหล่งเดิมเมื่อ 31 สิงหาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2009.
4. Paton DM, Webster DR (1985). "Clinical pharmacokinetics of H1-receptor antagonists (the antihistamines)". Clinical Pharmacokinetics. 10 (6): 477–97. doi:10.2165/00003088-198510060-00002. PMID 2866055. S2CID 33541001.
5. AHFS Drug Information. Published by authority of the Board of Directors of the American Society of Hospital Pharmacists. 1990.
6. Simons KJ, Watson WT, Martin TJ, Chen XY, Simons FE (July 1990). "Diphenhydramine: pharmacokinetics and pharmacodynamics in elderly adults, young adults, and children". Journal of Clinical Pharmacology. 30 (7): 665–71. doi:10.1002/j.1552-4604.1990.tb01871.x. PMID 2391399. S2CID 25452263.
7. Garnett WR (February 1986). "Diphenhydramine". American Pharmacy. NS26 (2): 35–40. doi:10.1016/s0095-9561(16)38634-0. PMID 3962845.
8. "Diphenhydramine Hydrochloride". Drugs.com. American Society of Health-System Pharmacists. 6 September 2016. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 September 2016. สืบค้นเมื่อ 28 September 2016.
9. Schroeck JL, Ford J, Conway EL, Kurtzhalts KE, Gee ME, Vollmer KA, Mergenhagen KA (November 2016). "Review of Safety and Efficacy of Sleep Medicines in Older Adults". Clinical Therapeutics. 38 (11): 2340–2372. doi:10.1016/j.clinthera.2016.09.010. PMID 27751669.
10. "Diphenhydramine Pregnancy and Breastfeeding Warnings". Drugs.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 28 September 2016.
11. Ayd, Frank J. (2000). Lexicon of Psychiatry, Neurology, and the Neurosciences. Lippincott Williams & Wilkins. p. 332. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 8 September 2017.
12. Dörwald, Florencio Zaragoza (2013). Lead Optimization for Medicinal Chemists: Pharmacokinetic Properties of Functional Groups and Organic Compounds. John Wiley & Sons. p. 225. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2016.
13. "Benadryl". Ohio History Central. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2016. สืบค้นเมื่อ 28 September 2016.

อ่านเพิ่ม

• Lieberman JA (2003). (PDF). Primary Care Companion J. Clinical Psychiatry. 5 (supplement 7): 6–10. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-06-11. สืบค้นเมื่อ 2022-07-03.
• Cox D, Ahmed Z, McBride AJ (March 2001). "Diphenhydramine dependence". Addiction. 96 (3): 516–7. PMID 11310441.
• Björnsdóttir I, Einarson TR, Gudmundsson LS, Einarsdóttir RA (December 2007). "Efficacy of diphenhydramine against cough in humans: a review". Pharmacy World & Science. 29 (6): 577–83. doi:10.1007/s11096-007-9122-2. PMID 17486423. S2CID 8168920.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ไดเฟนไฮดรามีน

• "Diphenhydramine". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.