อองซอง

อองซอง (เสียชีวิต กรกฎาคมหรือสิงหาคม ค.ศ. 259) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หวาง ฉ่าง (จีน: 王昶; พินอิน: Wáng Chǎng) ชื่อรอง เหวินชู (จีน: 文舒; พินอิน: Wénshū) เป็นขุนพลและขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน

อองซอง (หวาง ฉ่าง)
王昶
(司空 ซือคง)
ดำรงตำแหน่ง 26 กันยายน ค.ศ. 258 (258) – กรกฎาคมหรือสิงหาคม ค.ศ. 259 (259)
กษัตริย์	โจมอ
ก่อนหน้า
ถัดไป	อองก๋วน
ขุนพลทหารม้าทะยาน (驃騎將軍 เพี่ยวฉีเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง 14 มิถุนายน ค.ศ. 255 (255) – 26 กันยายน ค.ศ. 258 (258)
กษัตริย์	โจมอ
ก่อนหน้า	ซุนจู
มหาขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南大將軍 เจิงหนานต้าเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง 16 พฤษภาคม ค.ศ. 251 (251) – 14 มิถุนายน ค.ศ. 255 (255)
กษัตริย์	โจฮอง / โจมอ
ขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南將軍 เจิงหนานเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ป. คริสต์ทศวรรษ 240 – 16 พฤษภาคม ค.ศ. 251 (251)
กษัตริย์	โจฮอง
ข้าหลวงมณฑลชีจิ๋ว (徐州刺史 สฺวีโจวชื่อฉื่อ)
ดำรงตำแหน่ง ป. คริสต์ทศวรรษ 240 – ป. คริสต์ทศวรรษ 240
กษัตริย์	โจฮอง
ขุนพลเชิดชูความดุดัน (揚烈將軍 หยางเลี่ยเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 227–?
กษัตริย์	โจยอย
ข้าหลวงมณฑลกุนจิ๋ว (兗州刺史 เหยี่ยนโจวชื่อฉื่อ)
ดำรงตำแหน่ง ?–ค.ศ. 226
กษัตริย์	โจผี
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ไม่ทราบ นครไท่หยวน มณฑลชานซี
เสียชีวิต	กรกฎาคมหรือสิงหาคม ค.ศ. 259
บุตร	หวาง เชิน หวาง หลุน หวาง จ้าน
บุพการี	หวาง เจ๋อ (บิดา)
ญาติ	ดู
อาชีพ	ขุนพล, ขุนนาง
ชื่อรอง	เหวินชู (文舒)
	มู่โหว (穆侯)
บรรดาศักดิ์	จิงหลิวโหว (京陵侯)

ประวัติช่วงต้น

อองซองเป็นชาวอำเภอจิ้นหยาง (晉陽) ในเมือง (太原 ไท่-ยฺเหวียน) ซึ่งปัจจุบันคือนครไท่หยวน มณฑลชานซี อองซองเป็นชาวเมืองเดียวกันกับหวาง หลิง (王淩) ทั้งอองซองและหวาง หลิงต่างก็มีชื่อเสียงตั้งแต่อยู่ในวัยเยาว์ อองซองขึ้นมาเป็นอาจารย์ของโจผีตั้งแต่เมื่อโจผียังเป็นเจ้าชาย หลังจากโจผีขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งวุยก๊ก อองซองได้รับการแต่งตั้งเป็นขุนนางทหารม้ามหาดเล็ก (散騎侍郎 ซ่านฉีชื่อหลาง), เจ้าหน้าที่นิคมการเกษตรแห่งลกเอี๋ยง (洛陽典農 ลั่วหยางเตี่ยนหนง) และข้าหลวงมณฑลของมณฑลกุนจิ๋ว (兗州刺史 เหยี่ยนโจวชื่อฉื่อ)

หลังจากโจผีสวรรคตในปี ค.ศ. 226 โจยอยผู้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิแห่งวุยก๊กองค์ใหม่ทรงเลื่อนยศให้อองซองเป็นขุนพลเชิดชูความดุดัน (揚烈將軍 หยางเลี่ยเจียงจฺวิน) และพระราชทานบรรดาศักดิ์ระดับกวนไล่เหา (關內侯 กวานเน่ย์โหว) เมื่อครั้งอองซองรับราชการเป็นข้าหลวงมณฑลกุนจิ๋วนั้น อองซองยังคงกังวลเรื่องราชการในราชสำนัก อองซองเห็นว่าระบบการปกครองในวุยก๊กซึ่งสืบทอดมาจากราชวงศ์จิ๋นและราชวงศ์ฮั่นนั้นเข้มงวดและมีข้อบกพร่องมากเกินไป อองซองตัดสินใจร่างกฎหมายรัฐธรรมนูญขึ้นใหม่ แล้วถวายฎีกา 2 ฉบับคือ วิพากษ์เรื่องการปกครอง (治論 จื้อหลุน) และตำราการทหาร (兵書 ปิงชู) ไปยังราชสำนักวุยก๊ก

ยุทธการที่รบกับง่อก๊ก

ในปี ค.ศ. 236 เสนาบดีกลาโหมสุมาอี้ทูลเสนอชื่ออองชองว่าเป็นผู้มีความสามารถแก่โจยอยจักรพรรดิลำดับที่ 2 ของวุยก๊ก อองซองได้รับการแต่งตั้งเป็นข้าหลวงมณฑลของมณฑลชีจิ๋วและได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นอู่กวานถิงโหว (武觀亭侯) ภายหลังได้ัรับการแต่งตั้งเป็นขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南將軍 เจิงหนานเจียงจฺวิน) และรักษาการผู้ดูแลราชการทหารในมณฑลเกงจิ๋วและอิจิ๋ว

อองซองเห็นว่าฐานทัพที่อ้วนเซีย (宛城 หว่านเฉิง) ห่างไกลมากเกินไปจากซงหยง (襄陽 เซียงหยาง) ที่เป็นเมืองสำคัญบนชายแดนทางใต้ของวุยก๊ก นอกจากนี้ค่ายทหารในบริเวณนั้นค่อนข้างกระจัดกระจายและทัพเรือก็อยู่ห่างออกไปถึงเซฺวียนฉือ (宣池) หากทัพข้าศึกของง่อก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊กเข้าโจมตี ทหารที่อยู่ประจำตามจุดต่าง ๆ ดังกล่าวจะไม่สามารถให้การสนับสนุนการรบได้ทันท่วงที ดังนั้นจึงอองซองจึงให้ย้ายฐานทัพมาตั้งที่ (新野 ซินเหย่) สั่งมีทัพเรือฝึกซ้อมรบ และส่งเสริมการเกษตรเพื่อสะสมเสบียงอาหาร

ในปี ค.ศ. 250 ความวุ่นวายทางการเมืองในง่อก๊กเพิ่งสิ้นสุดลง จู จฺวี้ (朱據) ขุนพลงง่อก๊กเพิ่งถูกจักรพรรดิซุนกวนปลดจากตำแหน่งและถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย อองซองเห็นว่าเป็นเวลาเหมาะที่จะโจมตีง่อก๊ก จึงสั่งให้ (州泰 โจว ไท่) เข้าโจมตีอำเภออู (巫), ชื่อกุย (柹歸) และห้องเหลง (房陵 ฝางหลิง) ให้ (王基 หวาง จี) โจมตีอิเหลง (夷陵 อี๋หลิง) ส่วนตัวอองซองนำกองกำลังด้วยตนเองเข้าโจมตีกังเหลง (江陵 เจียงหลิง) กองกำลังของอองซองใช้ซีกไม้ไผ่สร้างสะพานข้ามแม่น้ำแยงซี แล้วเอาชนะ (施績) ขุนพลง่อก๊ก สังหารจงหลี เม่า (鍾離茂) และสฺวี่ หมิน (許旻) นำชัยชนะกลับมาสู่วุยก๊กพร้อมของที่ริบมาจากการทำศึกจำนวนมาก จากความดีความชอบนี้อองซองจึงได้เลื่อนยศเป็นมหาขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南大將軍 เจิงหนานต้าเจียงจฺวิน) และได้เลื่อนบรรดาศักดิ์จากโหวระดับหมู่บ้านเป็นโหวระดับอำเภอชื่อบรรดาศักดิ์ว่า "จิงหลิงโหว" (京陵侯)

ในปี ค.ศ. 252 อองซองเสนอแผนในการโจมตีง่อก๊กอีกครั้ง ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น จูกัดเอี๋ยน, อ้าวจุ๋น และบู๊ขิวเขียมก็เสนอแผนของแต่ละคนเช่นกัน สุมาสูผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งวุยก๊กยอมรับข้อเสนอเหล่านั้นและสั่งให้เข้าโจมตีง่อก๊กจากสามทิศทาง อองซองได้รับมอบหมายให้โจมตีเมือง (南郡 หนานจฺวิ้น) แต่เนื่องจากอ้าวจุ๋นและจูกัดเอี๋ยนพ่ายแพ้ต่อจูกัดเก๊กขุนพลวุยก๊ก อองซองจึงจำต้องล่าถอย

การปราบปรามกบฏ

ในปี ค.ศ. 255 บู๊ขิวเขียมและบุนขิมขุนพลวุยก๊กเริ่มก่อกบฏในฉิวชุน (壽春 โช่วชุน; ปัจจุบันคือ มณฑลอานฮุย) อองซองได้รับการเลื่อนยศเป็นขุนพลทหารม้าทะยาน (驃騎將軍 เพี่ยวฉีเจียงจฺวิน) และได้รับมอบหมายให้ส่งกองกำลังไปช่วยปราบปรามกบฏ

ในปี ค.ศ. 257 จูกัดเอี๋ยนขุนพลวุยก๊กอีกครั้งเริ่มในฉิวฉุน กบฏครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนจากทัพง่อก๊ก อองซองนำกองกำลังไปกดดันทัพง่อก๊กที่กังเหลงที่นำโดยและเฉฺวียน ซี (全熙) และป้องกันทัพง่อก๊กไม่ให้ไปช่วยจูกัดเอี๋ยน

ในปี ค.ศ. 258 หลังกบฏจูกัดเอี๋ยนถูกปราบปราม อองซองได้เลื่อนขั้นเป็น (司空 ซือคง) และได้เป็นบำเหน็จเป็นศักดินาเพิ่มเติม 1,000 ครัวเรือน

อองซองเสียชีวิตในปี ค.ศ. 259 และได้รับสมัญญานามว่า "มู่โหว" (穆侯)

ครอบครัว

• บิดา: หวาง เจ๋อ (王澤) รับราชการเป็นเจ้าเมืองไตกุ๋นในยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก
• บุตรชาย:
  • (王渾 หวาง หุน) รับราชการเป็นขุนพลในวุยก๊กและภายหลังดำรงตำแหน่งเป็นของราชวงศ์จิ้น เข้าร่วมในการพิชิตง่อก๊กของจิ้นในปี ค.ศ. 280
  • หวาง เชิน (王深) รับราชการเป็นข้าหลวงมณฑลของมณฑลกิจิ๋ว
  • หวาง หลุน (王淪) รับราชการเป็นที่ปรึกษาของมหาขุนพล
  • หวาง จ้าน (王湛) รับราชการเป็นเจ้าเมืองของเมือง
• หลานชาย:
  • หวาง ช่าง (王尚) บุตรชายคนโตของอองหุย มีบรรดาศักดิ์โหว เสียชีวิตตั้งแต่อายุยังเยาว์
  • หวาง จี้ (王濟) บุตรชายคนที่ 2 ของอองหุย รับราชการเป็นขุนนางมหาดเล็กในยุคราชวงศ์จิ้น
  • หวาง เฉิง (王澄) บุตรชายคนที่ 3 ของอองหุย มีบรรดาศักดิ์โหว รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ในยุคราชวงศ์จิ้น
  • หวาง เวิ่น (王汶) บุตรชายคนที่ 4 ของอองหุย รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ในยุคราชวงศ์จิ้น
  • หวาง เฉิง (王承) บุตรชายของหวาง จ้าน รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ภายในของเมือง
• เหลนชาย:
  • หวาง จั้ว (王卓) บุตรชายคนโตของหวาง จี้ รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่
  • หวาง ยฺวี่ (王聿) บุตรชายคนที่ 2 ของหวาง จี้ สมรสกับเจ้าหญิงของราชวงศ์จิ้น มีบรรดาศักดิ์เป็นหมินหยางโหว
  • หวาง ชู่ (王述) บุตรชายของหวาง เฉิง รับราชการเป็นราชเลขาธิการและขุนพลพิทักษ์ในยุคราชวงศ์จิ้น
• ลื่อชาย:
  • หวาง ถ่านจือ (王坦之) บุตรชายของหวาง ชู่ รับราชการเป็นขุนพลราชองครักษ์และข้าหลวงมณฑลชีจิ๋วและกุนจิ๋วในยุคราชวงศ์จิ้น

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก

หมายเหตุ

1. พระราชประวัติโจมอในจดหมายเหตุสามก๊กบันทึกว่าอองซองเสียชีวิตในเดือน 6 ของศักราชกำลอปีที่ 4 ในรัชสมัยของโจมอ เดือนนี้เทียบได้กับช่วงเวลาระหว่างวันที่ 7 กรกฎาคมถึง 5 สิงหาคม ค.ศ. 259 ในปฏิทินกริโกเรียน

อ้างอิง

1. ([甘露四年]夏六月，司空王昶薨。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
2. ("สุมาสูเห็นชอบด้วยจึงใช้ให้อองซองเปนนายทหารใหญ่คุมทหารสิบหมื่น ให้บู๊ขิวเขียมคุมทหารสิบหมื่น ให้สุมาเจียวผู้น้องเปนแม่ทัพหลวงยกไปตีเมืองกังตั๋ง เมื่อยกทัพครั้งนั้นเดือนสิบสอง ครั้นยกกองทัพไปถึงแดนเมืองกังตั๋งแล้ว สุมาเจียวจึงให้หานายทัพนายกองทั้งปวงมาปรึกษาว่า หัวเมืองกังตั๋งทั้งปวงเห็นมั่นคงนักแต่เมืองตังหิน ด้วยหน้าเมืองนั้นมีป้อมใหญ่กระหนาบอยู่ทั้งซ้ายขวา ซึ่งจะหักเข้าไปนั้นยากนัก เราจำจะจัดแจงให้ดี ว่าแล้วสั่งให้อองซองบูขิวเขียมสองนายให้คุมทหารคนละสามหมื่นเปนปีกซ้ายขวา") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ May 5, 2024.
3. (王昶字文舒，太原晉陽人也。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
4. (少與同郡王淩俱知名。淩年長，昶兄事之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
5. (文帝踐阼，徙散騎侍郎，爲洛陽典農。時都畿樹木成林，昶斫開荒萊，勤勸百姓，墾田特多。遷兖州刺史。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
6. (明帝即位，加揚烈將軍，賜爵關內侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
7. (昶雖在外任，心存朝廷，以爲魏承秦、漢之弊，法制苛碎，不大釐改國典以準先王之風，而望治化復興，不可得也。乃著治論，略依古制而合於時務者二十餘篇，又著兵書十餘篇，言奇正之用，青龍中奏之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
8. (正始中，轉在徐州，封武觀亭侯，遷征南將軍，假節都督荊、豫諸軍事。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
9. (昶以爲國有常衆，戰無常勝；地有常險，守無常勢。今屯宛，去襄陽三百餘里，諸軍散屯，船在宣池，有急不足相赴，乃表徙治新野，習水軍於二州，廣農墾殖，倉糓盈積。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
10. (二年，昶奏：「孫權流放良臣，適庶分爭，可乘釁而制吳、蜀；白帝、夷陵之間，黔、巫、秭歸、房陵皆在江北，民夷與新城郡接，可襲取也。」) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
11. (乃遣新城太守州泰襲巫、秭歸、房陵，荊州刺史王基詣夷陵，昶詣江陵，兩岸引竹絙爲橋，渡水擊之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
12. (賊奔南岸，鑿七道並來攻。於是昶使積弩同時俱發，賊大將施績夜遁入江陵城，追斬數百級。昶欲引致平地與合戰，乃先遣五軍案大道發還，使賊望見以喜之，以所獲鎧馬甲首，馳環城以怒之，設伏兵以待之。績果追軍，與戰，克之。績遁走，斬其將鍾離茂、許旻，收其甲首旗鼓珍寶器仗，振旅而還。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
13. (王基、州泰皆有功。於是遷昶征南大將軍、儀同三司，進封京陵侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
14. (冬十一月，詔征南大將軍王昶、征東將軍胡遵、鎮南將軍毌丘儉等征吳。十二月，吳大將軍諸葛恪拒戰，大破衆軍於東關。不利而還。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
15. (毌丘儉、文欽作亂，引兵拒儉、欽有功，封二子亭侯、關內侯，進位驃騎將軍。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
16. (諸葛誕反，昶據夾石以逼江陵，持施績、全熈使不得東。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
17. (增邑千戶，并前四千七百戶，遷司空，持節、都督如故。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
18. (甘露四年薨，謚曰穆侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.

บรรณานุกรม

• ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).
• ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.