จ กจ นทะเล ช วงเวลาท ม ช ว ตอย ป จจ บ นจ กจ นทะเลชน ดการจำแนกช นทางว ทยาศาสตร อาณาจ กร Animaliaไฟล ม Arthropodaไฟล มย อย

จักจั่นทะเล ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: -ปัจจุบัน

จักจั่นทะเลชนิด
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Arthropoda
ไฟลัมย่อย:	Crustacea
ชั้น:
อันดับ:	Decapoda
อันดับฐาน:	Anomura
วงศ์ใหญ่:	Hippoidea , 1825
วงศ์

จักจั่นทะเล (อังกฤษ: Mole crab, Sand crab) เป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง จำพวกอาร์โธพอด ในไฟลัมย่อยครัสตาเชียน อันดับฐานปูไม่แท้ โดยใช้ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Hippoidea

จักจั่นทะเล เป็นสัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายกับจักจั่นที่เป็นแมลง ตัวขนาดเท่าแมลงทับ แต่อาศัยอยู่ในทะเลอันเป็นที่มาของชื่อสามัญ ซึ่งตามพจนานุกรมฉบับ เปลื้อง ณ นคร ได้อธิบายไว้ว่า

จันจั่กทะเล น. แมลงทะเลชนิดหนึ่งคล้าย จักจั่น มีชุมตามริมฝั่งทะเลเกาะภูเก็ต ใช้เป็นอาหารได้

จักจั่นทะเล ขนาดเท่านิ้วหัวแม่โป้ง มีกระดองแข็งคล้ายปู มีขาทั้งหมด 5 คู่ แต่ส่วนของขาว่ายน้ำไม่ได้ใช้ว่ายน้ำ แต่ใช้ในการพยุงรักษาไข่เหมือนปูมากกว่า ส่วนหัวมีกรี แต่ไม่แข็งเหมือนกุ้ง ไม่มีก้ามหนีบ เป็นสัตว์ที่กินแพลงก์ตอน, สัตว์น้ำขนาดเล็ก และพืชน้ำจำพวกสาหร่ายที่ลอยมากับกระแสน้ำเป็นอาหาร โดยปกติแล้วจะอาศัยอยู่ในพื้นทรายที่ใกล้ชายฝั่ง ทะเลทั่วโลก เมื่อพบกับศัตรูผู้รุกรานจะมุดตัวลงใต้ทรายอย่างรวดเร็ว โดยโผล่มาแค่ก้านตา จะมีร่องรอยที่มุดลงทรายเป็นรูปตัวยู (U) หรือตัววี (V) มีพฤติกรรมการขยายพันธุ์ ด้วยการที่ตัวผู้จะฉีดน้ำเชื้อเข้าไปกับไข่ของตัวเมีย ที่เกาะอยู่ใต้ท้องเหมือนกับสัตว์จำพวกอื่นในไฟลัมย่อยครัสตาเชียนเหมือนกัน โดยวางไข่ใต้พื้นทรายลึกลงไปริมชายหาด เมื่อฟักเป็นตัวอ่อนก็ถูกกระแสคลื่นน้ำพัดพาออกไปใช้ชีวิตเบื้องต้นเหมือนแพลงก์ตอน จากนั้นเมื่อเจริญเติบโตขึ้นก็ถูกกระแสน้ำพัดกลับเข้าฝั่งเป็นวงจรชีวิต จักจั่นทะเลตัวเมียจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวผู้มาก โดยตัวผู้จะมีขนาดใหญ่ประมาณ 10 มิลลิเมตรเท่านั้น

สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 วงศ์ ด้วยกัน ได้แก่

Stimpson, 1858

Weber, 1795
Efford & Haig, 1968
Boyko, 2004 †
Boyko, 2002 †
Stimpson, 1858
Efford, 1969
Serène, 1977
Calado, 1996
Fraaije, 2002 †
Boyko, 2002
Efford & Haig, 1968
Holthuis, 1961

Boyko, 2002

Randall, 1840
Benedict, 1904

Latreille, 1825

Scopoli, 1777
Fabricius, 1787
Miers, 1878

ในประเทศไทยมักพบที่หาดไม้ขาว และหาดต่าง ๆ ในจังหวัดภูเก็ต โดยที่หาดไม้ขาวพบมากที่สุด เนื่องจากเป็นหาดที่ธรรมชาติยังคงบริสุทธิ์อยู่ จักจั่นทะเลสามารถนำมารับประทานเป็นอาหารได้ ด้วยวิธีการปรุงต่าง ๆ ในบางฤดูกาลจะพบตามหาดทั่วไปหมด วิธีการจับใช้วิธีแบบดั้งเดิม คืิอ ใช้สวิงที่มีความห่างของตาข่ายประมาณ 1.5 เซนติเมตร ลากไปตามชายหาด เมื่อพบตัวที่ยังเล็กอยู่หรือไข่ที่แก่เป็นสีน้ำตาลเข้มจะปล่อยไป เพื่อให้เจริญเติบโตแพร่ขยายพันธุ์สืบไป สำหรับชนิดที่พบได้ในน่านน้ำไทย คือ (Albunea symmysta-เป็นชนิดที่หาได้ยากที่สุด), (Emerita emeritus-เป็นชนิดที่พบได้ทั่วไป) และ (Hippa adactyla-เป็นชนิดที่มีขนาดใหญ่ที่สุด)

อ้างอิง

จักจั่นทะเล จากสนุกดอตคอม
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-18. สืบค้นเมื่อ 2012-07-24.
"ทุ่งแสงตะวัน 2013.05.04 - จักจั่นทะเล". ช่อง 3. 4 May 2013. สืบค้นเมื่อ 30 May 2015.
Christopher B. Boyko (2002). (PDF). . 272: 1–396. doi:10.1206/0003-0090(2002)272<0001:AWROTR>2.0.CO;2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-07-05. สืบค้นเมื่อ 2015-05-29.
Sammy De Grave, N. Dean Pentcheff, Shane T. Ahyong; และคณะ (2009). (PDF). . Suppl. 21: 1–109. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-06-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-29.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
จักจั่นทะเล

แหล่งข้อมูลอื่น

[1] จักจั่นทะเล จากสนุกดอตคอม

[2] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-18. สืบค้นเมื่อ 2012-07-24.

[0ydW-3] "ทุ่งแสงตะวัน 2013.05.04 - จักจั่นทะเล". ช่อง 3. 4 May 2013. สืบค้นเมื่อ 30 May 2015.

[4] Christopher B. Boyko (2002). (PDF). . 272: 1–396. doi:10.1206/0003-0090(2002)272<0001:AWROTR>2.0.CO;2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-07-05. สืบค้นเมื่อ 2015-05-29.

[Grave-5] Sammy De Grave, N. Dean Pentcheff, Shane T. Ahyong; และคณะ (2009). (PDF). . Suppl. 21: 1–109. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-06-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-29.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()

[6] จักจั่นทะเล