แว ง เป นอำเภอหน งในจ งหว ดนราธ วาสอำเภอแว งอำเภอการถอดเส ยงอ กษรโรม น อ กษรโรม นAmphoe Waengคำขว ญ ไม งาม น ำตก นกเง อก

แว้ง เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดนราธิวาส

อำเภอแว้ง
อำเภอ
การถอดเสียงอักษรโรมัน
• อักษรโรมัน	Amphoe Waeng
คำขวัญ: ไม้งาม น้ำตก นกเงือก
แผนที่จังหวัดนราธิวาส เน้นอำเภอแว้ง
พิกัด: 5°55′41″N 101°53′2″E / 5.92806°N 101.88389°E / 5.92806; 101.88389
ประเทศ	ไทย
จังหวัด	นราธิวาส
พื้นที่
• ทั้งหมด	347.3 ตร.กม. (134.1 ตร.ไมล์)
ประชากร (2564)
• ทั้งหมด	54,327 คน
• ความหนาแน่น	156.43 คน/ตร.กม. (405.2 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์	96160
รหัสภูมิศาสตร์	9608
ที่ตั้งที่ว่าการ	ที่ว่าการอำเภอแว้ง ถนนราษฎร์บำรุง ตำบลแว้ง อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส 96160
ส่วนหนึ่งของ

ที่ตั้งและอาณาเขต

อำเภอแว้งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้

ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอสุไหงปาดีและอำเภอสุไหงโก-ลก
ทิศตะวันออก ติดต่อกับรัฐกลันตัน (ประเทศมาเลเซีย)
ทิศใต้ ติดต่อกับรัฐกลันตัน (ประเทศมาเลเซีย) และอำเภอสุคิริน
ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอสุคิริน

ประวัติ

อำเภอแว้ง เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอโต๊ะโมะ ตั้งเมื่อประมาณ พ.ศ. 2445 ที่ว่าการอำเภอโต๊ะโมะในปัจจุบันอยู่ที่หมู่ที่ 3 บ้านโต๊ะโมะ ตำบลภูเขาทอง อำเภอสุคิริน แต่เดิมเป็นถิ่นทุรกันดาร การคมนาคมต้องใช้ช้างและเท้า ราษฎรไทย, จีน และต่างประเทศมาตั้งบ้านเรือนเพื่อขุดแร่ทองคำจำนวนมาก

ในปี พ.ศ. 2478 ได้มีการแยกการปกครองเป็น กิ่งอำเภอปาโจ ขึ้นกับอำเภอโต๊ะโมะ สาเหตุที่มีการจัดตั้งกิ่งอำเภอปาโจ เป็นเพราะฝรั่งเศสได้เข้ามาทำสัมปทานเหมืองแร่ทองคำในเขตดังกล่าว ทำให้มีประชากรหนาแน่นขึ้น ทางราชการจึงได้จัดตั้งกิ่งอำเภอเพื่อดูแลผลประโยชน์ด้านภาษีอากร

แต่เมื่อเกิดสงครามอินโดจีน ชาวฝรั่งเศสจำต้องทิ้งเหมืองเพื่อหนีภัยสงคราม คนไทยจึงได้เข้าไปดำเนินงานแทน แต่ทำได้ไม่นานก็ต้องยกเลิกกิจการในเวลาต่อมา คนไทยที่อยู่บริเวณนั้นจึงได้พยพออกไป กิ่งอำเภอปาโจจึงถูกยุบลงไปโดยปริยาย ในปี พ.ศ. 2482 ได้เปลี่ยนชื่อเป็น กิ่งอำเภอโต๊ะโมะ ตามชื่อตำบล ส่วนตัวอำเภอโต๊ะโมะได้เปลี่ยนชื่อเป็นอำเภอแว้ง

ต่อมาในปี พ.ศ. 2496 ได้มีการยุบกิ่งอำเภอโต๊ะโมะเป็นตำบลขึ้นกับอำเภอแว้ง และในปี พ.ศ. 2500 ได้มีการยุบตำบลโต๊ะโมะขึ้นกับตำบลมาโมง

ในปี พ.ศ. 2520 ทางราชการได้แยกท้องที่ตำบลมาโมง และตำบลสุคิริน ไปจัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอสุคิริน ซึ่งตั้งชื่อตามชื่อพระตำหนักของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ที่พระราชทานเมื่อคราวเสด็จประทับแรม ส่วนอดีตที่ตั้งของอำเภอโต๊ะโมะนั้น ปัจจุบันขึ้นกับตำบลภูเขาทอง อำเภอสุคิริน

ที่มาของชื่ออำเภอ

คำว่า โต๊ะโมะ เป็นคำในภาษามลายู อาจมีความหมายว่า "ผู้อาวุโสที่ชื่อโมะ" บ้างว่ามาจากคำว่า "กะเต๊าะเมาะ" ที่แปลว่า "ทุบตีแม่" ซึ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับบุตรที่หาทองคำจนหิวข้าว เมื่อแม่นำอาหารมาก็พาลโกรธแม่ นำเลียงที่ใช้ร่อนแร่ทุบแม่อย่างอนาถ แต่นิทานเรื่องดังกล่าวก็ไม่กล่าวถึงผลกรรมแต่อย่างใด

ส่วนชื่ออำเภอในปัจจุบันคือ แว้ง มาจากคำมลายูคำว่า ราแวง (Rawang) ที่แปลว่า หนอง หรือ บึง บ้างว่าอาจจะมาจากภาษาถิ่นใต้แถบสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่หมายถึง ต้นมะเขือพวง

การแบ่งเขตการปกครอง

การปกครองส่วนภูมิภาค

การปกครองของอำเภอแว้งมี 6 ตำบล 46 หมู่บ้าน ได้แก่

1.	แว้ง	(Waeng)	7 หมู่บ้าน
2.	กายูคละ	(Kayu Khla)	9 หมู่บ้าน
3.	ฆอเลาะ	(Kholo)	7 หมู่บ้าน
4.	โละจูด	(Lochut)	9 หมู่บ้าน
5.	แม่ดง	(Mae Dong)	7 หมู่บ้าน
6.	เอราวัณ	(Erawan)	7 หมู่บ้าน

การปกครองส่วนท้องถิ่น

ท้องที่อำเภอแว้งประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 8 แห่ง ได้แก่

เทศบาลตำบลแว้ง ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลแว้ง
เทศบาลตำบลบูเก๊ะตา ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลโละจูด
องค์การบริหารส่วนตำบลแว้ง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแว้ง (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลแว้ง)
องค์การบริหารส่วนตำบลกายูคละ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลกายูคละทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลฆอเลาะ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลฆอเลาะทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลโละจูด ครอบคลุมพื้นที่ตำบลโละจูด (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลบูเก๊ะตา)
องค์การบริหารส่วนตำบลแม่ดง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแม่ดงทั้งตำบล
องค์การบริหารส่วนตำบลเอราวัณ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเอราวัณทั้งตำบล

ประชากร

เชื้อชาติ ชาวไทยเชื้อสายมลายูและชาวไทย
ศาสนา ศาสนาอิสลามและศาสนาพุทธ
อาชีพ ส่วนใหญ่ทำเกษตรกรรม เช่น ทำสวนยางพารา ทำสวนผลไม้

อ้างอิง

(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 52 (0 ง): 2501. November 17, 1935. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
ประพนธ์ เรืองณรงค์. "บทผนวกเกียรติยศ". ใน รัฐปัตตานีใน "ศรีวิชัย" เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์. สุจิตต์ วงษ์เทศ (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:มติชน. 2547, หน้า 353
(Press release). ข่าวสด. 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2552. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2555. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ก): 354–364. April 17, 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-02-19. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 70 (56 ง): 3062. September 1, 1953. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 74 (25 ง): 679. March 12, 1957. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-05-24. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
(PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 94 (11 ง): 486. February 8, 1977. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-04-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.

บทความเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 52 (0 ง): 2501. November 17, 1935. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.

[แว้ง-2] ประพนธ์ เรืองณรงค์. "บทผนวกเกียรติยศ". ใน รัฐปัตตานีใน "ศรีวิชัย" เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์. สุจิตต์ วงษ์เทศ (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:มติชน. 2547, หน้า 353

[3] (Press release). ข่าวสด. 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2552. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2555. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= ((help))

[4] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ก): 354–364. April 17, 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-02-19. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.

[5] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 70 (56 ง): 3062. September 1, 1953. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.

[6] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 74 (25 ง): 679. March 12, 1957. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-05-24. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.

[7] (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 94 (11 ง): 486. February 8, 1977. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-04-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.

[8] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.