ลิวซีน

ลิวซีน (อังกฤษ: leucine, Leu, L) คือกรดอะมิโนชนิดหนึ่งซึ่งจัดเป็นกรดอะมิโนจำเป็นที่ร่างกายไม่สามารถ สังเคราะห์ขึ้นเองได้ จึงต้องได้รับจากการรับประทานอาหาร มีสูตรโครงสร้างทางเคมีคือ HO2CCH(NH2)CH2CH(CH3)2

ลิวซีน

สมบัติ

ลิวซีนมีสูตรโมเลกุลคือ C6H13NO2 และมีความเป็นกรด ภายในโครงสร้างมีหมู่ฟังก์ชัน (functional group) ซึ่งประกอบด้วย 1 หมู่ และหมู่คาร์บอกซิลอีก 1 หมู่ มีมวลโมเลกุลเท่ากับ 131.17 g/mol

แหล่งอาหาร

อาหารที่พบกรดอะมิโนลิวซีนในปริมาณสูงได้แก่ ไข่, ถั่วเหลือง, ปลา, สาหร่าย เป็นต้น ร่างกายมนุษย์ไม่สามารถสังเคราะห์ได้ แต่สำหรับพืช ลิวซีนสามารถสังเคราะห์ได้จา (pyruvic acid)

ประโยชน์

ลิวซีนมีประโยชน์ในการช่วยควบคุม, มีส่วนเกี่ยวข้องกับกระบวนการการเติบโตและซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอของร่างกายอย่างเช่นกระดูก, ผิวหนัง และกล้ามเนื้อ นอกจากนี้ยังถูกใช้ในตับ, (adipose tissue), และเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้ออีกด้วย ในเนื้อเยื่อไขมันและกล้ามเนื้อ ลิวซีนจะมีการเปลี่ยนรูปไปเป็นสเตอรอล (sterol)

กรดอะมิโนจำเป็นชนิดอื่น

• วาลีน (valine)
• ไลซีน (lycine)
• (isoleucine)
• (methionine)
• ฟีนิลอะลานีน (phenylalanine)
• ทรีโอนีน (threonine)
• ทริปโตแฟน (tryptophan)

ในเด็กมีเพิ่มอีก 2 ตัว ดังนี้

• (histidine)
• อาร์จินีน (arginine)

อ้างอิง

1. http://nutritiondata.self.com/foods-000082000000000000000.html
2. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-25. สืบค้นเมื่อ 2012-08-12.