พระราชว งโปตาลา ท เบต པ ཏ ལ ไวล Po ta la พ นอ นท เบต bodala เป นป อมปราการแบบ ในลาซา ท เบต พระราช วงโปตาลาใช งานเป นท ปร

พระราชวังโปตาลา ((ทิเบต: པོ་ཏ་ལ།, ไวลี: Po ta la, พินอินทิเบต: bodala) เป็นป้อมปราการแบบ ในลาซา ทิเบต พระราชัวงโปตาลาใช้งานเป็นที่ประทับฤดูหนาวของทาไลลามะมาตั้งแต่ปี 1649 ถึง 1959 หลังจากนั้นได้ถูกแปรสภาพมาเป็นพิพิธภัณฑ์ พระราชวังโปตาลาได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกในปี 1994

པོ་ཏ་ལ་ཕོ་བྲང พระราชวังโปตาลา

ศาสนา
ศาสนา	ศาสนาพุทธแบบทิเบต
หน่วยงานกำกับดูแล	ทะไลลามะที่ 14
ที่ตั้ง
ที่ตั้ง	ลาซ่า ทิเบต
ที่ตั้งในประเทศทิเบต
พิกัดภูมิศาสตร์	29°39′28″N 91°07′01″E / 29.65778°N 91.11694°E / 29.65778; 91.11694
สถาปัตยกรรม
ผู้ก่อตั้ง	ซงแจ็นกัมโป
เริ่มก่อตั้ง	1649

แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ชื่อที่ขึ้นทะเบียน	หมู่โบราณสถานพระราชวังโปตาลา ลาซา
ประเภท	วัฒนธรรม
เกณฑ์	i, iv, vi
ขึ้นเมื่อ	1994 (18th session)
เลขอ้างอิง	707
ภูมิภาค
เพิ่มเติม	2000; 2001

ชื่อโปตาลานั้นตั้งตามเขาโปตาละกะ วิมานของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรตามตำนาน การก่อสร้างเริ่มต้นขึ้นโดย ในปี 1645 หลังที่ปรึกษาทางจิตวิญญาณส่วนพระองค์คนหนึ่ง Konchog Chophel (?-1646) ชี้ให้เห็นว่าพื้นที่ตรงนี้เหมาะสมแก่การเป็นที่ทำการรัฐ และตั้งอยู่ระหว่าง กับอารามเซรา และ เมืองเก่าลาซา เป็นไปได้ว่าวังนี้สร้างขึ้นบนซากของป้อมปราการเก่าที่มีชื่อว่าวังขาว หรือวังแดง ซึ่งสร้างขึ้นโดยพระเจ้าซงแจ็นกัมโป ในปี 637

อาคารมีขนาด 400 เมตร (1,300 ฟุต) ตามแนวตะวันออก-ตะวันตด และ 350 เมตร (1,150 ฟุต) ตามแนวเหนือ-ใต้, ผนังหินขนาดหนาราว 3 เมตร (9.8 ฟุต) และที่ฐานหนาถึง 5 เมตร (16 ฟุต) ในฐส่วนฐานของวังยังมีการเททองแดงผสมลงไปเพื่อช่วยป้องกันอาคารจากแผ่นดินไหว อาคารมีความสูง 13 ชั้น ประกอบด้วยห้องหับกว่า 1,000 ห้อง, ศาลเจ้าต่าง ๆ 10,000 ศาล และรูปปั้นรวมกว่า 200,000 รูป ตัวอาคารมีความสูง 117 เมตร (384 ฟุต) บนยอดของเขาแดง (Marpo Ri) และมีความสูงรวมเขาถึงพื้นราว 300 เมตร (980 ฟุต)

ดูเพิ่ม

กลุ่มโบราณสถานพระราชวังโปตาลาในลาซา

อ้างอิง

. Tibetan Civilization (1962). Translated into English with minor revisions by the author. 1st English edition by Faber & Faber, London (1972). Reprint: Stanford University Press (1972), p. 84
Laird, Thomas. (2006). The Story of Tibet: Conversations with the Dalai Lama, pp. 175. Grove Press, New York. ISBN .
Karmay, Samten C. (2005). "The Great Fifth", p. 1. Downloaded as a pdf file on 16 December 2007 from: [1] 15 กันยายน 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
, One hundred thousand moons, translated with an introduction by , Vol.1, BRILL, 2010 p. 48
Michael Dillon, China : a cultural and historical dictionary, Routledge, 1998, p. 184.
Booz, Elisabeth B. (1986). Tibet, pp. 62–63. Passport Books, Hong Kong.
Buckley, Michael and Strausss, Robert. Tibet: a travel survival kit, p. 131. Lonely Planet. South Yarra, Vic., Australia. ISBN .

บทความอาคาร หรือ สถานที่สำคัญนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] . Tibetan Civilization (1962). Translated into English with minor revisions by the author. 1st English edition by Faber & Faber, London (1972). Reprint: Stanford University Press (1972), p. 84

[Laird,_Thomas_2006_pp._175-2] Laird, Thomas. (2006). The Story of Tibet: Conversations with the Dalai Lama, pp. 175. Grove Press, New York. ISBN .

[autogenerated1-3] Karmay, Samten C. (2005). "The Great Fifth", p. 1. Downloaded as a pdf file on 16 December 2007 from: [1] 15 กันยายน 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[4] , One hundred thousand moons, translated with an introduction by , Vol.1, BRILL, 2010 p. 48

[5] Michael Dillon, China : a cultural and historical dictionary, Routledge, 1998, p. 184.

[6] Booz, Elisabeth B. (1986). Tibet, pp. 62–63. Passport Books, Hong Kong.

[autogenerated2-7] Buckley, Michael and Strausss, Robert. Tibet: a travel survival kit, p. 131. Lonely Planet. South Yarra, Vic., Australia. ISBN .