Peptide bond

พันธะเพปไทด์ (อังกฤษ: peptide bond) หรือพันธะเอไมด์ (อังกฤษ: amide bond) เป็นพันธะเคมีชนิดพันธะโคเวเลนต์ ที่สร้างระหว่างหมู่คาร์บอกซิลของโมเลกุลหนึ่งกับของอีกโมเลกุลหนึ่ง และมีการปล่อยน้ำออกไปหนึ่งโมเลกุล จัดเป็นการสังเคราะห์แบบสูญเสียน้ำ (dehydration synthesis) และมักจะเกิดระหว่างกรดอะมิโน โมเลกุลที่เกิดใหม่เรียกว่าเอไมด์ C (=O) NH- หรือเพปไทด์

การสังเคราะห์แบบสูญเสียน้ำเพื่อสร้างเอไมด์

เรโซแนนซ์ของหมู่เพปไทด์ รูปไม่มีประจุอยู่ทางซ้าย รูปที่มีประจุอยู่ทางขวา

พันธะไฮโดรเจน มักพบในรูปไม่มีประจุมากกว่ารูปมีประจุ

พอลิเพปไทด์และโปรตีนจะเป็นสายโซ่ของกรดอะมิโนที่เชื่อมต่อกันด้วยพันธะเพปไทด์ และเป็นองค์ประกอบหลักของ เช่นไนลอนและอะรามิดส์ ซึ่งเป็นพอลิเมอร์สังเคราะห์ที่มีพันธะเพปไทด์

พันธะเพปไทด์ถูกสลายได้ด้วย พันธะเพปไทด์ในโปรตีนมีความคงตัวปานกลาง หมายความว่าเมื่อมีน้ำอยู่จะสลายตัวได้ทันที ปล่อยพลังงานอิสระออกมา 10 kJ/mol แต่เกิดช้ามากในสิ่งมีชีวิต กระบวนการเกิดขึ้นด้วยการเร่งของเอนไซม์ที่ย่อยสลายพันธะเพปไทด์ ค่าการดูดกลืนแสงของเพปไทด์อยู่ที่ 190-230 nm

พันธะเพปไทด์สามารถเรียกอีกชื่อหนึ่งได้ว่า พันธะยูเพปไทด์ (eupeptide bond) เพื่อให้แตกต่างจาก (isopeptide bond) ที่เป็นพันธะเอไมด์อีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งสร้างขึ้นจากหมู่คาร์บอกซิลของกรดอะมิโนหนึ่ง กับของอีกโมเลกุลหนึ่ง

อ้างอิง

1. "Understanding the Types of Chemical Bonds in Proteins". ThoughtCo (ภาษาอังกฤษ). 17 Jul 2019. สืบค้นเมื่อ 21 Jun 2022.{{}}: CS1 maint: url-status ()
2. "Nomenclature and Symbolism for Amino Acids and Peptides. Recommendations 1983". European Journal of Biochemistry. 138 (1): 9–37. 1984. doi:10.1111/j.1432-1033.1984.tb07877.x. ISSN 0014-2956. PMID 6692818.