เจ1ล ก ญ ป น J1リーグ โรมาจ J1 Rīgu ท บศ พท จาก J1 League เป นล กระด บส งส ดของ ฟ ตบอลล กอาช พแห งประเทศญ ป น ญ ป น 日本プロサッカ

เจ1ลีก(ญี่ปุ่น: J1リーグ; โรมาจิ: J1 Rīgu ทับศัพท์จาก J1-League) เป็นลีกระดับสูงสุดของ ฟุตบอลลีกอาชีพแห่งประเทศญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本プロサッカーリーグ; โรมาจิ: Nippon Puro Sakkā Rīgu) และเป็นการแข่งขันฟุตบอลลีกอาชีพเจลีก ระดับสูงสุดของประเทศญี่ปุ่น เป็นหนึ่งในลีกที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในเอเชีย และเป็นลีกเดียวที่ถูกจัดอันดับไว้ในคลาส A โดยสมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย

เจ1ลีก

องค์กรจัดการ	เจลีก
ก่อตั้ง	1992; 32 ปีที่แล้ว (1992)
ประเทศ	ญี่ปุ่น
	เอเอฟซี
จำนวนทีม	20
ระดับในพีระมิด	1
ตกชั้นสู่	เจลีก ดิวิชัน 2
ถ้วยระดับประเทศ	ถ้วยพระจักรพรรดิ ฟูจิฟิล์ม ซูเปอร์คัพ
ถ้วยระดับลีก	เจ.ลีก วายบีซี ลูแว็ง คัพ
ถ้วยระดับนานาชาติ	เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน	วิสเซล โคเบะ (สมัยที่ 1) ()
ชนะเลิศมากที่สุด	คาชิมะ แอนต์เลอส์ (8 ครั้ง)
ผู้ทำประตูสูงสุด	(179 ประตู)
หุ้นส่วนโทรทัศน์	ดะโซน (ประเทศญี่ปุ่น) เอ็นเอชเค ยูทูบ (นอกประเทศญี่ปุ่น)
เว็บไซต์	www.jleague.jp/en/ (ในภาษาอังกฤษ)
ปัจจุบัน:

ชื่อของ เจลีก ดิวิชัน 1 ถูกเปลี่ยนชื่อมาเป็น เจ1 ลีก ตั้งแต่ฤดูกาล 2015 และเมื่อมีผู้สนับสนุนหลักคือ เมจิ ยาซูดะ ไลฟ์ จึงมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า เมจิ ยาซูดะ เจ1 ลีก แต่ในประเทศไทยยังนิยมเรียกว่า เจลีก ดิวิชัน 1

ประวัติ

ก่อนยุคลีกอาชีพ (ก่อน 1992)

ก่อนจะเริ่มเข้าสู่ยุคเจลีก การแข่งขันระดับสูงสุดของสโมสรในญี่ปุ่น (JSL) ซึ่งจัดว่าเป็นลีกสมัครเล่น แม้ในยุคทศวรรษที่ 1960 และ 1970 จะได้รับความนิยมขึ้นมา (ช่วงที่ทีมชาติญี่ปุ่นได้เหรียญทองแดงจากกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1968 ที่เม็กซิโก) แต่ JSL ก็เริ่มซบเซาอีกครั้งในช่วงทศวรรษที่ 1980 เช่นเดียวกับฟุตบอลลีกทั่วโลก แฟนบอลลดน้อยลง สนามคุณภาพไม่ดี และทีมชาติญี่ปุ่นก็ไม่ได้เป็นทีมชั้นนำของเอเชียแต่อย่างใด ด้วยเหตุนี้ สมาคมฟุตบอลญี่ปุ่น (JFA) จึงได้ตัดสินใจก่อตั้งลีกอาชีพขึ้นมาเพื่อยกระดับของทีมชาติ เพิ่มความนิยมให้กับลีกในประเทศและให้มีแฟนบอลมากขึ้น

ด้วยเหตุนี้ เจลีกจึงได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1992 โดยมีสโมสรจาก JSL ดิวิชัน 1 เข้าร่วมการแข่งขัน 8 สโมสร ดิวิชัน 2 อีก 1 สโมสร และมีสโมสรชิมิซุ เอส-พัลส์ สโมสรน้องใหม่เข้าร่วมการแข่งขันอีก 1 สโมสร และได้มีการเปลี่ยนชื่อการแข่งขันเป็น ลีกฟุตบอลญี่ปุ่น (Japan Football League: JFL) จัดว่าเป็นลีกกึ่งอาชีพ แต่เจลีกก็ยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการเพราะในตอนนั้นยังมีการแข่งขันยะมะซะกิ นาบิสโก คัพอยู่ ซึ่งเป็นการแข่งขันเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนเปิดฤดูกาลจริงในปี 1993

ฤดูกาลแรกและยุครุ่งเรือง (1993-1995)

เจลีก เริ่มต้นอย่างเป็นทางการฤดูกาลแรกในวันที่ 15 พฤษภาคม 1993 โดยมี 10 ทีมเข้าร่วมการแข่งขัน นัดเปิดสนามเป็นการพบกันระหว่าง (ปัจจุบันคือ โตเกียว เวร์ดี) กับ โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส ที่สนามกีฬาแห่งชาติคาซูมิงาโอกะ

หลังยุครุ่งเรือง (1996-1999)

สามปีแรกของเจลีกประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ในต้นปี 1996 แฟนบอลลดลงอย่างรวดเร็ว และในปี 1997 มีแฟนบอลเข้าชมเฉลี่ยต่อเกมเหลือเพียงแค่ 10,131 คนเท่านั้น เทียบกับในปี 1994 มีแฟนบอลเกมละ 19,000 คน

เปลี่ยนโครงสร้างพื้นฐานและรูปแบบเกม (1999-2004)

ฝ่ายจัดการแข่งขันมองว่าแนวทางในขณะนั้นน่าจะเป็นแนวทางที่ผิด จึงได้เริ่มแก้ปัญหาโดยมีทางแก้ไขอยู่สองวิธีด้วยกัน

วิธีแรก คือการออกวิสัยทัศน์เจลีก 100 ปี โดยตั้งเป้าว่าจะต้องมีสโมสรอาชีพ 100 สโมสรในประเทศญี่ปุ่นภายในปี 2092 ซึ่งจะเป็นปีที่ครบรอบ 100 ปีของลีกพอดี นอกจากนี้ฝ่ายจัดการแข่งขันลีกยังสนับสนุนให้สโมสรต่างๆช่วยกันสนับสนุนกีฬาฟุตบอลและกีฬาอื่นๆในท้องถิ่นเพื่อให้ได้รับความนิยมจากคนในพื้นที่มากขึ้นโดยเฉพาะในกลุ่มรากหญ้า และสนับสนุนให้หาผู้สนับสนุนเป็นธุรกิจใหญ่ในท้องที่นั้นๆ ทางลีกเชื่อว่าความสัมพันธ์กับเมืองและชาวเมืองนั้นจะทำให้สโมสรดีขึ้นอย่างมั่นคงและยั่งยืน มากกว่าการมุ่งหาผู้สนับสนุนที่เป็นนักธุรกิจเจ้าใหญ่ๆระดับประเทศอย่างเดียวเท่านั้น

วิธีที่สองคือ การปรับโครงสร้างพื้นฐานครั้งใหญ่ของลีกในปี 1999 โดยมี 9 สโมสรจากลีกกึ่งอาชีพ JFL และอีก 1 สโมสรจากเจลีก ร่วมสร้าง เจลีก ดิวิชัน 2 เริ่มทำการแข่งขันตั้งแต่ปี 1999 และดันให้ลีกอันดับสองอย่าง JFL กลายเป็นลีกอันดับ 3 ไป

และในยุคนี้จนถึงปี 2004 (ยกเว้นปี 1996) เจลีกถูกแบ่งเป็น 2 เลก และนำแชมป์เลกแรกกับเลกที่สองมาเพลย์ออฟหาแชมป์และรองแชมป์ของลีกไป แต่หากแชมป์เลกแรกกับเลกสองเป็นทีมเดียวกันก็ถือว่าเป็นแชมป์ไปโดยปริยาย แต่ระบบนี้ถูกยกเลิกไปตั้งแต่ปี 2005

ใช้ระบบลีกยุโรปและเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (2005-2008)

นับตั้งแต่ฤดูกาล 2005 เจลีก ดิวิชัน 1 มีทีมเข้าร่วมการแข่งขันทั้งหมด 18 ทีม (จากที่เคยมี 16 ทีมในปี 2004) และระบบฤดูกาลแข่งขันเริ่มเปลี่ยนมาใช้แบบสโมสรในยุโรป ทีมที่ต้องตกชั้นเพื่มจาก 2 เป็น 2.5 ทีม นั่นคือ ทีมอันดับสามจากท้ายตารางจะต้องไปเล่นเพลย์ออฟกับทีมอันดับ 3 ในเจลีกดิวิชัน 2 เพื่อหาผู้ที่ต้องตกไปอยู่ดิวิชัน 2

อย่างไรก็ตาม ในสมัยก่อนสโมสรเจลีกไม่ค่อยจะจริงจังกับการแข่งชันเอเชียนแชมเปียนส์ลีกเท่าไหร่นัก เนื่องจากต้องเดินทางไกลและคุณภาพของทีมที่ต้องแข่งด้วยนั้นยังไม่น่าสนใจเท่าไหร่ แต่ในปี 2008 มีทีมญี่ปุ่นผ่านเข้าไปสู่รอบก่อนรองชนะเลิศถึง 3 ทีมด้วยกัน

แต่เมื่อได้มีการผนวกเอลีกเข้าสู่ฟุตบอลเอเชียตะวันออก และเริ่มมีการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก ชาวเอเชียเริ่มหันมาสนใจฟุตบอลรายการนี้กันมากขึ้น ทำให้ลีกญี่ปุ่นและสโมสรต่างๆของญี่ปุ่นเริ่มหันมาให้ความสนใจฟุตบอลรายการเอเชียมากขึ้น ตัวอย่างเช่น คาวาซากิ ฟรอนตาเล เริ่มสร้างฐานแฟนบอลในฮ่องกง ได้หลังจากที่ได้เข้าร่วมการแข่งขันรายการนี้ในฤดูกาล 2007 และจากการที่และกัมบะ โอซากะคว้าแชมป์เอเชียได้ในปี 2007 และ 2008 ความนิยมและความสนใจในฟุตบอลเวทีเอเชียก็เริ่มมีมากขึ้น ด้วยเหตุนี้ประกอบกับการจัดการลีกที่ดี สมาพันธ์ฟุตบอลเอเชียจึงได้ยกย่องให้เจลีกเป็นลีกที่อยู่ในอันดับสูงสุด และมีโอกาสเล่นฟุตบอลเอเชียถ้วยใหญ่ถึง 4 ที่ นับตั้งแต่ปี 2009 และลีกยังได้โอกาสในการขายลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสดให้กับต่างประเทศ โดยเฉพาะในชาติเอเชียด้วยกัน

นับตั้งแต่ปี 2008 แชมป์รายการถ้วยพระจักรพรรดิสามารถเข้าร่วมการแข่งขันแชมเปียนส์ลีกในฤดูกาลต่อไปได้เลย แทนที่จะต้องรอไปเล่นในปีถัดไป (เช่น โตเกียวเวร์ดีเคยได้แชมป์รายการนี้ในปี 2005 แต่ต้องไปแข่งระดับเอเชียในฤดูกาล 2007 แทนที่จะเป็นฤดูกาล 2006) ด้วยเหตุนี้ จึงมีหนึ่งทีมที่ต้องเสียสละ นั่นคือ คาชิมะ แอนต์เลอส์ ที่ได้แชมป์ในปี 2007 ก็ถูกระงับสิทธิ์ในการไปเล่นแทน แต่อย่างไรก็ตาม คาชิมะ แอนต์เลอส์ก็ยังสามารถไปเล่นฟุตบอลเอเชียในปี 2009 ได้เนื่องจากสามารถคว้าแชมป์เจลีก ดิวิชัน 1 ในปี 2008 ได้นั่นเอง

เจลีกยุคใหม่ (2009-2016)

ในปี 2009 เกิดการเปลี่ยนแปลงในลีกครั้งใหญ่อีกครั้ง เริ่มจากการมี 4 สโมสรเข้าร่วมรายการเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก ต่อด้วยการมีทีมตกชั้นเพิ่มเป็น 3 ทีม นอกจากนี้ ด้วยกฎใหม่ของสมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย เจลีกจึงต้องตั้งกฎให้มีผู้เล่นต่างชาติได้เพียง 4 คน แต่ต้องมี 1 คนที่มาจากชาติสมาชิกของสมาพันธ์ (ที่ไม่ใช่ญี่ปุ่น) นอกจากนั้น ยังมีการบังคับใช้ระบบไลเซนส์ของสโมสรเจลีกเพื่อตั้งมาตรฐานการอยู่ในลีกอาชีพสูงสุด

ในปี 2015 เจลีก ดิวิชัน 1 ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น เจ1 ลีก นอกจากนี้ ระบบลีกของเจลีกถูกแบ่งการแข่งขันออกเป็น 3 ช่วงด้วยกัน โดยในหนึ่งปีจะถูกแบ่งการแข่งขันออกเป็น 2 ช่วง ส่วนช่วงที่สามจะเป็นช่วงสำหรับการเพลย์ออฟเพื่อตัดสินแชมป์ โดยมีทีมที่เข้าร่วมการแข่งขัน 5 ทีม ได้แก่ ทีมที่ทำคะแนนรวมสูงสุด 1 ทีม ทีมที่เก็บคะแนนได้มากที่สุดสองทีมในช่วงที่ 1 และทีมที่เก็บคะแนนได้มากที่สุดสองทีมในช่วงที่ 2

เจลีกยุคปัจจุบัน (2017-)

แม้ฝ่ายจัดการแข่งขันคิดจะใช้ระบบแบ่งครึ่งลีกไปประมาณ 5 ปี แต่ระบบนี้ได้มีการยกเลิกและเปลี่ยนไปเป็นระบบตารางคะแนนเดียวเช่นเดิมตั้งแต่ปี 2017 หลังจากได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์และได้รับเสียงตอบรับที่ไม่ดีจากแฟนบอล นั่นคือ ทีมที่ทำผลงานทั้งฤดูกาลได้ดีที่สุด จะได้แชมป์ไปครอง

ฤดูกาล 2024

ระบบลีก

เจลีก ดิวิชัน 1 ในฤดูกาล 2567 (ค.ศ. 2024) มีทีมเข้าร่วมการแข่งขันทั้งหมด 20 ทีม ทำการแข่งขันแบบพบกันหมดแบบเหย้า-เยือน ดังนั้น หนึ่งสโมสรจะทำการแข่งขันทั้งหมด 38 เกม และทีมที่ชนะจะได้ 3 คะแนน แพ้ได้ 0 คะแนน และหากเสมอกันได้ 1 คะแนน การจัดอันดับจะคิดคะแนนตามแต้ม และหากมีจำนวนแต้มเท่ากัน จะใช้หลักการจัดอันดับดังนี้

พิจารณาจากผลต่างของประตูได้ และประตูเสีย (Goals Difference)
พิจารณาเฉพาะประตูได้ (Goals Scored)
พิจารณาจากผลการแข่งขันของทีมที่มีคะแนนเท่ากันที่เคยแข่งกันมาในฤดูกาล (Head To Head)
พิจารณาคะแนนวินัย (Disciplinary Points)

หากจำเป็นจะมีการจับสลาก แต่ถ้าหากมีสองทีมที่ได้คะแนนเท่ากันในอันดับที่ 1 ทั้งสองทีมจะได้แชมป์ร่วมกัน สามอันดับแรกจะได้สิทธิ์เข้าแข่งขัน เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก ในฤดูกาลถัดไป และทีมสามอันดับสุดท้ายตกชั้นสู่ เจลีก 2

เงินรางวัล (อ้างอิงจากปี 2015)

แชมป์ (ผู้ชนะในรอบชิงของรอบแชมป์เปียนชิพ) : 100,000,000 เยน
ผู้ชนะสเตจ 1 และ สเตจ 2: 50,000,000 เยน
อันดับที่ 1 ในผลรวมคะแนนทั้ง 2 สเตจ: 80,000,000 เยน
อันดับที่ 2 ในผลรวมคะแนนทั้ง 2 สเตจ: 30,000,000 เยน
อันดับที่ 3 ในผลรวมคะแนนทั้ง 2 สเตจ: 20,000,000 เยน
ผู้ชนะในรอบแรกและรอบรองชนะเลิศของรอบแชมป์เปี้ยนชิพ : 15,000,000 เยน

สโมสรที่เข้าร่วมการแข่ง

อัลบิเร็กซ์ นีงาตะ

อวิสปา ฟูกูโอกะ

คอนซาโดเล ซัปโปโระ

เขตอภิมหานครโตเกียว†

จูบิโล อิวาตะ

เขตมหานครเคฮันชิง‡

ซางัน โทซุ

ซานเฟรชเช
ฮิโรชิมะ

นาโงยะ แกรมปัส

† สโมสรจากเขตอภิมหานครโตเกียว
มาจิดะ เซลเวีย
เอ็ฟซี โตเกียว
โตเกียว เวร์ดี
คาวาซากิ ฟรอนตาเล
อูราวะ เรดไดมอนส์
โชนัน เบลมาเร
โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส
คาชิมะ แอนต์เลอส์
คาชิวะ เรย์โซล

‡ สโมสรจากเขตมหานครเคฮันชิง
เซเรซโซ โอซากะ
กัมบะ โอซากะ
เกียวโต ซังงะ
วิสเซล โคเบะ

ที่ตั้งสโมสรในเจลีก ดิวิชัน 1 ฤดูกาล 2024

โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส

ที่ตั้งสโมสรในเจลีก ดิวิชัน 1 ฤดูกาล 2024 จากเขตอภิมหานครโตเกียว

ที่ตั้งสโมสรในเจลีก ดิวิชัน 1 ฤดูกาล 2024 จากเขตมหานครเคฮันชิง


สโมสร	ที่ตั้ง	สนาม	จำนวนผู้ชม
คอนซาโดเล ซัปโปโระ	ฮกไกโด		38,794
คาชิมะ แอนต์เลอส์	อิบารากิ	สนามฟุตบอลคาชิมะ	39,170
อูราวะ เรดไดมอนส์	ไซตามะ	สนามกีฬาไซตะมะ 2002	62,010
คาชิวะ เรย์โซล	ชิบะ		15,109
เอฟซี โตเกียว	โตเกียว		49,970
โตเกียว เวร์ดี			49,970
มาจิดะ เซลเวีย			15,489
คาวาซากิ ฟรอนตาเล	คานางาวะ		26,827
โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส		นิสสัน สเตเดียม	71,822
โชนัน เบลมาเร			15,380
อัลบิเร็กซ์ นีงาตะ	นีงาตะ		41,684
นาโงยะ แกรมปัส	ไอจิ	สนามกีฬาโทโยตะ	43,739
จูบิโล อิวาตะ	ชิซูโอกะ	สนามกีฬายามาฮะ	15,156
Sanga !เกียวโต ซังงะ	เกียวโต		21,623
กัมบะ โอซากะ	โอซากะ		39,694
เซเรซโซ โอซากะ	โอซากะ		24,481
วิสเซล โคเบะ	เฮียวโงะ	โนเอเวอร์ สเตเดียม	28,996
ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ	ฮิโรชิมะ		35,909
อวิสปา ฟูกูโอกะ	ฟูกูโอกะ		21,562
ซางัน โทซุ	ซางะ		24,130

สถิติ

ทำเนียบแชมป์

ยุคแบ่งฤดูกาล (1993-2004) ตัวหนา ทีมที่เป็นแชมป์; † แข่งแบบฤดูกาลเดียว; ‡ ทีมเดียวกันชนะทั้งสองสเตจ

ผ	สเตจที่ 1	สเตจที่ 2
	คาชิมะ แอนต์เลอส์	เวอร์ดี คาวาซากิ
	ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ	เวอร์ดี คาวาซากิ
	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	เวอร์ดี คาวาซากิ
†	คาชิมะ แอนต์เลอส์
	คาชิมะ แอนต์เลอส์	จูบิโล อิวาตะ
	จูบิโล อิวาตะ	คาชิมะ แอนต์เลอส์
	จูบิโล อิวาตะ	ชิมิซุ เอส-พัลส์
	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	คาชิมะ แอนต์เลอส์
	จูบิโล อิวาตะ	คาชิมะ แอนต์เลอส์
‡	จูบิโล อิวาตะ
‡	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส
	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	อูราวะ เรดไดมอนส์

ยุคฤดูกาลเดียว (2005–2014)

ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	อันดับที่ 3
กัมบะ โอซากะ	อูราวะ เรดไดมอนส์	คาชิมะ แอนต์เลอส์
อูราวะ เรดไดมอนส์	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	กัมบะ โอซากะ
คาชิมะ แอนต์เลอส์	อูราวะ เรดไดมอนส์	กัมบะ โอซากะ
คาชิมะ แอนต์เลอส์	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	นาโงยะ แกรมปัส
คาชิมะ แอนต์เลอส์	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	กัมบะ โอซากะ
นาโงยะ แกรมปัส	กัมบะ โอซากะ	เซเรซโซ โอซากะ
คะชิวะ เรย์โซล	นาโงยะ แกรมปัส	กัมบะ โอซากะ
ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ	เวกัลตะ เซ็นได	อูราวะ เรดไดมอนส์
ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	คาวาซากิ ฟรอนตาเล
กัมบะ โอซากะ	อูราวะ เรดไดมอนส์	คาชิมะ แอนต์เลอส์

ยุคแบ่งฤดูกาล (2015-2016) ตัวหนา ทีมที่เป็นแชมป์; † แข่งแบบฤดูกาลเดียว; ‡ ทีมเดียวกันชนะทั้งสองสเตจ

ฤดูกาล	สเตจที่ 1	สเตจที่ 2
	อูราวะ เรดไดมอนส์	ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ
	คาชิมะ แอนต์เลอส์	อูราวะ เรดไดมอนส์

ยุคฤดูกาลเดียว (2017–ปัจจุบัน)

ฤดูกาล	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	อันดับที่ 3
2017	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	คาชิมะ แอนต์เลอส์	เซเรซโซ โอซากะ
2018	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ	คาชิมะ แอนต์เลอส์
2019	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	เอฟซี โตเกียว	คาชิมะ แอนต์เลอส์
2020	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	กัมบะ โอซากะ	เอฟซี โตเกียว
2021	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	วิสเซล โคเบะ
2022	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	คาวาซากิ ฟรอนตาเล	ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ
	วิสเซล โคเบะ	โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ

ทีมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด

สโมสร	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	ฤดูกาลที่ชนะเลิศ	ฤดูกาลที่รองชนะเลิศ
คาชิมะ แอนต์เลอส์	8	3	1996, 1998, 2000, 2001, 2007, 2008, 2009, 2016	1993, 1997, 2017
โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส	5	3	1995, 2003, 2004, 2019, 2022	2000, 2002, 2013
คาวาซากิ ฟรอนตาเล	4	4	2017, 2018, 2020, 2021	2006, 2008, 2009, 2022
จูบิโล อิวาตะ	3	3	1997, 1999, 2002	1998, 2001, 2003
ซานเฟรซ ฮิโรชิมะ	3	2	2012, 2013, 2015	1994, 2018
กัมบะ โอซากะ	2	3	2005, 2014	2010, 2015, 2020
โตเกียว เวร์ดี	2	1	1993, 1994	1995
อูราวะ เรดไดมอนส์	1	5	2006	2004, 2005, 2007, 2014, 2016
นาโงยะ แกรมปัส	1	2	2010	1996, 2011
คะชิวะ เรย์โซล	1	0	2011
วิสเซล โคเบะ	1	0	2023
ชิมิซุ เอส-พัลส์	0	1		1999
เวกัลตะ เซ็นได	0	1		2012
เอฟซี โตเกียว	0	1		2019

อ้างอิง

รายละเอียดเจลีก 2007-08-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

. Wsc.co.uk. 2010-07-18. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-09. สืบค้นเมื่อ 2013-12-12.
John Duerden (11 August 2008). "Asian Debate: Is Japan Becoming Asia's Leader?". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 19 August 2012.
川崎Ｆが香港でブレーク中、生中継で火 (ภาษาญี่ปุ่น). NikkanSports. March 8, 2008. สืบค้นเมื่อ March 8, 2008.
Duerden, John. "J.League seeks to wrestle back spotlight from Chinese Super League". ESPN FC. ESPN. สืบค้นเมื่อ 2 March 2017.

ดูเพิ่ม

แหล่งข้อมูลอื่น

Ｊリーグ ที่เฟซบุ๊ก (ในภาษาญี่ปุ่น)
J.League เจลีก ลีกฟุตบอลอาชีพแห่งประเทศญี่ปุ่น ที่เฟซบุ๊ก (ในภาษาไทย)
J.League (Japan Professional Football League)/Jリーグ ที่เฟซบุ๊ก (ในภาษาอังกฤษ)
Official website 2021-04-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, JLeague.jp (ในภาษาอังกฤษ)
Official YouTube Channel (ในภาษาญี่ปุ่น)
RSSSF.com - Japan - List of Champions

[1] . Wsc.co.uk. 2010-07-18. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-09. สืบค้นเมื่อ 2013-12-12.

[2] John Duerden (11 August 2008). "Asian Debate: Is Japan Becoming Asia's Leader?". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 19 August 2012.

[3] 川崎Ｆが香港でブレーク中、生中継で火 (ภาษาญี่ปุ่น). NikkanSports. March 8, 2008. สืบค้นเมื่อ March 8, 2008.

[4] Duerden, John. "J.League seeks to wrestle back spotlight from Chinese Super League". ESPN FC. ESPN. สืบค้นเมื่อ 2 March 2017.