เพ็ปไทด์

เพปไทด์ (อังกฤษ: peptide มาจากภาษากรีก πεπτίδια) คือสายพอลิเมอร์ของกรดอะมิโนที่มาเชื่อมต่อกันด้วยพันธะเพปไทด์ ปลายด้านที่มีเป็นอิสระเรียกว่าปลายเอ็น (N-terminal) ส่วนปลายที่มีเป็นอิสระเรียกว่าปลายซี (C-terminal) การเรียกชื่อเพปไทด์จะเรียกตามลำดับกรดอะมิโนจากปลายเอ็นไปหาปลายซี เพปไทด์ขนาดเล็กหลายชนิดมีความสำคัญในสิ่งมีชีวิต เช่น

• ฮอร์โมนหลายชนิดเป็นเพปไทด์ เช่น อินซูลิน กลูคากอน
• ที่ใช้ให้ความหวานแทนน้ำตาลในอุตสาหกรรมอาหารเป็นเพปไทด์ของแอสพาราจีนกับฟีนิลอะลานีน
• สารพิษจากเห็ด เช่น (amanitin) เป็นเพปไทด์ เช่นเดียวกับยาปฏิชีวนะอีกหลายชนิด
• เครื่องดื่มบำรุงสมอง ที่ทำมาจากถั่วเหลือง

เพปไทด์

อ้างอิง

• Lehninger, A.L., Nelson, D.L., and Cox, M.M. 1993. Principle of Biochemistry. 2nd ed. New York.: Worth