เจ้าชายอัลเฟรดแห่งบริเตนใหญ่

เจ้าชายอัลเฟรดแห่งบริเตนใหญ่ (22 กันยายน ค.ศ. 1780 – 20 สิงหาคม ค.ศ. 1782) เป็นพระราชบุตรองค์ที่ 14 และพระราชโอรสองค์ที่ 9 และองค์เล็กสุดในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร และพระราชินีชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์ ประสูติเมื่อ ค.ศ. 1782 พระองค์ทรงมีพระพลานามัยที่ไม่แข็งแรงหลังจากการปลูกฝีป้องกันไข้ทรพิษ การสิ้นพระชนม์ของพระองค์ก่อนวัยอันควรพร้อมกับ พระเชษฐาในอีก 6 เดือนต่อมา ได้สร้างความทุกข์พระทัยแก่พระบรมวงศานุวงศ์อย่างสุดซึ้ง โดยในช่วงท้ายพระชนม์ชีพของสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 ที่ทรงเสียพระสติ พระองค์ทรงจินตนาการถึงการสนทนากับพระราชโอรสองค์เล็กทั้งสองพระองค์ด้วย

เจ้าชายอัลเฟรด
พระรูปโดย ทอมัส เกนส์เบรอ ใน ค.ศ. 1782
ประสูติ	22 กันยายน ค.ศ. 1780(1780-09-22) ปราสาทวินด์เซอร์ วินด์เซอร์ บาร์กเชอร์ ประเทศอังกฤษ
สวรรคต	20 สิงหาคม ค.ศ. 1782(1782-08-20) (1 ปี) วินด์เซอร์เกรตปาร์ค ประเทศอังกฤษ
ฝังพระศพ	27 สิงหาคม ค.ศ. 1782 เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1820 ห้องนิรภัยหลวง ปราสาทวินด์เซอร์
ราชวงศ์	ฮันโนเฟอร์
พระราชบิดา	สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร
พระราชมารดา	ชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์

พระชนม์ชีพ

เจ้าชายอัลเฟรดประสูติในวันที่ 22 กันยายน ค.ศ. 1780 ณ ปราสาทวินด์เซอร์ พระองค์เป็นพระราชบุตรองค์ที่ 14 และพระราชโอรสองค์ที่ 9 และองค์เล็กสุดในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร และพระราชินีชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์ และด้วยเหตุนี้ พระองค์จึงเป็นสมาชิกพระองค์หนึ่งของราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ ในช่วงที่เจ้าชายอัลเฟรดประสูติ บรรดาพระเชษฐาองค์โตสุดก็ทรงเกือบบรรลุนิติภาวะแล้ว เจ้าชายอัลเฟรดทรงได้รับบัพติศมาโดย อาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์เบอรี ในห้องเกรตเคาน์ซิล ณ พระราชวังเซนต์เจมส์ เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1780 ผู้อุปถัมภ์พระองค์คือเหล่าพระเชษฐาพระเชษฐภคินี ได้แก่ เจ้าชายจอร์จแห่งเวลส์ เจ้าชายเฟรเดอริก และเจ้าหญิงชาร์ลอตต์ พระราชกุมารี การประสูติของเจ้าชายอัลเฟรดได้นำพาความเกษมสำราญมาแด่พระบรมวงศานุวงศ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแด่พระเชษฐภคินีอย่าง ซึ่ง พระเชษฐภคินีของทั้งสองได้ทรงกล่าวว่าเจ้าหญิงโซเฟียทรงตรัสแก่ทารกว่า "พระราชนัดดา" ตั้งแต่ประสูติ เจ้าชายอัลเฟรดมีพระพลานามัยที่ไม่แข็งแรง พระองค์ทรงต้องทนทุกข์ทรมานจาก "ผื่น" บนพระพักตร์ และทรงพระกาสะตลอดพระชนม์ชีพ

สิ้นพระชนม์และผลสืบเนื่อง

ของเจ้าชายออกเตวิอุส ใน ค.ศ. 1783 โดย เจ้าชายอัลเฟรด (ซ้าย) ทรงต้อนรับพระเชษฐาออกเตวิอุส (ขวา) สู่สวรรค์

ในช่วงพระชนม์ชีพของเจ้าชายอัลเฟรด ไข้ทรพิษเป็นโรคที่เหล่าราชวงศ์และสามัญชนต่างกลัวเหมือน ๆ กัน และเนื่องจากการแพทย์ที่ยังไม่พัฒนามากนัก ทำให้เมื่อเกิดโรคก็มักจะเสียชีวิตโดยทันที พระราชินีชาร์ล็อทเทอ พระราชมารดาของเจ้าชายอัลเฟรดจึงเป็นผู้สนับสนุนการปลูกฝีตลอดชีวิตของพระองค์ และพระราชินีก็ยังให้พระราชบุตรองค์ต่าง ๆ เข้ารับการปลูกฝีด้วย วิธีการปลูกฝีในช่วงแรกที่เรียกว่า "" (Variolation) ได้รับความนิยมอย่างมากในบริเตนจากการปลูกฝีแด่พระราชธิดาในพระเจ้าจอร์จที่ 2 จากนั้นเจ้าชายแห่งเวลส์ก็เข้ารับการปลูกฝีด้วยวิธีนี้ใน ค.ศ. 1721

ใน ค.ศ. 1782 เจ้าชายอัลเฟรดเข้ารับการปลูกฝีป้องกันไข้ทรพิษ ซึ่งการปลูกฝีนี้ส่งผลเสียต่อพระพลานามัยของเจ้าชาย พระพักตร์และพระตจะเนตร (หนังตา) ของพระองค์ได้รับความทุกข์ทรมานจากผื่นที่เกิดจากการปลูกฝี และพระอุระ (หน้าอก) ก็อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่เช่นกัน ในเดือนมิถุนายน พระองค์เสด็จไปที่ พร้อม พระพี่เลี้ยง และมิสซิสเชเวลีย์ พยาบาลประจำพระองค์เพื่อเข้ารับการรักษา แพทย์หวังว่าอากาศทะเล การอาบน้ำในน้ำ และการขี่หลังม้า จะช่วยบรรเทาพระอาการของพระองค์ เลดีชาร์ลอตต์เขียนจดหมายถึงแมรี ฮามิลตัน ผู้เป็นสหายไว้ว่า "ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการอาบน้ำทะเลจะช่วยพระองค์ [เจ้าชายอัลเฟรด]... และความอยากพระกายาหารของพระองค์ดีขึ้นมากจนดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้น" ในขณะที่พระองค์ทรงอยู่ที่นี่ เจ้าชายอัลเฟรดทรงทำให้ผู้คนจำนวนมากต้องเสน่ห์และธรรมชาติที่อ่อนหวานของพระองค์ อย่างไรก็ตาม พระองค์ยังคงมีปัญหาในจุดต่าง ๆ และพระอังสาก็ยังทำให้พระองค์ทรงกลุ้มพระทัย ต้นเดือนกรกฎาคม เลดีชาร์ลอตต์รายงานว่าเจ้าชายอัลเฟรดทรงเริ่มฟื้นพระวรกาย แต่ต่อมาในเดือนนั้น พระอาการของพระองค์ก็แย่ลงจนพระองค์ทรงไม่สามารถเสด็จไปไหนได้ ในเดือนสิงหาคม เจ้าชายอัลเฟรด เลดีชาร์ลอตต์ และมิสซิสเชเวลีย์เดินทางกลับสู่ปราสาทวินด์เซอร์ เนื่องจากพระอาการของพระองค์ย่ำแย่ลง เมื่อพระองค์ทรงกลับมา บรรดาแพทย์ได้มารวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับสุขภาพของเจ้าชายและสรุปว่าพระชนม์ชีพของพระราชโอรสเหลือเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น หลังจากพระองค์ประชวรและพระอังสามีปัญหาอย่างต่อเนื่อง เจ้าชายอัลเฟรดสิ้นพระชนม์ในระหว่างสี่โมงถึงห้าโมงเย็นของวันที่ 20 สิงหาคม ณ ซึ่งเป็นเวลาหนึ่งเดือนก่อนวันคล้ายวันประสูติที่สองของพระองค์

แม้ว่าครัวเรือนจะไม่ได้ไปไว้ทุกข์ (เนื่องจากไม่ได้กำหนดไว้สำหรับพระบรมวงศานุวงศ์ที่มีพระชนมายุน้อยกว่า 7 พรรษา) พระราชบิดาและพระราชมารดาของพระองค์ทรงเสียพระทัยอย่างสุดซึ้ง เลดีชาร์ลอตต์กล่าวว่าราชินีชาร์ล็อทเทอ "ทรงเสียพระทัยเป็นอันมาก" และทรง "เจ็บปวดมากจากการสูญเสียของพระองค์และพระราชสวามีด้วย" ต่อมาในเดือนสิงหาคมนั้น พระราชินีได้พระราชทานพระเกศาของเจ้าชายอัลเฟรดที่ที่ทำจากไข่มุกและเขี้ยวหนุมาน พร้อมระบุข้อความ "รับสิ่งนี้ ... เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการเลี้ยงดูอย่างห่วงใยต่อเทวดาอัลเฟรดตัวน้อยอันเป็นที่รักของฉัน และสวมผมที่อยู่ในนี้ไว้ ไม่เพียงเพื่อระลึกถึงเจ้าชายตัวน้อยอันเป็นที่รัก แต่ยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความนับถือจากราชินีอันเป็นที่รักของท่านด้วย" พระอัฐิของเจ้าชายถูกฝังที่เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์เมื่อวันทีา 27 สิงหาคม แล้วภายหลังจึงมีการย้ายพระอัฐิไปที่ห้องนิรภัยหลวงใน ปราสาทวินด์เซอร์ เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1820 หกเดือนหลังจากการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายอัลเฟรด พระเชษฐาที่พระชันษาห่างกัน 4 ปี ก็สิ้นพระชนม์ด้วยเชื้อฝีดาษภายหลังการปลูกฝีเช่นกัน สร้างความเศร้าโศกแก่พระราชบิดาเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าพระองค์จะทรงได้รับผลกระทบอย่างมหาศาลจากการสิ้นพระชนม์ของพระองค์หลัง กล่าวกับเซอร์ ว่าพระมหากษัตริย์ทรงตรัสว่า "ฉันเสียใจมากสําหรับอัลเฟรด แต่ถ้าเป็นออกเตวิอุส ฉันก็แทบจะตายเช่นกัน" พระราชบิดาของเจ้าชายอัลเฟรดยังทรงจมอยู่กับการสิ้นพระชนม์ของพระราชโอรส และการทอดพระเนตรภาพมรณกรรมของเจ้าชายอัลเฟรดที่วาดโดยทอมัส เกนส์เบรอ เป็นเวลาเกือบหนึ่งปีหลังจากการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชาย ทำให้พระเชษฐภคินีทั้งสามพระองค์ทรงหลั่งน้ำพระเนตร และพระมหากษัตริย์กับพระราชินีก็ทรงถูกสัมผัสอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน ในช่วงหนึ่งของพระอาการเสียพระสติของพระเจ้าจอร์จที่ 3 ใน ค.ศ. 1812 พระองค์ทรงจินตนาการถึงการสนทนากับพระราชโอรสองค์เล็กทั้งสองพระองค์ด้วย

เจ้าชายอัลเฟรดเป็นพระราชบุตรองค์แรกในพระเจ้าจอร์จที่ 3 และพระราชินีชาร์ล็อทเทอที่สิ้นพระชนม์ พระองค์สิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1782 ในขณะที่ พระเชษฐภคินีสิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1857 ซึ่งเป็นผู้รอดชีวิตองค์สุดท้ายในพระราชบุตรทั้ง 15 พระองค์ ของพระเจ้าจอร์จที่ 3 และพระราชินีชาร์ล็อทเทอ เจ้าชายอัลเฟรดทรงมีความพิเศษในพระราชบุตร 14 คนแรกของทั้งสองพระองค์ เนื่องจากเจ้าชายอัลเฟรดทรงไม่เคยเป็นพระเชษฐาในช่วงที่ดำรงพระชนม์ชีพ เพราะพระราชบุตรองค์เดียวที่พระชันษาน้อยกว่าประสูติหลังจากที่พระองค์เสียชีวิตแล้ว

บรรดาศักดิ์และฐานันดรศักดิ์

ตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ เจ้าชายอัลเฟรดดำรงฐานันดรศักดิ์เป็นฮิสรอยัลไฮเนสเดอะปรินซ์อัลเฟรด (His Royal Highness The Prince Alfred) และมีบรรดาศักดิ์เป็น

พงศาวลี

Ancestors of เจ้าชายอัลเฟรดแห่งบริเตนใหญ่
8. พระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งบริเตนใหญ่ 4. เจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์ 9. เจ้าหญิงคาโรลีเนอแห่งบรันเดินบวร์ค-อันส์บัค 2. พระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งบริเตนใหญ่ 10. 5. เจ้าหญิงออกัสตาแห่งซัคเซิน-โกทา 11. 1. เจ้าชายอัลเฟรดแห่งบริเตนใหญ่ 12. 6. 13. 3. เจ้าหญิงชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์ 14. 7. 15.

หมายเหตุ

1. ระบุว่าเกิดใน ค.ศ. 1812 ส่วน Kenneth Panton เชื่อว่าเกิดใน ค.ศ. 1811

อ้างอิง

1. Curzon 2020, p. XII.
2. Weir 2008, p. 300.
3. Hall 2010, p. 236.
4. Hedley 1975, p. 344.
5. Hadlow 2014, p. 192.
6. Sheppard 1894, p. 59.
7. Watkins 1819, p. 276.
8. Fraser 2004, p. 65.
9. Hadlow 2014, p. 291.
10. Riedel, Stefan (January 2005). "Edward Jenner and the History of Smallpox and Vaccination". Proceedings (Baylor University. Medical Center). Baylor University Medical Center. 18 (1): 21–25. doi:10.1080/08998280.2005.11928028. PMC 1200696. PMID 16200144.
11. Koplow 2003, p. 9.
12. Hedley 1975, p. 99.
13. Koplow 2003, p. 17.
14. Fraser 2004, p. 71.
15. Watkins 1819, p. 282.
16. Hadlow 2014, pp. 291–292.
17. Hadlow 2014, p. 292.
18. Fraser 2004, pp. 72–73.
19. "No. 12324". . 20 August 1782. p. 1.
20. Hedley 1975, p. 126.
21. Holt 1820, p. 251.
22. Fraser 2004, p. 72.
23. "RA GEO/ADD/15/443a-b – Letter from Queen Charlotte to Lady Charlotte Finch, probably August 1782". Georgian Papers Project. Royal Collection Trust. สืบค้นเมื่อ 3 February 2017.
24. Panton 2011, p. 39.
25. "Royal Burials in the Chapel since 1805". College of St. George. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2011.
26. "Royal Burials in the Chapel by location". College of St. George. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2010.
27. Black 2006, p. 156.
28. Fraser 2004, pp. 74–77.
29. Hedley 1975, p. 127.
30. Black 2006, p. 256.
31. Curzon 2020, p. 86.
32. Walpole & Cunningham 1891, p. 363.
33. Hadlow 2014, p. 293.
34. Fraser 2004, p. 73.
35. Hadlow 2014, p. 296.
36. Hibbert 2000, p. 99.
37. Fraser 2004, pp. xii–xiii, 399.
38. Fraser 2004, pp. xii–xiii, 74–75.
39. von Ammon 1768, p. 5.

บรรณานุกรม

• (2006). George III: America's Last King. Yale University Press. ISBN .
• Curzon, Catherine (2020). The Elder Sons of George III: Kings, Princes, and a Grand Old Duke. Pen & Sword Books Limited. ISBN .
• (2004). Princesses: The Six Daughters of George III. John Murray. ISBN .
• Hadlow, Janice (2014). A Royal Experiment: The Private Life of King George III. Henry Holt and Company. ISBN .
• Hall, Matthew (2010) [1858]. The Royal Princesses of England: From the Reign of George the First. G. Routledge & Co. ISBN .
• Hedley, Olwen (1975). Queen Charlotte. J. Murray. ISBN .
• (2000). George III: A Personal History. Basic Books. ISBN .
• Holt, Edward (1820). The Public and Domestic Life of His Late Most Gracious Majesty, George the Third, Volume 1. London: Sherwood, Neely, and Jones. OCLC 765811244.
• Koplow, David A. (2003). Smallpox: The Fight to Eradicate a Global Scourge. Berkeley: University of California Press. ISBN .
• Panton, Kenneth J. (2011). Historical Dictionary of the British Monarchy. Scarecrow Press, Inc. ISBN .
• Sheppard, Edgar (1894). Memorials of St. James's Palace, Volume 2. London: Longmans, Green, and Co. OCLC 1166804665.
• von Ammon, Christoph Heinrich (1768). Genealogie ascendante jusqu'au quatrieme degre inclusivement de tous les Rois et Princes de maisons souveraines de l'Europe actuellement vivans [Genealogy up to the fourth degree inclusive of all the Kings and Princes of sovereign houses of Europe currently living] (ภาษาฝรั่งเศส). Bourdeaux: Frederic Guillaume Birnstiel. OCLC 12016472.
• ; Cunningham, Peter (1891). The Letters of Horace Walpole, Fourth Earl of Orford, Volume VIII. Richard Bentley and Son. OCLC 609155242.
• (1819). Memoirs of Her Most Excellent Majesty Sophia-Charlotte: Queen of Great Britain, Volume 1. Henry Colburn. OCLC 4606736.
• (2008). Britain's Royal Families, The Complete Genealogy. London: Vintage Books. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Prince Alfred of Great Britain
• ภาพเหมือนของ เจ้าชายอัลเฟรด ที่