เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน

มองโกเลียใน หรือ เน่ย์เหมิงกู่ (จีน: 内蒙古; พินอิน: Nèi Měnggǔ; มองโกเลีย: ᠥᠪᠥᠷᠮᠣᠩᠭᠣᠯ, Öbür Monggol, ซีริลลิกมองโกเลีย: Өвөр Монгол) หรือชื่ออย่างเป็นทางการ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางทิศเหนือติดต่อกับประเทศมองโกเลีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนใหญ่ของพรมแดนของจีนที่ติดกับมองโกเลีย (ติดกับจังหวัดดอร์โนโกวิ จังหวัดซือบาตาร์ จังหวัดเอิมเนอโกวิ จังหวัดบายันฮองกอร์ จังหวัดโกวิ-อัลไต และจังหวัดดอร์นอดของมองโกเลีย) ระยะทางของพรมแดนจีน–มองโกเลียที่เหลือเป็นอาณาเขตทางทิศเหนือของเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์และมณฑลกานซู่ นอกจากนี้ มองโกเลียในยังติดต่อกับประเทศรัสเซีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนน้อยของพรมแดนของจีนที่ติดกับประเทศรัสเซีย (ติดกับดินแดนซาไบคัลสกีของรัสเซีย) เมืองหลวงของมองโกเลียใน คือ โฮฮอต

เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน จีน: 内蒙古自治区 มองโกเลีย: /
การถอดเสียงอักษรต่าง ๆ
• จีน	内蒙古自治区 (Nèiménggǔ zìzhìqū)
• อักษรย่อ	NM / 蒙 (Méng)
• มองโกเลีย	Öbür Monggol
แผนที่แสดงที่ตั้งของมองโกเลียใน
พิกัด: 44°N 113°E / 44°N 113°E / 44; 113
ตั้งชื่อจาก	เน่ย์ (内, nèi) - "ใน" เหมิงกู่ (蒙古, ménggǔ) - "มองโกเลีย"
เมืองหลวง	โฮฮอต
เมืองใหญ่สุด	เปาโถว
เขตการปกครอง	12 จังหวัด, 101 เทศมณฑล, 1425 ตำบล
การปกครอง
• เลขาธิการพรรค	ฉือ ไท่เฟิง (石泰峰)
• ผู้ว่าการ	ปู้ เสี่ยวหลิน (布小林)
พื้นที่
• ทั้งหมด	1,183,000 ตร.กม. (457,000 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 3
ความสูงจุดสูงสุด	3,556 เมตร (11,667 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2010)
• ทั้งหมด	24,706,321 คน
• ประมาณ  (31 ธันวาคม ค.ศ. 2014)	25,050,000 คน
• อันดับ	อันดับที่ 23
• ความหนาแน่น	20.2 คน/ตร.กม. (52 คน/ตร.ไมล์)
• อันดับความหนาแน่น	อันดับที่ 28
ประชากรศาสตร์
• กลุ่มชาติพันธุ์	ฮั่น - 79% มองโกล - 17% แมนจู - 2% หุย - 0.9% - 0.3%
• ภาษาและภาษาถิ่น	จีนกลาง (ทางการ),มองโกเลีย (ทางการ), , บูร์ยัต, , เอเวนค์,
รหัส ISO 3166	CN-NM
GDP (ค.ศ. 2018)	1.78 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 21)
- ต่อหัว	68,302 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 9)
HDI (ค.ศ. 2018)	0.774 สูง · อันดับที่ 8
เว็บไซต์	http://www.nmg.gov.cn (อักษรจีนตัวย่อ)

เขตปกครองตนเองมองโกเลียในก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1947 โดยรวมมณฑลของสาธารณรัฐจีนในอดีต ได้แก่ มณฑลซุยหย่วน มณฑลชาร์ฮาร์ มณฑลเร่อเหอ มณฑลเหลียวเป่ย์ และมณฑลซิงอาน รวมถึงส่วนเหนือของมณฑลกานซู่ และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย

พื้นที่ของมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับที่ 3 เมื่อเทียบกับทุก ๆ เขตปกครองระดับมณฑลของจีน โดยมีพื้นที่ประมาณ 1,183,000 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่พื้นดินทั้งหมดของจีน เนื่องจากมองโกเลียในมีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน จึงแบ่งเขตทางภูมิศาสตร์ออกเป็นเขตตะวันออกและเขตตะวันตก เขตตะวันออกมักจะรวมอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (แมนจูเรียในอดีต) ส่วนเขตตะวันตกจะรวมอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 ของจีน มองโกเลียในมีประชากร 24,706,321 คน คิดเป็นร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งหมดของจีนแผ่นดินใหญ่ เป็นเขตปกครองระดับมณฑลที่มีจำนวนประชากรมากเป็นอันดับที่ 23 ของจีน ประชากรส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเป็นชาวฮั่น ตามด้วยชาวมองโกลซึ่งมีจำนวนน้อยกว่า แต่ก็มีมากถึง 5 ล้านคน (ค.ศ. 2019) ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรมองโกลที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใหญ่กว่าชาวมองโกลในประเทศมองโกเลีย

มองโกเลียในเป็นหนึ่งในเขตปกครองระดับมณฑลของจีนที่ได้รับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวต่อปีใกล้เคียง 13,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019) ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 5 ของประเทศ ภาษาทางการที่ใช้ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง และภาษามองโกเลีย โดยตัวอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย คือ อักษรมองโกเลียดั้งเดิม แต่ในประเทศมองโกเลียจะใช้อักษรซีริลลิกมองโกเลียในการเขียน

ที่ตั้งและอาณาเขต

เขตปกครองตนเองมองโกเลียในมีพื้นที่ติดต่อดังนี้

• ทิศเหนือ ติดต่อกับ ประเทศมองโกเลีย (มองโกเลียนอก) และประเทศรัสเซีย
• ทิศใต้ ติดต่อกับ มณฑลกานสู้ มณฑลซานซี มณฑลฉ่านซี มณฑลเหอเป่ย์ และเขตปกครองตนเองหุยหนิงเซี่ย ประเทศจีน
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับ มณฑลเฮย์หลงเจียง มณฑลจี๋หลิน และมณฑลเหลียวหนิง ประเทศจีน
• ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลกานสู้ ประเทศจีน

ภูมิประเทศ

เป็นที่ราบสูงโดยมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลประมาณ 1,000 เมตร พื้นที่ราบสูงในมองโกเลียในกว้างใหญ่เป็นอันดับ 2 ของประเทศ ทรัพยากร ทั้งเขตมีพื้นที่แหล่งน้ำ 9,843 ตร.กม. ในจำนวนนี้เป็นแหล่งน้ำจืดที่ใช้สอยได้รวม 6,550 ตร.กม.เป็น 10.68% ของทั่วประเทศ

ภูมิอากาศ

รับอิทธิพลมรสุม ภาคพื้นทวีปเขตอบอุ่นทำให้มีลักษณะภูมิอากาศแบบซับซ้อนหลากหลาย ฤดูใบไม้ผลิอุณหภูมิแปรปรวนและมีลมพายุ ฤดูร้อนมีระยะเวลาสั้นและฝนตกชุก ฤดูใบไม้ร่วงอุณหภูมิลดต่ำมากมีฤดูหนาวยาวนาน

ประชากร

มีประชากร (2004) 23,840,000 (อันดับที่ 23) ความหนาแน่น 20.2/ก.ม. (อันดับที่ 28) GDP (2004) 271.2 พันล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 23) ต่อประชากร 11,400 (อันดับที่ 12) ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น

เชื้อชาติส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเมื่อปี 2543
ชนชาติ	จำนวน	ร้อยละ
ฮั่น	18,465,586	79.17%
มองโกล	3,995,349	17.13%
แมนจู	499,911	2.14%
หุย	209,850	0.900%
	77,188	0.331%
	26,201	0.112%
เกาหลี	21,859	0.094%
รัสเซีย	5,020	0.022%

เศรษฐกิจ

• เกษตรกรรม มองโกเลียเป็นฐานการผลิตสินค้าประเภทธัญญาหาร น้ำมัน น้ำตาลที่สำคัญของจีน
• อุตสาหกรรม เขตปกครองตนเองมองโกเลียในในมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ จึงเน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมถ่านหิน เหล็ก เหล็กกล้า และผลิตไฟฟ้าโดยพลังงานลม

การคมนาคม

เส้นทางขนส่งระบบรางทั่วเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน มีเส้นทางขนส่งระบบรางถึง 14 สายหลักแยกเป็น 12 เส้นทางรถไฟใต้ดิน 5 สาย รวมเส้นทางยาวกว่า 7,083 กิโลเมตร ทางหลวงทั่วเขตมีเส้นทางหลวงรวม 63,000 กิโลเมตร ความหนาแน่น 532.6 กิโลเมตร การขนส่งทางอากาศ มีสนามบิน 7 แห่ง เปิดเส้นทางการบินพลเรือนภายในประเทศ 20 เส้นทาง ระหว่างประเทศ 2 เส้นทาง

อ้างอิง

1. "Doing Business in China - Survey". Ministry Of Commerce - People's Republic Of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 August 2013. สืบค้นเมื่อ 5 August 2013.
2. (ภาษาจีน). . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-27.
3. "National Data". . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-19. สืบค้นเมื่อ 19 December 2015.
4. "China". Ethnologue.
5. [Statistical Communiqué of Inner Mongolia on the 2017 National Economic and Social Development] (ภาษาจีน). Statistical Bureau of Inner Mongolia. 2018-04-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-22. สืบค้นเมื่อ 2018-06-22.
6. "Sub-national HDI - Subnational HDI - Global Data Lab". globaldatalab.org. สืบค้นเมื่อ 2020-04-17.
7. "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
8. [Inner Mongolia • 70 Years Collaboration - 7] (ภาษามองโกเลีย). 2017-06-06. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-16. สืบค้นเมื่อ 2017-10-16.
9. "TABULATION ON THE 2010 POPULATION CENSUS OF THE PEOPLE'S REPUBLIC OF CHINA". stats.gov.cn. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-07. สืบค้นเมื่อ 2013-05-07.
10. อุตสาหกรรมประหยัดพลังงานและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในมองโกเลียใน