อำเภอธากา

ธากา (เบงกอล: ঢাকা) เป็นหนึ่งในภาคธากาของประเทศบังกลาเทศ และเป็นอำเภอที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในประเทศ เมืองหลวงของประเทศบังกลาเทศ ตั้งอยู่ในอำเภอนี้ ทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำบูริกัณกา ซึ่งไหลจากแม่น้ำทูรัก ไปทางตอนใต้ของอำเภอ ในขณะที่ธากา (เทศบาลนคร) ครอบครองพื้นที่เพียง 1 ใน 5 ของพื้นที่อำเภอธากา แต่เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การเมือง และวัฒนธรรมของอำเภอ และทั้งประเทศ

อำเภอธากา ঢাকা জেলা อำเภอดักกา
อาคารรัฐสภาแห่งชาติ, มัสยิดประจำชาติ Baitul Mukarram, ป้อม Lalbagh, เส้นขอบฟ้าของธากาเก่า,
ที่ตั้งอำเภอธากา ในประเทศบังกลาเทศ
พิกัด: 23°47′N 90°18′E / 23.79°N 90.30°E / 23.79; 90.30
ประเทศ	บังกลาเทศ
ภาค	ธากา
การปกครอง
•	เอ็ม.ดี.ชาฮีดุล อิสลาม
•	เอ็ม.ดี.มาห์บูบูรเราะห์มาน
• ประธานคณะกรรมการบริหาร	เอ็ม.ดี.มามูนูร์ ราชิด
พื้นที่
• ทั้งหมด	1,463.6 ตร.กม. (565.1 ตร.ไมล์)
ประชากร  (พ.ศ. 2565)
• ทั้งหมด	14,734,025 คน
• อันดับ	อันดับที่ 1
• ความหนาแน่น	8,200 คน/ตร.กม. (21,300 คน/ตร.ไมล์)
	BD-13
เอชดีไอ (พ.ศ. 2564)	0.745 สูง
เว็บไซต์	http://www.dhaka.gov.bd/

ประวัติศาสตร์

ป้อมลาลบาฆ ถูกสร้างขึ้นโดย ชาอีซตา ข่าน

เขตการปกครองธากาก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2315 แต่การตั้งถิ่นฐานที่มีลักษณะเป็นเมืองในพื้นที่ซึ่งปัจจุบันคือเมืองธากานั้นมีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่ 7 พื้นที่ของ ในปัจจุบัน เคยเป็นเมืองหลวงของ ในช่วงศตวรรษที่ 7 และ 8 ต่อมาพื้นที่ของธากาก็ถูกปกครองโดยอาณาจักรของชาวพุทธ และ ก่อนจะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของ ใน ศตวรรษที่ 9 หลายคนเชื่อว่าชื่อของเมืองนี้ได้มาจากชื่อของวิหารพระแม่ทุรคา ชื่อว่า ที่ถูกสร้างขึ้นโดย ในศตวรรษที่ 12 ซึ่งธากาและบริเวณโดยรอบถูกเรียกว่า "เบงกอล" ในช่วงเวลานั้น อีกทั้งเมืองนี้ยังมีศูนย์กลางทางเศรษฐกิจมากมาย เช่น ลักษมีบาซาร์, ชานคารีบาซาร์, ตันติบาซาร์, ปาตูอาตูลี, คูมาร์ตูลี, บาเนียนาการ์ และโกลนาการ์ หลังจากราชวงศ์เสนาเสื่อมอำนาจลง ธากาก็ถูกปกครองต่อมาอย่างต่อเนื่องโดยผู้ปกครอง และ ซึ่งสืบเชื้อสายมาจาก ก่อนการมาถึงของจักรวรรดิโมกุล ในปี พ.ศ. 2151

การพัฒนาของเมือง และจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเกิดขึ้นจากการที่เมืองได้รับการสถานะให้เป็นเมืองหลวงของ ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิโมกุล ในปี พ.ศ. 2151 ในช่วงการปกครองภายใต้จักรวรรดิโมกุล พื้นที่ภายในอำเภอธากาปัจจุบัน เคยมีชื่อเสียงในด้านการผลิตภัณฑ์สิ่งทอ โดยเฉพาะมัสลิน โมกุล เป็นผู้ปกครองคนแรกของเมือง ข่านตั้งชื่อเมืองนี้ว่า "จาฮังกีร์นาการ์" (เมืองจาฮังกีร์) เพื่อเป็นเกียรติแก่จักรพรรดิโมกุล แม้ว่าชื่อนี้จะถูกยกเลิกไปหลังจากการสวรรคตของจาฮังกีร์ไม่นาน การขยายตัวของเมืองเกิดขึ้นภายใต้ผู้ปกครองโมกุล เมืองนี้มีขนาดพื้นที่ 19–13 กิโลเมตร (11.8–8.1 ไมล์) และมีประชากรเกือบ 1 ล้านคน เมืองนี้ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของบริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษในปี พ.ศ. 2300 หลังจากยุทธการที่พลาสซีย์ และในที่สุดก็ตกเป็นของพระมหากษัตริย์แห่งจักรวรรดิอังกฤษ ในปี พ.ศ. 2308 ที่ยุทธการที่บูซาร์ จำนวนประชากรของเมืองลดลงอย่างมากในช่วงเวลานี้ แต่ในที่สุดการพัฒนาที่สำคัญและการปรับปรุงให้ทันสมัยก็ตามมา มีการนำระบบน้ำประปาของพลเมืองที่ทันสมัยมาใช้ในปี พ.ศ. 2417 และเปิดใช้งานไฟฟ้าในปี พ.ศ. 2421 ฐานทัพธากาตั้งอยู่ใกล้กับเมือง ทำหน้าที่เป็นฐานสำหรับทหารอังกฤษและอินเดีย

ระหว่างการแบ่งเขตการปกครองเบงกอลที่ยุติลงในปี พ.ศ. 2448 ธากาได้รับสถานะเป็นเมืองหลวงของ และรัฐอัสสัมที่ถูกตั้งขึ้นใหม่ แต่เบงกอลก็กลับมารวมกันอีกครั้งในปี พ.ศ. 2454

หลังจากการแบ่งเขตการปกครองเบงกอลในปี พ.ศ. 2490 รวมถึงการแบ่งเขตการปกครองของบริติชอินเดียในปี พ.ศ. 2490 ธากาก็กลายเป็นเมืองหลวงของโดยเป็นส่วนหนึ่งของใหม่ของปากีสถาน ในขณะที่พื้นที่ทางตะวันตกของเบงกอลซึ่งมีประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮินดูได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของอินเดียใหม่และเป็นอิสระ ถูกจัดให้เป็นรัฐเบงกอลตะวันตกโดยมีกัลกัตตาเป็นเมืองหลวง กัลกัตตาได้ประสบกับความรุนแรงในชุมชนที่ทำให้ผู้คนหลายพันคนเสียชีวิต ประชากรชาวฮินดูส่วนใหญ่ของเมืองนี้จึงเดินทางหลบหนีไปอินเดีย ในขณะที่เมืองธากาก็รับผู้อพยพชาวมุสลิมหลายแสนคนจากกัลกัตตา ประชากรของเมืองจึงเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงเวลาสั้น ๆ ซึ่งสร้างปัญหาการขาดแคลนอย่างรุนแรงและปัญหาโครงสร้างพื้นฐาน ในฐานะศูนย์กลางด้านการเมืองระดับภูมิภาค ธากาจุดศูนย์รวมในการประท้วงทางการเมือง โดยเหตุการณ์ความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น จากการการประกาศให้ภาษาอูรดูเป็นภาษาราชการเพียงภาษาเดียวของปากีสถานนำไปสู่การเดินขบวนประท้วงที่มีฝูงชนจำนวนมากขึ้น รู้จักกันในชื่อการเคลื่อนไหวทางภาษาของปี พ.ศ. 2495 โดยในการประท้วงเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการใช้อาวุธปืน จนทำให้นักศึกษาที่กำลังชุมนุมอย่างสงบเสียชีวิต ตลอดช่วงทศวรรษ 1950 และ 60 ธากายังคงเป็นแหล่งกิจกรรมทางการเมือง และความต้องการในการปกครองตนเองของชาวบังคลาเทศก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

พายุไซโคลนโบลา พ.ศ. 2513 ทำลายล้างพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง คร่าชีวิตผู้คนไปประมาณ 500,000 คน จนทำให้ธากาถูกน้ำท่วมมากกว่าครึ่ง และผู้คนนับล้านศูนย์หาย^[] ด้วยความโกรธของประชาชนที่เพิ่มมากขึ้นต่อการเลือกปฏิบัติทางชาติพันธุ์ และการบรรเทาทุกข์จากพายุไซโคลนที่ล้มเหลวของรัฐบาลกลาง ชีค มูจิบูร์ เราะห์มาน นักการเมืองชาวเบงกอลจึงจัดการชุมนุมของกลุ่มชาตินิยมเมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2514 ที่สนามแข่งม้า โดยมีผู้เข้าร่วมการชุมนุมประมาณ 1 ล้านคน ซึ่งนำไปสู่การประกาศเอกราชของบังกลาเทศในวันที่ 26 มีนาคมของ ต่อมา กองทัพปากีสถานได้เปิดปฏิบัติการ Searchlight ซึ่งนำไปสู่การจับกุม ทรมาน และสังหารผู้คนหลายแสนคน โดยส่วนใหญ่เป็นชาวฮินดูและปัญญาชนชาวเบงกอล

ในช่วงสงครามประกาศเอกราชบังกลาเทศ กองทัพปากีสถานได้จับกุมและสังหาร 14 คนจาก หลุมฝังศพจำนวนมากที่สร้างขึ้นในช่วงสงครามยังคงมีอยู่ในฝั่งตะวันตกของ อีกทั้งกองทัพปากีสถาน ยังเผาบ้านหลายหลังในหมู่บ้าน โคนาโคลา, บาสตาร์, พราหมณ์กีรธา, โกล์คาลี และ คาเกล โคลาโมรา ของ

การพ่ายแพ้ของกองทัพปากีสถานในเมืองธากาต่อกองกำลังพันธมิตรที่นำโดย จักจิต ซิงห์ ออโรรา เมื่อวันที่ 16 ธันวาคม ถือเป็นการยอมจำนนของกองทัพปากีสถาน หลังจากได้รับเอกราชทำให้จำนวนประชากรในเมืองเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและมหาศาล ดึงดูดแรงงานข้ามชาติจากพื้นที่ชนบททั่วบังกลาเทศ ความเจริญด้านอสังหาริมทรัพย์ตามมาด้วยการขยายตัวของเมืองและการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานใหม่เช่น กุลชาน, บานาณี และ โมติจฮีล

การบริหาร

• ข้าหลวงอำเภอ(ดีซี): เอ็ม.ดี.ชาฮีดุล อิสลาม
• ประธานสภาอำเภอ: เอ็ม.ดี.มาห์บูบูรเราะห์มาน

เขตการปกครอง

อำเภอธากาแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 5 ตำบล โดยมีรายชื่อดังต่อไปนี้

ตารางแสดงรายชื่อตำบลในอำเภอธากา

รายชื่อตำบลในอำเภอธากา
ลำดับ	ตำบล	พื้นที่ (ตร.กม.)	ประชากร (คน)
1		307.5	312,777
2		121.41	226,439
3		150	830,174
4		244.81	335,757
5		280.13	1,442,885

นอกจากนี้อำเภอธากายังมีเขตการปกครองที่มีสถานะเป็นเทศบาลนครอยู่ 1 แห่ง คือธากาซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศบังกลาเทศ

ตารางแสดงรายชื่อเทศบาลนครในอำเภอธากา

รายชื่อเทศบาลนครในอำเภอธากา
ลำดับ	เทศบาลนคร	พื้นที่ (ตร.กม.)	ประชากร (คน)(พ.ศ. 2565)
1	ธากา	305.47	10,278,882

อ้างอิง

1. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-08. สืบค้นเมื่อ 2023-02-26.
2. zpdhaka.org
3. (PDF). . p. 41. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 December 2015. สืบค้นเมื่อ 15 December 2015. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "dhakapop1" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
4. "Sub-national HDI - Area Database - Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-02-08.
5. Molla, Md Tuhin (2012). "Dhaka District". ใน ; Jamal, Ahmed A. (บ.ก.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). .
6. AM Chowdhury (2012). "Dhaka". ใน Sirajul Islam and Ahmed A. Jamal (บ.ก.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). .
7. Richards, John (2002). "Calcutta and Dhaka: A tale of two cities". Inroads. สืบค้นเมื่อ 27 September 2006.
8. Harun-or-Rashid (2012). "Rahman, Bangabandhu Sheikh Mujibur". ใน ; Jamal, Ahmed A. (บ.ก.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). .
9. Blood, Archer, "Transcript of Selective Genocide Telex" (PDF). (131 ), Department of State, United States
10. Md Ilias Uddin (2012). "Dhamrai Upazila". ใน Sirajul Islam and Ahmed A. Jamal (บ.ก.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). .
11. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-08. สืบค้นเมื่อ 2023-02-26.
12. "AL men appointed administrators". thedailystar.net. 16 December 2011.
13. Partha Pratim Bhattacharjee; Mahbubur Rahman Khan (7 May 2016). "Govt to double size of Dhaka city area". The Daily Star. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2017. สืบค้นเมื่อ 1 March 2017.
14. "Dhaka City expands by more than double after inclusion of 16 union councils". bdnews24.com. 9 May 2016. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2017. สืบค้นเมื่อ 1 March 2017.
15. "Dhaka (Bangladesh): City Districts and Subdistricts - Population Statistics, Charts and Map". www.citypopulation.de. สืบค้นเมื่อ 19 January 2022.