อาร ค ว 11 เรฟเวน อ งกฤษ AeroVironment RQ 11 Raven เป นอากาศยานไร คนข บทางไกลท ควบค มด วยม อ หร ออากาศยานไร คนข บขนาดเล

อาร์คิว-11 เรฟเวน (อังกฤษ: AeroVironment RQ-11 Raven) เป็นอากาศยานไร้คนขับทางไกลที่ควบคุมด้วยมือ (หรืออากาศยานไร้คนขับขนาดเล็ก) ซึ่งพัฒนาขึ้นสำหรับกองทัพสหรัฐ แต่ปัจจุบันได้รับการนำมาใช้โดยกองกำลังทหารของประเทศอื่น ๆ อีกมาก

อาร์คิว-11 เรฟเวน

อากาศยานไร้คนขับอาร์คิว-11 ในเที่ยวบิน
หน้าที่	อากาศยานไร้คนขับที่ควบคุมจากระยะไกล
ผู้ผลิต
เที่ยวบินแรก	ตุลาคม ค.ศ. 2001
เริ่มใช้	พฤษภาคม ค.ศ. 2003
สถานะ	ประจำการ
ผู้ใช้หลัก	กองทัพบกสหรัฐ กองทัพอากาศสหรัฐ, เหล่านาวิกโยธินสหรัฐ, กองทัพบกสหรัฐ, กองกำลังทางบกทั่วโลก
การผลิต	ค.ศ. 2004–ปัจจุบัน
จำนวนที่ถูกผลิต	มากกว่า 19,000 ลำ
ค่าใช้จ่ายต่อลำ	173,000 ดอลลาร์ต่อระบบ (รวม 4 อากาศยานไร้คนขับ, 2 สถานีควบคุมภาคพื้นดิน และชิ้นส่วนอะไหล่)
พัฒนาจาก

อาร์คิว-11 เรฟเวน ได้รับการนำมาใช้ครั้งแรกในฐานะเอฟคิวเอ็ม-151 ใน ค.ศ. 1999 แต่ใน ค.ศ. 2002 ได้รับการพัฒนาเป็นรูปแบบปัจจุบัน คล้ายกับเครื่องบินโมเดล รุ่นเอฟ1ซี ของที่มีขนาดใหญ่ขึ้น อากาศยานชนิดนี้ได้รับการปล่อยตัวด้วยมือและขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์ไฟฟ้าใน เครื่องบินสามารถบินได้สูงถึง 6.2 ไมล์ (10.0 กม.) ที่ระดับความสูงอย่างคร่าว ๆ 500 ฟุต (150 ม.) และมากกว่า 15,000 ฟุต (4,600 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง (MSL) ที่ความเร็วการบินที่ 28–60 ไมล์ต่อชั่วโมง (45–97 กม./ชม.) ทั้งนี้ กองทัพบกสหรัฐใช้เรฟเวนในระดับ

การออกแบบและพัฒนา

เรฟเวนอาร์คิว-11บี ยูเอเอส ผลิตโดยแอโรไวรอนเมนต์ มันเป็นผู้ชนะโครงการอากาศยานไร้คนขับขนาดเล็กของกองทัพบกสหรัฐใน ค.ศ. 2005 และเข้าสู่การผลิตแบบเต็มอัตรา (FRP) ในปี ค.ศ. 2006 หลังจากนั้นไม่นาน มันก็ได้รับเป็นของตนโดยเหล่านาวิกโยธินสหรัฐ และกองทัพอากาศสหรัฐสำหรับโครงการที่กำลังดำเนินอยู่ มันได้รับการรับรองโดยกองกำลังทหารของหลาย ๆ ประเทศ (ดูด้านล่าง) มีการส่งมอบเรฟเวนมากกว่า 19,000 ลำให้แก่ลูกค้าทั่วโลกจนถึงปัจจุบัน เรฟเวนเวอร์ชันที่เปิดใช้งานลิงก์ข้อมูลดิจิทัลใหม่ในขณะนี้อยู่ในระหว่างการผลิตสำหรับกองกำลังสหรัฐและพันธมิตร โดยได้ปรับปรุงความทนทาน ท่ามกลางการปรับปรุงอื่น ๆ อีกนานัปการ^[]

เรฟเวนสามารถควบคุมได้จากระยะไกลจากสถานีภาคพื้นดินหรือบินภารกิจอิสระอย่างสมบูรณ์โดยใช้การนำทางด้วยจีพีเอส ทั้งสามารถสั่งให้อากาศยานไร้คนขับนี้กลับสู่จุดเริ่มต้นได้ทันทีเพียงกดปุ่มคำสั่งเดียว ส่วนวัตถุของยวดยานภารกิจมาตรฐาน ได้แก่ กล้องถ่ายวิดีโอสีซีซีดี และ^[]

อาร์คิว-11บี เรฟเวน ยูเอ มีน้ำหนักประมาณ 1.9 กก. (4.2 ปอนด์) มีความทนทานต่อเที่ยวบิน 60–90 นาที และรัศมีการปฏิบัติงานที่มีประสิทธิภาพประมาณ 10 กม. (6.2 ไมล์)

อาร์คิว-11บี เรฟเวน ยูเอ ปล่อยตัวด้วยมือ โดยกว้างไปในอากาศเหมือนเครื่องบินจำลอง เรฟเวนลงจอดด้วยตัวเองโดยการขับอัตโนมัติไปยังจุดลงจอดที่กำหนดไว้ล่วงหน้า จากนั้นทำการเอียง 45 องศา (ลง 1 ฟุตทุก ๆ 1 ฟุตไปข้างหน้า) ซึ่งควบคุมการเคลื่อนลงมาของระบบ "การลงจอดอัตโนมัติ" (Autoland) ระบบอากาศยานไร้คนขับนี้สามารถจัดหาข่าวกรอง, เฝ้าตรวจ, ค้นหาเป้าหมาย และลาดตระเวนทางอากาศ ทั้งกลางวันและกลางคืน^[]

ในช่วงกลาง ค.ศ. 2015 เหล่านาวิกโยธินสหรัฐได้ทดสอบลิงก์ข้อมูลปลอดภัยขนาดเล็กของ ซึ่งเป็นอุปกรณ์วิทยุที่พอดีกับหัวเครื่องบินของเรฟเวนเพื่อให้การสื่อสารที่เหนือกว่าแนวสายตาสำหรับนาวิกโยธินจนถึงระดับหมู่ การทำหน้าที่เป็นสถานีเชื่อมโยงการสื่อสารสำหรับกองกำลังภาคพื้นดินได้กลายเป็นหน้าที่สำคัญสำหรับระบบอากาศยานไร้คนขับ แต่ถูกจำกัดให้ใช้กับแพลตฟอร์มขนาดใหญ่ เช่น หรือ มันได้รับการรับรองการจำแนกประเภท 'ความลับ' และมีขนาดเพียง 25 ลูกบาศก์นิ้ว (410 ลบ.ซม.) (3 นิ้ว× 5.3 นิ้ว× 1.6 นิ้ว) และน้ำหนัก 18 ออนซ์ (510 กรัม) ซึ่งลิงก์ข้อมูลปลอดภัยขนาดเล็กของแฮร์ริสคอร์ปอเรชันช่วยให้ระบบอากาศยานไร้คนขับเรฟเวนขนาดเล็กสามารถขยายการสื่อสารสำหรับทหารในสนามได้

ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2015 หน่วยที่ได้รับเลือกได้เริ่มได้รับการอัปเกรดเซ็นเซอร์เรฟเวน เรฟเวนกิมบอลเป็นกล้องที่หมุนได้พร้อมกิมบอล 360 องศา ซึ่งแทนที่กล้องติดตายตัวที่ต้องใช้การหลบหลีกอากาศยานเพื่อสังเกตการณ์ กล้องใหม่สามารถสลับระหว่างการตั้งค่ากลางวันและกลางคืนได้โดยไม่ต้องลงจอดและเปลี่ยนเซ็นเซอร์ ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017 ทางเบลเยียมได้ซื้อโดรนเรฟเวน 32 ระบบ ส่วนลักเซมเบิร์กซื้อ 16 ระบบ^[]

อาร ค ว 11 เรฟเวน อ งกฤษ AeroVironment RQ 11 Raven เป นอากาศยานไร คนข บทางไกลท ควบค มด วยม อ หร ออากาศยานไร คนข บขนาดเล

การออกแบบและพัฒนา

รุ่น

ประจำการ

ประจำการปัจจุบัน

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น