อนุสัญญาปักกิ่ง

อนุสัญญาปักกิ่ง (อังกฤษ: Convention of Peking) หรือ อนุสัญญาปักกิ่งที่หนึ่ง (อังกฤษ: First Convention of Peking) เป็นชื่อเรียกสำหรับสนธิสัญญาสามฉบับระหว่างราชวงศ์ชิงกับสหราชอาณาจักร จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 และจักรวรรดิรัสเซีย

อนุสัญญาปักกิ่ง

เบื้องหลัง

ในวันที่ 18 ตุลาคม ค.ศ. 1860 สงครามฝิ่นครั้งที่สองถึงจุดลงเอย เมื่อทหารอังกฤษและฝรั่งเศสสามารถเข้านครต้องห้ามในกรุงปักกิ่งได้ ไม่นานหลังจากความพ่ายแพ้ของทหารจีน เจ้าชายกงถูกบังคับให้ลงนามในสนธิสัญญาเพื่อประโยชน์แก่รัฐบาลราชวงศ์ชิงกับผู้แทนอังกฤษและฝรั่งเศส และถึงแม้ว่ารัสเซียจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในสงครามครั้งนั้นก็ตาม แต่พระองค์ก็ทรงลงนามในสนธิสัญญากับผู้แทนรัสเซียอีกฉบับหนึ่ง

เดิม ชาติตะวันตกต้องการจะเผานครต้องห้ามเพื่อเป็นการลงโทษทางการจีนที่ปฏิบัติทารุณต่อนักโทษชาวยุโรป แต่การกระทำดังกล่าวอาจเป็นอันตรายต่อการลงนามในสนธิสัญญาได้ แผนการจึงถูกเปลี่ยนเป็นการเผาสวนของจักรพรรดิในพระราชวังฤดูร้อนอี๋เหอหยวนและพระราชวังฤดูร้อนหยวนหมิงหยวนแทน สนธิสัญญาระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศสได้รับการลงนามในกระทรวงพิธีการทางศาสนาในทันที ทางตอนใต้ของนครต้องห้าม เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม ค.ศ. 1860

เงื่อนไข

ดินแดนซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่าคาบสมุทรเกาลูน ถูกยืมมาก่อนหน้านี้เมื่อเดือนมีนาคม ค.ศ. 1860 แต่อนุสัญญาปักกิ่งเป็นการยุติการเช่า และเป็นการผนวกดินแดนเข้ากับอังกฤษอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 24 ตุลาคม ค.ศ. 1860

อนุสัญญาระหว่างจีนและสหราชอาณาจักรมาตรา 6 ระบุว่า จีนจะต้องยกดินแดนทางคาบสมุทรเกาลูน ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของ Boundary Street, เกาลูน ในปัจจุบัน และฮ่องกง รวมทั้งเกาะช่างตัดหิน ให้กับอังกฤษ โดยมีกำหนดคืนดินแดนให้กับจีนเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1997

สนธิสัญญาดังกล่าวยังเป็นการผนวกดินแดนให้กับจักรวรรดิรัสเซีย ทำให้สนธิสัญญาดังกล่าวถูกมองว่าเป็นสนธิสัญญาที่ไม่เป็นธรรมอีกฉบับหนึ่ง

อ้างอิง

1. Harris, David. Van Slyke, Lyman P. [2000] (2000). Of Battle and Beauty: Felice Beato's Photographs of China. University of California Press.
2. Naquin, Susan. [2000] (2000). Peking: Temples and City Life, 1400-1900. University of California Press.
3. Endacott, George Beer. Carroll, John M. [2005] (2005). A Biographical Sketch-book of Early Hong Kong. HK University press.