กวาเอ อร เจ ย หรงล จ น 瓜爾佳榮祿 อ กษรโรม น Guwalgiya Ronglu หร อ Guwalgiya Jung lu 6 เมษายน ค ศ 1836 11 เมษายน ค ศ 1903 เป

กวาเอ่อร์เจีย หรงลู่ (จีน: 瓜爾佳榮祿; อักษรโรมัน: Guwalgiya Ronglu หรือ Guwalgiya Jung-lu; 6 เมษายน ค.ศ. 1836 – 11 เมษายน ค.ศ. 1903) เป็นขุนนางและรัฐบุรุษชาวจีนแห่งปลายราชวงศ์ชิง กำเนิดในสกุลซึ่งทรงอิทธิพลอยู่ใน (正白旗) แห่งแปดกองธง (八旗) ทั้งยังเป็นญาติกับพระพันปีฉือสี่ (慈禧太后)

กวาเอ่อร์เจีย หรงลู่ Guwalgiya Ronglu 瓜爾佳榮祿

ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	6 เมษายน ค.ศ. 1836( 1836-04-06)
เสียชีวิต	11 เมษายน ค.ศ. 1903(1903-04-11) (67 ปี)
ญาติ	บิดา: กวาเอ่อร์เจีย ฉางโช่ว (瓜爾佳長壽) บุตร: (瓜爾佳幼兰) หลาน: ผู่อี๋ (溥儀)
อาชีพ	ข้าราชการ

ชีวิต

ครอบครัว

หรงลู่เกิดเมื่อวันที่ 6 เมษายน ค.ศ. 1836 เป็นบุตรของกวาเอ่อร์เจีย ฉางโช่ว (瓜爾佳長壽) และเป็นหลานของกวาเอ่อร์เจีย ถาซือฮา (瓜爾佳塔斯哈) ขุนนางเมือง (喀什)

หรงลู่ยังเป็นญาติกับพระพันปีฉือสี่ นอกจากนี้ ร่ำลือกันว่า ก่อนพระนางเข้าวังเป็นสนมนั้น พระนางรักอยู่กับหรงลู่ด้วย ครั้นพระนางได้สำเร็จราชการแผ่นดินจีนทั้งปวงแล้ว หรงลู่ก็ได้เป็นผู้นำกลุ่มการเมืองหัวโบราณในราชสำนักซึ่งคัดค้านการปฏิรูปร้อยวันของคัง โหย่วเหวย์ (康有为) ใน ค.ศ. 1898 และสนับสนุนพระพันปีฉือสี่เสมอมา ฉะนั้น พระนางจึงรำลึกถึงเขาอยู่เป็นนิตย์ และประทานบำเหน็จแก่เขาโดยให้ (幼兰) ธิดาคนเดียวของเขา ได้สมรสกับองค์ชายไจ้เฟิง (載灃)

โย่วหลันกับองค์ชายไจ้เฟิงมีบุตรด้วยกัน คือ ผู่อี๋ (溥儀) จักรพรรดิจีนพระองค์สุดท้าย ฉะนั้น หรงลู่จึงเป็นตาของผู่อี๋ด้วย

ราชการ

ใน ค.ศ. 1894 หลังเกิดสงครามจีนญี่ปุ่นครั้งแรก หรงลู่ได้รับแต่งตั้งเป็น (步军统领; "ผู้บัญชาการทหารราบ") ครั้นปีถัดมา ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิก (總理衙門) ซึ่งกำหนดนโยบายต่างประเทศ และเป็น (兵部尚書) ซึ่งเป็นเจ้า ต่อมาเมื่อเกิดกบฏนักมวย เขาจึงได้บัญชาการ (武衛軍; "กองทหารพิทักษ์") ซึ่งรักษาพระนคร

ใน ค.ศ. 1898 หรงลู่ได้เป็น (大学士; "ปราชญ์มหาสำนัก") ซึ่งเป็นสมาชิกของเน่ย์เก๋อ (內閣; "ศาลาใน") หน่วยงานชั้นสูงในราชการ ทั้งยังได้เป็น (直隸總督) ซึ่งสำเร็จราชการมณฑล จึงได้บัญชาการ (北洋; "คาบสมุทรอุดร") โดยตำแหน่ง ต่อมา เขาได้เป็นสมาชิกแห่งจฺวินจีชู่ (軍機處; "สภาความลับทหาร") ซึ่งกำหนดนโยบายกิจการภายในประเทศ ทำหน้าที่ประสานงานระหว่างหน่วยรบของ (董福祥), (聶士成), และยฺเหวียน ชื่อไข่ (袁世凱) ครั้นพันธมิตรแปดชาติยาตราเข้าพระนคร พระพันปีฉือสี่ลี้ภัยไปยังซีอาน (西安) รับสั่งให้หรงลู่อยู่รักษาพระนครเป่ย์จิง (北京)

กบฏนักมวย

เมื่อเกิดกบฏนักมวย (義和團起義) ขึ้นในระหว่าง ค.ศ. 1899–1901 พระพันปีฉือสี่รับสั่งให้หรงลู่บัญชาราชองครักษ์หลายหน่วยด้วยกัน ตลอดทั้ง (神機營; "ค่ายเทพยนต์), (虎神营; "ค่ายพยัคฆ์เทวา"), และเหล่าทหารม้าในการปราบปรามกบฏ นอกจากนี้ ยังรับสั่งให้เขาส่งกำลังไปรักษาอาคารทางทูตทั้งหลายในพระนครด้วย ใน ค.ศ. 1899 พระนางยังเห็นชอบให้หรงลู่จัดตั้งกองทหารที่ทันสมัยขึ้นเป็นครั้งแรก

ครั้นสงครามกับพันธมิตรแปดชาติปะทุขึ้น หน่วยรักษาพระนคร ซึ่งหรงลู่, ต่ง ฝูเสียง, และเนี่ย ชื่อเฉิง บังคับบัญชาอยู่นั้น ถูกโจมตียับเยิบอย่างยิ่ง ถึงขั้นต้องยุบหน่วยนั้นทิ้งไปในที่สุด

แม้จะแสดงออกว่าปกป้องชาวต่างชาติ แต่พระพันปีฉือสี่นั้นคอยสนับสนุนอย่างลับ ๆ ให้กบฏนักมวยเข่นฆ่าชาวต่างชาติเนือง ๆ ฝ่ายหรงลู่เองไม่เห็นด้วยกับการกระทำเช่นนี้ แต่ก็ไม่ประสงค์จะบาดหมางกับพระนาง ครั้นต่ง ฝูเสียง นำทหารมุสลิมเข้าโจมตีคณะทูตต่างชาติ และองค์ชาย (載漪) ซึ่งชิงชังต่างชาติเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้น ประสงค์จะนำปืนใหญ่เข้าช่วยต่ง ฝูเสียง รบต่างชาติ หรงลู่จึงออกขวางการลำเลียงอาวุธดังกล่าว เพื่อมิให้นำไปโจมตีต่างชาติ แต่ก็ไม่สำเร็จ ถึงกระนั้น การกระทำของหรงลู่ก็ช่วยให้ไม่อาจขนถ่ายอาวุธไปรบต่างชาติได้เต็มอัตรา

นอกจากนี้ พระพันปีฉือสี่มีรับสั่งถึงเนี่ย ชื่อเฉิง ให้เนี่ย ชื่อเฉิง หยุดรบกับพวกนักมวย เพื่อที่เหล่านักมวยจะได้ฆ่าชาวต่างชาติต่อไป หรงลู่ก็เอารับสั่งนั้นซ่อนเสีย และบัญชาให้เนี่ย ชื่อเฉิง ถ่ายกำลังไปพิทักษ์ชาวต่างชาติและรักษาทางรถไฟมิให้ถูกกบฏนักมวยคุกคาม ฉะนั้น กองทัพของเนี่ย ชื่อเฉิง จึงรบราติดพันอยู่กับกบฏนักมวยในเวลาที่กองทัพพันธมิตรแปดชาติยกมาถึงประเทศจีน ปรากฏว่า ทหารเนี่ย ชื่อเฉิง สังหารนักมวยล้มตายลงเป็นอันมาก และช่วยชีวิตทั้งชาวจีนและชาวต่างชาติเอาไว้ได้ แต่ก็เป็นที่ระคายเคืองของพระพันปีฉือสี่ เมื่อเสร็จศึกโดยที่กบฏนักมวยถูกปราบราบคาบ พระนางก็ไม่โปรดปรานหรงลู่อีกต่อไป ทำให้หรงลู่สะเทือนใจอย่างยิ่ง ครั้นพระนางเจรจากับพันธมิตรแปดชาติแล้ว พันธมิตรเหล่านั้นเรียกร้องให้พระนางลงโทษแม่ทัพนายกองทั้งหลายที่ช่วยเหลือเหล่านักมวยทำร้ายคนต่างประเทศ แต่มิได้ขอให้ลงโทษหรงลู่ด้วย

อนิจกรรม

หลังจากนั้นไม่นาน หรงลู่ก็ถึงอนิจกรรมเมื่อวันที่ 11 เมษายน ค.ศ. 1903 และได้รับราชทินนามพร้อมบรรดาศักดิ์ว่า "เหวินจงอีเติ่งหนันเจฺว๋" (文忠，一等男爵; "เหวินจง (ผู้เป็น) ชั้นหนึ่ง")

ตำแหน่ง

หรงลู่ได้ดำรงตำแหน่งสำคัญหลายตำแหน่งในราชสำนัก เช่น

(工部尚書; "เสมียนผู้ช่วยแห่งกระทรวงโยธา") ซึ่งเป็นคำเรียกเจ้า (工部)
(左都御史; "ผู้รักษาพงศาวดารรวมฝ่ายซ้าย") ซึ่งเป็นคำเรียกผู้ตรวจการทั้งปวงฝ่ายซ้าย ในฝ่ายตรวจการทั้งปวง (都察院)
(直隸總督; "ผู้บังคับการทั้งปวงแห่งจื๋อลี่") ซึ่งเป็นคำเรียกผู้สำเร็จราชการแห่ง (直隸)
(大学士; "ปราชญ์มหาสำนัก") ซึ่งเป็นคำเรียกสมาชิกแห่งเน่ย์เก๋อ (內閣; "ศาลาใน") หน่วยงานชั้นสูงในการปกครอง
(兵部尚書; "เสมียนผู้ช่วยแห่งกระทรวงการยุทธ์") ซึ่งเป็นคำเรียกเจ้า (兵部)
(步军统领; "ผู้บัญชาการทหารราบ")
ผู้บัญชาการ (武衛軍; "กองทหารพิทักษ์") ซึ่งเป็นกองทหารสมัยใหม่ของราชวงศ์ชิง
สมาชิกแห่ง (總理衙門) ซึ่งกำหนดนโยบายกิจการต่างประเทศ
สมาชิกแห่งจฺวินจีชู่ (軍機處; "สภาความลับทหาร") ซึ่งกำหนดนโยบายกิจการภายใน

อ้างอิง

Hummel, Arthur William, ed. Eminent Chinese of the Ch'ing Period (1644–1912). 2 vols. Washington: United States Government Printing Office, 1943.

Woo, X.L. Empress Dowager Cixi: China's Last Dynasty and The Long Reign of a Formidable Concubine. p. 17
Old Buddha, Princess der Ling.
http://www.qingchao.net/lishi/ronglu-dongnanhubao/荣禄与东南互保^[]
http://www.qingchao.net/lishi/ronglu-2/ 2012-03-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 论晚清重臣荣禄
http://en.wikisource.org/wiki/Imperial_Decree_on_Day_Nineteen_of_May(lunar_calendar)#Decree_3Imperial
Paul A. Cohen (1997). story in three keys: the boxers as event, experience, and myth[1].
X. L. Woo (2002).
Stephen G. Haw (2007).
Lanxin Xiang (2003).
Peter Fleming (1990).
Woo, X.L. Empress Dowager Cixi: China's Last Dynasty and The Long Reign of a Formidable Concubine. p. 17

[1] Woo, X.L. Empress Dowager Cixi: China's Last Dynasty and The Long Reign of a Formidable Concubine. p. 17

[2] Old Buddha, Princess der Ling.

[3] ttp://www.qingchao.net/lishi/ronglu-dongnanhubao/荣禄与东南互保^[]

[4] ttp://www.qingchao.net/lishi/ronglu-2/ 2012-03-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 论晚清重臣荣禄

[5] ttp://en.wikisource.org/wiki/Imperial_Decree_on_Day_Nineteen_of_May(lunar_calendar)#Decree_3Imperial

[6] Paul A. Cohen (1997). story in three keys: the boxers as event, experience, and myth[1].

[7] X. L. Woo (2002).

[8] Stephen G. Haw (2007).

[9] Lanxin Xiang (2003).

[10] Peter Fleming (1990).

[11] Woo, X.L. Empress Dowager Cixi: China's Last Dynasty and The Long Reign of a Formidable Concubine. p. 17