วัดราโมเช

วัดราโมเช หรือ ราโมเชเกินปา (ทิเบต: ར་མོ་ཆེ་དགོན་པ་, ไวลี: ra-mo che dgon-pa, พินอินทิเบต: Ramoqê Gönba, [ràmot͡ɕʰe kø̃̀pa]) หรือ เสี่ยวเจาซื่อ (จีน: 小昭寺; พินอิน: Xiǎozhāo Sì) เป็นวัดแห่งหนึ่งที่อยู่ในเมืองลาซ่า ทิเบต มักจะถูกเรียกรวมกับวัดโชคังซึ่งมีอีกชื่อเรียกว่าต้าเจาซื่อ (大昭寺) ว่าเป็น "สองเจาแห่งลาซ่า" (拉萨二昭)

วัดราโมเช
วัดราโมเช
ศาสนา
ศาสนา	ศาสนาพุทธแบบทิเบต
นิกาย	เกลุก
ที่ตั้ง
ที่ตั้ง	ลาซ่า เขตปกครองตนเองทิเบต สาธารณรัฐประชาชนจีน
ที่ตั้งภายในเขตปกครองตนเองทิเบต
พิกัดภูมิศาสตร์	29°39′31″N 91°7′49″E / 29.65861°N 91.13028°E / 29.65861; 91.13028
สถาปัตยกรรม
รูปแบบ	ฮั่นและทิเบต

วัดราโมเชสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 641 (ปีวัวเหล็กตามปฏิทินทิเบต) ตามตำนานเล่าว่า วัดสร้างขึ้นโดยเจ้าหญิงเหวินเฉิง ในปี ค.ศ. 1962 ได้ขึ้นทะเบียนโดยหน่วยอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญในเขตปกครองตนเอง และในปี ค.ศ. 2001 ก็ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นหน่วยอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญแห่งชาติ

วัดแห่งนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นวัดที่สำคัญที่สุดในลาซ่ารองจากวัดโชคัง วัดราโมเชตั้งอยู่ทางเหนือของลาซ่า ทางตะวันออกของพระราชวังโปตาลา และทางเหนือของวัดโชคัง พื้นที่วัดรวมกว่า 4,000 ตารางเมตร

ถือกันว่าวัดราโมเชเป็นวัดพี่น้องของวัดโชคัง ทั้งสองวัดสร้างขึ้นในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน ตามธรรมเนียมเชื่อว่าราโมเชสร้างขึ้นเพื่อประดิษฐานพระพุทธรูปโชโพรินโปเชที่ซึ่งเป็นที่สักการะยิ่งของชาวทิเบต ต่อมาหลังย้ายพระพุทธรูปโชโพรินโปเชไปประดิษฐานที่วัดโชคังแล้ว ที่ราโมเชได้อัญเชิญพระพุทธรูป โชโพมีเกยอโตเจ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ ว่ากันว่าแสดงพระโคตมพุทธเจ้าขณะมีพระชนมายุ 8 พรรษา สร้างขึ้นโดยพระวิศวกรรม และอัญเชิญมายังทิเบตโดยราชินี แห่งเนปาล อย่างไรก็ตาม พุทธประติมานี้เสียหายอย่างหนักหลังถูกยุวชนแดงเข้าโจมตีในสมัยการปฏิวัติวัฒนธรรม

อ้างอิง

1. Dowman, Keith. 1988. The Power-Places of Central Tibet: The Pilgrim's Guide, p. 59. Routledge & Kegan Paul. London. ISBN  (ppk).
2. Dorje (1999), p. 92.
3. Tibet (6th edition), p. 104. (2005) Bradley Mayhew and Michael Kohn. Lonely Planet. ISBN .