ลำสาละว น เป นเพลงพ นบ านยอดน ยมท ม ต นกำเน ดจากแขวงสาละว น แขวงตอนใต ของประเทศลาว แต เป นท น ยมท วบร เวณท ม ผ พ ดภาษาลา

ลำสาละวัน เป็นเพลงพื้นบ้านยอดนิยมที่มีต้นกำเนิดจากแขวงสาละวัน แขวงตอนใต้ของประเทศลาว แต่เป็นที่นิยมทั่วบริเวณที่มีผู้พูดภาษาลาว ซึ่งรวมถึงภาคอีสานของประเทศไทยด้วย ซึ่งต่อมาได้รับความนิยมอีกครั้ง โดยมีความนิยมที่เพิ่มขึ้นในลาวและอีสาน

เครื่องดนตรีหลักของลำสาละวันคือแคน ซึ่งเหมือนกับทำนองเพลงหมอลำส่วนใหญ่ เพลงนี้ค้อนข้างเป็นที่นิยมทั้งทำนองเพลงและเนื้อร้อง ทำให้เพลงนี้นิยมใช้ในงานแต่งงาน งานเลี้ยง และงานรื่นเริง

อ้างอิง

Press Release 2007-06-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Draper, John. ‘Isan: The Planning Context for Language Maintenance and Revitalization’. Second Language Learning and Teaching. Vol. 4 (2004). 27 April 2008. <. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-03-06. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.>.
Miller, Terry E. (1998). Garland Encyclopedia of World Music Volume 4: Southeast Asia. Garland Science. ISBN .
Miller, Terry E. and Chonpairot, Jarernchai. Untitled. Review of ‘Laos: Musique pour le khene/Lam Saravane’ by Brunet, Jacques. Ethnomusicology, Vol. 25(3), (Sep 1981): pp. 561-563.

บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Press Release 2007-06-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[2] Draper, John. ‘Isan: The Planning Context for Language Maintenance and Revitalization’. Second Language Learning and Teaching. Vol. 4 (2004). 27 April 2008. <. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-03-06. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.>.

[3] Miller, Terry E. (1998). Garland Encyclopedia of World Music Volume 4: Southeast Asia. Garland Science. ISBN .

[4] Miller, Terry E. and Chonpairot, Jarernchai. Untitled. Review of ‘Laos: Musique pour le khene/Lam Saravane’ by Brunet, Jacques. Ethnomusicology, Vol. 25(3), (Sep 1981): pp. 561-563.