5 0 S 111 0 E 5 000 S 111 000 E 5 000 111 000 ย ทธนาว ท ทะเลชวาส วนหน งของ สงครามโลกคร งท สอง สงครามแปซ ฟ กระเบ ดจากอากา

5°0′S 111°0′E / 5.000°S 111.000°E / -5.000; 111.000

ยุทธนาวีที่ทะเลชวา

ส่วนหนึ่งของ สงครามโลกครั้งที่สอง, สงครามแปซิฟิก

ระเบิดจากอากาศยานญี่ปุ่นตกใกล้ ของเนเธอร์แลนด์ ในทางตะวันออกของเกาะสุมาตรา หมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942

วันที่	27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942
สถานที่	ทะเลชวา
ผล	ญี่ปุ่นชนะ

คู่สงคราม

ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ

†

กำลัง

เรือลาดตระเวนหนัก 2 ลำ
เรือลาดตระเวนเบา 3 ลำ
เรือพิฆาต 9 ลำ

เรือลาดตระเวนหนัก 2 ลำ
เรือลาดตระเวนเบา 2 ลำ
เรือพิฆาต 14 ลำ
อากาศยานขนส่งทางการทหาร 10 ลำ

ความสูญเสีย

เรือลาดตระเวนเบาจม 2 ลำ
เรือพิฆาตจม 3 ลำ
เรือลาดตระเวนหนักเสียหาย 1 ลำ
ลูกเรือเสียชีวิต 2,300 นาย

เรือพิฆาตเสียหาย 3 ลำ
เรือลาดตระเวนเบาเสียหาย 1 ลำ
ลูกเรือเสียชีวิต 36 นาย

ยุทธนาวีที่ทะเลชวา (อินโดนีเซีย: Pertempuran Laut Jawa; ญี่ปุ่น: スラバヤ沖海戦, อักษรโรมัน: Surabaya oki kaisen, แปลตรงตัว 'ยุทธการที่ซูราบายาในทะเลเปิด'; อังกฤษ: Battle of the Java Sea) เป็นขั้นเด็ดขาด ของการทัพแปซิฟิกในสงครามโลกครั้งที่สอง

กองทัพเรือฝ่ายสัมพันธมิตรประสบความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับด้วยเงื้อมมือของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นเมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942 และในการปฏิบัติการรองติดต่อกันหลายวัน ผู้บัญชาการกองกำลังจู่โจมของ (ABDACOM) — พลเรือตรีชาวดัตช์ — ถูกสังหาร ผลที่ตามมาของยุทธการรวมถึงปฏิบัติการเล็ก ๆ หลายอย่างรอบ ๆ เกาะชวา ตลอดจนที่เล็กกว่า แต่ก็มีความสำคัญเช่นกัน ความพ่ายแพ้เหล่านี้ทำให้ญี่ปุ่นยึดครองหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ทั้งหมด

ภูมิหลัง

การบุกครองหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์โดยญี่ปุ่นดำเนินไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาก้าวออกจากอาณานิคม และยึดฐานทัพในรัฐซาราวักรวมถึงฟิลิปปินส์ตอนใต้ พวกเขายึดฐานทัพในเกาะบอร์เนียวตะวันออก และทางตอนเหนือของเซเลบีส ในขณะที่ขบวนเรือกองทหาร ซึ่งคุ้มกันโดยเรือพิฆาตและเรือลาดตระเวน พร้อมการสนับสนุนทางอากาศโดยฝูงเครื่องบินต่อสู้ที่ปฏิบัติการจากฐานที่ยึดได้ ได้แล่นไปทางใต้ผ่านช่องแคบมากัซซาร์และเข้าไปในทะเลโมลุกกะ ส่วนการต่อต้านกองกำลังที่รุกรานเหล่านี้เป็นกองกำลังขนาดเล็ก ซึ่งประกอบด้วยเรือรบดัตช์, อเมริกัน, อังกฤษ และออสเตรเลีย — ซึ่งเป็นเรือรบสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง — โดยในตอนแรกอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของพลเรือเอก

เมื่อวันที่ 23 มกราคม ค.ศ. 1942 กองกำลังของเรือพิฆาตอเมริกัน 4 ลำในช่องแคบมากัซซาร์ขณะเข้าใกล้บาลิกปาปันในเกาะบอร์เนียว เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ฝ่ายสัมพันธมิตรต่อสู้ไม่สำเร็จ — ใน — เพื่อป้องกันไม่ให้ญี่ปุ่นยึดท่าเรือน้ำมันสำคัญทางตะวันออกของเกาะสุมาตรา ในคืนวันที่ 19/20 กุมภาพันธ์ กองกำลังพันธมิตรได้โจมตีกองกำลังรุกรานตะวันออกนอกจังหวัดบาหลีใน นอกจากนี้ในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ญี่ปุ่นได้ทำการโจมตีทางอากาศสองครั้งที่เมืองดาร์วินบนแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลีย โดยเป็นหนึ่งครั้งจากเครื่องบินที่ใช้เรือบรรทุกเครื่องบิน และอีกหนึ่งครั้งโดยเครื่องบินที่บินบนบก การทำลายดาร์วินทำให้มันใช้การไม่ได้ในฐานะที่เป็นเสบียงและฐานทัพเรือเพื่อสนับสนุนปฏิบัติการในหมู่เกาะอินเดียตะวันออก

ยุทธการ

รูปขบวนของเครื่องบินทิ้งระเบิดทางบกที่ใช้เครื่องยนต์คู่แฝดของญี่ปุ่นทำการยิงต่อต้านอากาศยานขณะโจมตีเรือรบในทะเลชวาเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942 ซึ่งเห็นได้จากเรือลาดตระเวน ของออสเตรเลีย

ที่จอดทอดสมออยู่ที่อ่าวอูซธาเฟน ทางตอนใต้ของเกาะสุมาตรา เมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942 ไม่นานก่อนที่จะมีการรบช่องแคบกัสปาร์

เรือลาดตระเวนญี่ปุ่น (ในภาพ) ได้จมเรือหลวง*เดอ ไรเตอร์* โดยสังหารพลเรือเอก

ของญี่ปุ่นได้รวมตัวกันเพื่อเข้าตีที่เกาะชวา และในวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942 กองกำลังทางเรือหลักของพันธมิตรภายใต้การนำของดัวร์มัน ได้แล่นไปทางตะวันออกเฉียงเหนือจากซูราบายา เพื่อสกัดกั้นขบวนเรือของกองกำลังรุกรานทางตะวันออกที่เข้าใกล้จากช่องแคบมากัซซาร์ กองกำลังจู่โจมตะวันออกอย่างที่ทราบกันดี ว่าประกอบด้วยสองลำ ( และ), เรือลาดตระเวนเบาสามลำ ( ซึ่งเป็นเรือธงของดัวร์มัน, , ) และเรือพิฆาตเก้าลำ (, , , , , , , และ)

ส่วนหน่วยเฉพาะกิจของญี่ปุ่นที่คุ้มกันขบวนเรือ ซึ่งได้รับคำสั่งจากพลเรือตรี ประกอบด้วยเรือลาดตระเวนหนักสองลำ ( และ) และเรือลาดตระเวนเบาสองลำ ( และ) ตลอดจนเรือพิฆาต 14 ลำ (, , , , , , , , , , , , และ) รวมถึงกองเรือพิฆาตที่ 4 ภายใต้การบังคับบัญชาของพลเรือตรี เรือลาดตระเวนหนักของญี่ปุ่นนั้นทรงพลังกว่ามาก โดยมีปืนขนาด 8 นิ้ว (203 มม.) สิบกระบอก และที่ดีเยี่ยม จากการเปรียบเทียบ เอ็กซิเตอร์มีอาวุธปืนขนาด 8 นิ้วเพียงหกกระบอก และปืนขนาด 8 นิ้วเก้ากระบอกของฮิวสตัน ซึ่งมีเพียงหกกระบอกที่ยังใช้งานได้หลังจากป้อมปืนท้ายของมันถูกทำให้หมดสภาพในการโจมตีทางอากาศก่อนหน้านี้

กองกำลังพันธมิตรเข้าโจมตีญี่ปุ่นในทะเลชวา และการสู้รบก็ดุเดือดเป็นระยะ ๆ ตั้งแต่ช่วงบ่ายถึงเที่ยงคืน ขณะที่ฝ่ายพันธมิตรพยายามเข้าถึงและโจมตีกองกำลังขนส่งของกองเรือที่รุกรานชวา แต่พวกเขาถูกขับไล่ด้วยอำนาจการยิงที่เหนือกว่า ส่วนฝ่ายสัมพันธมิตรมีความเหนือกว่าทางอากาศในท้องถิ่นในช่วงเวลากลางวัน เนื่องจากกำลังทางอากาศของญี่ปุ่นไม่สามารถเข้าถึงกองเรือได้ในสภาพอากาศเลวร้าย สภาพอากาศยังขัดขวางการสื่อสาร ทำให้เกิดความร่วมมือระหว่างฝ่ายพันธมิตรหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้อง—ทั้งในการลาดตระเวน, เครื่องบินคุ้มกันในอากาศ และกองบัญชาการกองเรือ—แม้แย่กว่าที่เป็นอยู่ ซึ่งฝ่ายญี่ปุ่นยังก่อกวนคลื่นความถี่วิทยุ ส่วนเอ็กซิเตอร์เป็นเรือลำเดียวในการรบที่ติดตั้งเรดาร์ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีใหม่ในเวลานั้น

การต่อสู้ประกอบด้วยลำดับของความพยายามตลอดระยะเวลาเจ็ดชั่วโมงโดยกองกำลังผสมของดัวร์มันในการเข้าถึงและโจมตีขบวนเรือรุกราน ที่แต่ละช่วงได้ถูกต่อต้านโดยกองกำลังคุ้มกัน ซึ่งฝ่ายสัมพันธมิตรได้รับความการสูญเสียอย่างหนัก

กองเรือมองเห็นกันและกันเมื่อเวลาประมาณ 16.00 น. ของวันที่ 27 กุมภาพันธ์ และใกล้ชิดกับระยะการยิง โดยเปิดฉากยิงเมื่อเวลา 16:16 น. ซึ่งทั้งสองฝ่ายแสดงทักษะการยิงปืนใหญ่และตอร์ปิโดที่แย่ในช่วงนี้ของการรบ แม้จะมีการปรับโฉมใหม่เมื่อไม่นานมานี้ (ด้วยการเพิ่ม ที่ทันสมัย) กระสุนปืนใหญ่ของเรือหลวงเอ็กซิเตอร์ไม่ได้เข้าใกล้เรือรบญี่ปุ่น ขณะที่เรือลาดตระเวนฮิวสตันทำได้เพียงควบเรือลาดตระเวนลำหนึ่งที่เป็นปรปักษ์ ผลลัพธ์ที่น่าสังเกตเพียงอย่างเดียวของการโต้ตอบการยิงปืนใหญ่ครั้งแรกคือเรือหลวงเอ็กซิเตอร์ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจากการโจมตีในห้องหม้อไอน้ำจากกระสุนปืนใหญ่ขนาด 8 นิ้ว จากนั้น เรือก็เคลื่อนไหวอย่างกะโผลกกะเผลกไปยังซูราบายา โดยมีเรือหลวงวิตเตอ เดอ วิธ คุ้มกัน

ญี่ปุ่นปล่อยตอร์ปิโดขนาดใหญ่สองลูก จากตอร์ปิโดทั้งหมด 92 ลูก แต่ยิงโดนเรือโคเทนาร์ไปเพียงลูกเดียว ซึ่งเรือดังกล่าวถูกโจมตีด้วยตอร์ปิโดลองแลนซ์ และจมลงอย่างรวดเร็วหลังจากการปะทะ

ส่วนเรืออิเล็กตรา—คุ้มกันเรือเอ็กซิเตอร์—โดยมีส่วนร่วมในการดวลกับจินซือและเรืออาซางูโมะ ซึ่งทำให้เป็นรอยได้หลายครั้ง แต่ก็ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงต่อด้านบนของดาดฟ้าเรือ โดยหลังจากเกิดเพลิงไหม้ร้ายแรงที่เรืออิเล็กตรา และป้อมปืนที่เหลืออยู่ของเรือนี้ก็หมดกระสุน จึงมีคำสั่งให้สละเรือ ส่วนในฝั่งญี่ปุ่น มีเพียงเรืออาซางูโมะเท่านั้นที่ถูกบังคับให้ถอนตัวเนื่องจากความเสียหาย

กองเรือของฝ่ายสัมพันธมิตรแยกตัวออกและหันกลับไปในเวลาประมาณ 18:00 น. โดยมีม่านควันปกคลุมเรือพิฆาตสี่ลำของหมู่เรือพิฆาตสหรัฐ 58 (DesDiv 58) พวกเขายังปฏิบัติการโจมตีด้วยตอร์ปิโดแต่มีระยะไกลเกินกว่าจะได้ผล ซึ่งกองกำลังของดัวร์มันได้เลี้ยวไปทางใต้สู่ชายฝั่งชวา จากนั้นไปทางทิศตะวันตกและทิศเหนือในตอนกลางคืนเพื่อพยายามหลบเลี่ยงกลุ่มคุ้มกันของญี่ปุ่นรวมถึงการโจมตีกลุ่มเรือ เมื่อมาถึงจุดนี้เองที่เรือของหมู่เรือพิฆาต 58 ได้ใช้ตอร์ปิโดของพวกเขาไปหมดแล้ว โดยปล่อยความริเริ่มของพวกเขาเองให้อยู่อย่างนั้นเพื่อกลับไปยังซูราบายา

อ้างอิง

L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-31. สืบค้นเมื่อ 2022-04-24.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-31. สืบค้นเมื่อ 2022-04-24.
Morison, Samuel Eliot. History of United States Naval Operations in World War II: The rising sun in the Pacific
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-01. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กรกฎาคม 2011.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-26. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-12. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 December 2012. สืบค้นเมื่อ 17 June 2011.
Muir, Dan (1999–2000). "The Balikpapan Raid". Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-09. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 มีนาคม 2015.
Horner, David (1995). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-04. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.
BBC. Fact File: Battle of Java Sea
L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-08. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.
L, Klemen (1999–2000). "Rear-Admiral Shoji Nishimura". Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-28. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

บรรณานุกรม

Brown, David (1990). Warship Losses of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN .
Burchell, David (1971). The Bells of the Sunda Strait. Adelaide, Australia: Rigby.
Cain, T. J. (1959). HMS Electra. London: Futura Publications.
D'Albas, Andrieu (1965). Death of a Navy: Japanese Naval Action in World War II. Devin-Adair Pub. ISBN .
Dull, Paul S. (1978). A Battle History of the Imperial Japanese Navy, 1941–1945. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN .
Gill, G. Hermon (1957). "Chapter 15: Abda and Anzac". Royal Australian Navy, 1939–1942. . Vol. I. Canberra: . OCLC 848228.
Gill, G. Hermon (1957). "Chapter 16: Defeat in Abda". Royal Australian Navy, 1939–1942. . Vol. I. Canberra: Australian War Memorial. OCLC 848228.
Gordon, Oliver L. (1957). Fight It Out. William Kimber.
Grove, Eric (1993). Sea Battles in Close-Up: World War II, vol. 2. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN .
Hara, Tameichi (1961). Japanese Destroyer Captain. New York & Toronto: Ballantine Books. ISBN . Firsthand account of the battle by the captain of the Japanese destroyer Amatsukaze.
Holbrook, Heber (1981). U.S.S. Houston: The Last Flagship of the Asiatic Fleet. Dixon, CA, USA: Pacific Ship and Shore.
Hornfischer, James D. (2006). Ship of Ghosts: The Story of the USS Houston, FDR's Legendary Lost Cruiser, and the Epic Saga of Her Survivors. Bantam. ISBN .
Hoyt, Edwin P. (1976). The Lonely Ships: The Life and Death of the Asiatic Fleet. New York: David McKay Company.
Kehn, Donald M. (2009). A Blue Sea of Blood: Deciphering the Mysterious Fate of the USS Edsall. Zenith Press. ISBN .
Lacroix, Eric; Linton Wells (1997). Japanese Cruisers of the Pacific War. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN .
McKie, Ronald (1953). Proud Echo: The Great Last Battle of HMAS Perth. Sydney: Angus & Robertson.
(2001) [1958]. The Rising Sun in the Pacific 1931 – April 1942, vol. 3 of . Castle Books. ISBN .
Parkin, Robert Sinclair (1995). Blood on the Sea: American Destroyers Lost in World War II. Da Capo Press. ISBN .
Payne, Alan (2000). HMAS Perth: The Story of a Six-Inch Cruiser, 1936–1942. Garden Island, NSW, Aus: The Naval Historical Society of Australia.
Schultz, Duane (1985). The Last Battle Station: The Story of the USS Houston. St Martins Press. ISBN .
(1985). Eagle Against the Sun: The American War With Japan. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN .
Thomas, David A. (1968). The Battle of the Java Sea. New York: Stein & Day. ISBN .
van Oosten, F. C. (1976). The Battle of the Java Sea (Sea battles in close-up; 15). Naval Institute Press. ISBN .
Visser, H. (September 2017). "Question 25/53". Warship International. LIV (3): 189–190. ISSN 0043-0374.
Whiting, Brendan (1995). Ship of Courage: The Epic Story of HMAS Perth and Her Crew. St Leonards, NSW: Allen & Unwin. ISBN .
Winslow, Walter G. (1984). The Ghost that Died at Sunda Strait. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN . Firsthand account of the battle by a survivor from USS Houston.
Winslow, Walter G. (1994). The Fleet the Gods Forgot: The U.S. Asiatic Fleet in World War II. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN .

สื่อภาพ

Niek Koppen (Director) (1995). Slag in de Javazee, De (The Battle of the Java Sea) (Documentary film). Netherlands: NFM/IAF. – 135-minute documentary of the battle. Won the "" award for "Best Long Documentary" at the 1996 .

แหล่งข้อมูลอื่น

"CombinedFleet.com: Tabular history of Japanese ships involved in the battle". จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2006. สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
. "Battle of the Java Sea: 27 February 1942 by Vincent P. O'Hara". จากแหล่งเดิมเมื่อ 12 April 2006. สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
"Battle of Sunda Strait: 28 February-1 March 1942 by Vincent P. O'Hara". สืบค้นเมื่อ 31 May 2006.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 April 2006. สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
"Details on the battle and the report from the captain of HMS Exeter". สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
"US Navy report of the battle from 1943". จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2006. สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
L, Klemen. . The Netherlands East Indies 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-26. สืบค้นเมื่อ 2022-04-24.
"Navweaps.com order of battle". จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2006. สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-08-19. สืบค้นเมื่อ 17 May 2006.
. Animated histories of Pacific battles of World War II. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2007. สืบค้นเมื่อ 3 September 2006.
United States Strategic Bombing Survey (Pacific): Naval Analysis Division (1946). "Chapter 3: The Japanese Invasion of the Philippines, the Dutch East Indies, and Southeast Asia". The Campaigns of the Pacific War. United States Government Printing Office. สืบค้นเมื่อ 20 November 2006.

[1] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-31. สืบค้นเมื่อ 2022-04-24.

[2] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-31. สืบค้นเมื่อ 2022-04-24.

[3] Morison, Samuel Eliot. History of United States Naval Operations in World War II: The rising sun in the Pacific

[4] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-01. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

[5] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กรกฎาคม 2011.

[6] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-26. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

[7] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-12. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

[8] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 December 2012. สืบค้นเมื่อ 17 June 2011.

[9] Muir, Dan (1999–2000). "The Balikpapan Raid". Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942.

[10] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-09. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

[11] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 มีนาคม 2015.

[12] Horner, David (1995). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-04. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

[13] BBC. Fact File: Battle of Java Sea

[TakagiDEI-14] L, Klemen (1999–2000). . Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-08. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.

[15] L, Klemen (1999–2000). "Rear-Admiral Shoji Nishimura". Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-28. สืบค้นเมื่อ 2020-08-24.