ฟร็องซัว โกลด เดอ บูเย

ฟร็องซัว โกลด อามูร์ ดูว์ ชารีโยล มาร์กี เดอ บูเย (ฝรั่งเศส: François Claude Amour du Chariol, marquis de Bouillé; 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1739 – 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1800) เป็นนายพลชาวฝรั่งเศส ภายหลังจากได้มีชื่อเสียงโด่งดังในสงครามเจ็ดปี เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าการทหารแห่งกัวเดอลุปในปี ค.ศ. 1768 ความสำเร็จทางทหารที่เป็นที่เลื่องลือของเขาเกิดขึ้นในหมู่เกาะเวสต์อินดีสในช่วงสงครามประกาศอิสรภาพอเมริกา ที่ซึ่งเขาได้เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับฝรั่งเศสยึดทรัพย์สินจำนวนหนึ่งของบริติช ภายหลังสงคราม เขาได้เดินทางกลับฝรั่งเศส ซึ่งเขาได้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการทหารในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศในช่วงเวลาของการปฏิวัติฝรั่งเศส ด้วยความยึดมั่นต่อลัทธิกษัตริยนิยม เขาได้เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการลักลอบพาพระมหากษัตริย์และพระบรมวงศ์ในการหลบหนีซึ่งล้มเหลวใน ค.ศ. 1791 ด้วยความล้มเหลวในครั้งนี้ทำให้บลูเยต้องลี้ภัยออกนอกประเทศ เขายังคงมีบทบาทหน้าที่ในการให้คำปรึกษาแก่สมาชิกของสหสัมพันธมิตรครั้งที่หนึ่ง ซึ่งทำการต่อต้านกองทัพของฝ่ายปฏิวัติฝรั่งเศสในช่วงปีแรกของสงครามปฏิวัติฝรั่งเศส เขาเสียชีวิตลงในขณะที่ลี้ภัยอยู่ในกรุงลอนดอน และถูกกล่าวขานว่า เป็นผู้นิยมกษัตริย์ซึ่งเป็นที่เกลียดชังของประชาชน ซึ่งปรากฏในเนื้อเพลง ลามาร์แซแยซ เพลงประจำชาติฝรั่งเศส

ฟร็องซัว โกลด อามูร์ มาร์กี เดอ บูเย
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1769 – ค.ศ. 1771
ก่อนหน้า
ถัดไป
ดำรงตำแหน่ง กรกฎาคม ค.ศ. 1777 – เมษายน ค.ศ. 1783
ก่อนหน้า
ถัดไป
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1739(1739-11-19)
เสียชีวิต	14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1800(1800-11-14) (60 ปี) ลอนดอน บริเตนใหญ่
เชื้อชาติ	ฝรั่งเศส
อาชีพ	ทหาร
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	ฝรั่งเศส
สังกัด