ดาบิก

ดาบิก (อาหรับ: دابق) เป็นเมืองในซีเรียตอนเหนือ ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือจากอะเลปโปประมาณ 40 กิโลเมตร (25 ไมล์) และห่างจากชายแดนซีเรีย-ตุรกีทางใต้ประมาณ 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) ตัวเมืองอยู่ใน จากสำมะโน ค.ศ. 2004 ดาบิกมีประชากร 3,364 คน เมืองนี้เป็นที่ตั้งของใน ค.ศ. 1516 ที่จักรวรรดิออตโตมันเอาชนะรัฐสุลต่านมัมลูก

ดาบิก دابق
เมือง
ดาบิก ที่ตั้งในประเทศซีเรีย
พิกัด: 36°32′14″N 37°16′05″E / 36.5372°N 37.2681°E / 36.5372; 37.2681
ประเทศ	ซีเรีย
	ตุรกี
ความสูง	449.18 เมตร (1,473.69 ฟุต)
ประชากร  (2004)	3,364 คน
เขตเวลา	(เวลายุโรปตะวันออก)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	(เวลาออมแสงยุโรปตะวันออก)
รหัสภูมิศาสตร์	C1597

ใน เชื่อกันว่าดาบิกเป็นหนึ่งในสองสถานที่มีความเป็นไปได้ (อีกแห่งคืออะอ์มาก) ที่จะเกิดสงครามครั้งใหญ่ระหว่างชาวคริสต์ผู้รุกรานกับชาวมุสลิมผู้ปกป้อง และท้ายที่สุกมุสลิมจะเป็นฝ่ายชนะและถือเป็นจุดเริ่มต้นของวาระสุดท้าย รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์ กลุ่ม เชื่อว่าดาบิกเป็นสถานที่ที่จะเกิดสงครามใหญ่ต่อกองทัพคริสเตียนจากตะวันตก และตั้งชื่อนิตยสารออนไลน์ตามชื่อหมู่บ้านนี้ หลังกองทัพตุรกีและกบฏซีเรียในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2016 ทางกลุ่มแทนที่สื่อนี้ด้วย

ในอวสานวิทยาอิสลาม

ฮะดีษที่กล่าวถึงมีการกล่าวถึงดาบิกเป็นสถานที่ที่จะเกิดเหตุการณ์บางอย่างในมะลาฮิมของมุสลิม (เทียบเท่ากับ หรืออารมาเกดโดนของคริสต์)อะบูฮุร็อยเราะฮ์รายงานในฮะดีษที่ศาสดามุฮัมมัดพูดไว้ว่า:

วาระสุดท้ายจะยังไม่เกิดขึ้นจนกว่าชาวโรมันจะมาถึงอัลอะอ์มากหรือที่ดาบิก กองทัพที่ประกอบด้วยผู้คน (ทหาร) ที่เก่งที่สุดในโลกในเวลานั้นจะมาจากมะดีนะฮ์ (เพื่อต่อต้านพวกเขา)

นักวิชาการและผู้อธิบายฮะดีษเสนอแนะว่าคำว่า ชาวโรมัน สื่อถึงชาวคริสต์ ฮะดีษที่เกี่ยวข้องกับชัยชนะของชาวมุสลิมยังกล่าวถึงเหตุการณ์หลังจากนั้นว่า หลังจากนั้นจะมีการยึดครองคอนสแตนติโนเปิลอย่างสันติด้วยการตักบีรและ และท้ายที่สุดคือความพ่ายแพ้ของอัลมะซีฮุดดัจญ์ญาลหลังการกลับมาและลงมาของพระเยซูคริสต์

อ้างอิง

1. (ภาษาอาหรับ). Syrian . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2016-09-05. Also available in English: UN OCHA. "2004 Census Data". Humanitarian Data Exchange.
2. McCants, William (3 October 2014). "ISIS fantasies of an apocalyptic showdown in northern Syria". Markaz. Washington, D.C.: . จากแหล่งเดิมเมื่อ 16 September 2016. สืบค้นเมื่อ 20 June 2021.
3. Giles Fraser (10 October 2014). "To Islamic State, Dabiq is important – but it's not the end of the world". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 16 November 2014.
4. Sahih-Muslim Hadith, Vol. 41, Chap. 9, Hadith 6924, per Abu Huraira from Quran/Hadith study site: The Only Quran. Retrieved 16 November 2014
5. Farzana Hassan (15 Jan 2008). Prophecy and the Fundamentalist Quest: An Integrative Study of Christian and Muslim Apocalyptic Religion (illustrated ed.). McFarland. p. 41. ISBN .
6. Farzana Hassan (15 Jan 2008). Prophecy and the Fundamentalist Quest: An Integrative Study of Christian and Muslim Apocalyptic Religion (illustrated ed.). McFarland. pp. 41–2. ISBN .
7. Muhammad Saed Abdul-Rahman (2009). The Meaning and Explanation of the Glorious Qur'an (Vol 2) (2 ed.). MSA Publication Limited. pp. 311–12. ISBN .

บรรณานุกรม

• le Strange, Guy (1890). Palestine Under the Moslems: A Description of Syria and the Holy Land from A.D. 650 to 1500. Committee of the .
• (1991) [1965]. "Al-D̲j̲ābiya". ใน Lewis, B.; Pellat, Ch.; Schacht, J. (บ.ก.). The Encyclopedia of Islam. Vol. II: C–G (new ed.). Leiden and New York: Brill. p. 360. ISBN .