ซาแล็ง-เล-แบ็ง

ซาแล็ง-เล-แบ็ง (ฝรั่งเศส: Salins-les-Bains) เป็นเมืองขนาดเล็กเมืองหนึ่งในจังหวัดฌูว์รา แคว้นฟร็องช์-กงเต ทางภาคตะวันออกของประเทศฝรั่งเศส

ซาแล็ง-เล-แบ็ง เมืองซาแล็ง-เล-แบ็ง Commune de Salins-les-Bains
ศาลากลาง (Hôtel de Ville)
ประเทศ	ฝรั่งเศส
แคว้น	บูร์กอญ-ฟร็องช์-กงเต
จังหวัด	ฌูว์รา
เขต	ลง-เลอ-โซนีเย (Lons-le-Saunier)
อำเภอ	ซาแล็ง-เล-แบ็ง
สหเทศบาล	ซาแล็ง-เล-แบ็ง
การปกครอง
• นายกเทศมนตรี (2008-2014)	Claude Jourdant
พื้นที่^1	24.68 ตร.กม. (9.53 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2010)^2	2,926 คน
• ความหนาแน่น	120 คน/ตร.กม. (310 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	(CET)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	(CEST)
รหัสอีนเซ/ไปรษณีย์	39500 /39110
สูงจากระดับน้ำทะเล	284–737 m (932–2,418 ft) (avg. 350 m หรือ 1,150 ft)
^1 ข้อมูลอาณาเขตที่ตามขึ้นทะเบียนไว้โดยไม่รวมทะเลสาบ, หนองน้ำ, ธารน้ำแข็งที่ขนาดใหญ่กว่า 1 ตารางกิโลเมตรตลอดจนปากแม่น้ำ ^2: residents of multiple communes (e.g., students and military personnel) only counted once.

จากโรงผลิตเกลือใหญ่แห่งซาแล็ง-เล-แบ็งถึง การผลิตเกลือแบบถาดเปิด *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
อาคารผู้อำนวยการ
(ประเทศ)	ฝรั่งเศส
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
(เกณฑ์พิจารณา)	(i) (ii) (iv)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	1982 (คณะกรรมการสมัยที่ 6)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ซาแล็ง ได้ชื่อมาจากแหล่งน้ำเกลือธรรมชาติที่ใช้สำหรับการอุปโภคและบริโภค รวมทั้งเป็นแหล่งผลิตสำคัญของเกลือและยิปซัม ซึ่งมีการผลิตเกลืออย่างต่อเนื่องมากว่า 1,200 ปี เริ่มลดลงในสมัยศตวรรษที่ 18 จนกระทั่งเลิกทำในปี ค.ศ. 1962 เนื่องจากการขาดแคลนไม้ฟืน และยังสามารถผลิตได้โดยวิธีที่ทันสมัยกว่าในโรงงานยุคใหม่ที่ โดยใช้ท่อทำจากไม้เพื่อขนส่งน้ำเกลือระหว่างเมืองทั้งสองที่มีความยาวถึง 21 กิโลเมตร

ต่อมาในปี ค.ศ. 2009 การผลิตเกลือแบบโบราณของซาแล็ง-เล-แบ็งได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกจากองค์การยูเนสโก ร่วมกับที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงกัน

ดูเพิ่ม

• จังหวัดฌูว์รา
• แคว้นฟร็องช์-กงเต

อ้างอิง

1. UNESCO: From the Great Saltworks of Salins-les-Bains to the Royal Saltworks of Arc-et-Senans, the Production of Open-pan Salt [1]