ชุดตัวอักษรซอกเดีย

ชุดตัวอักษรซอกเดีย พัฒนามาจากชุดตัวอักษรแอราเมอิก เริ่มใช้ครั้งแรกราว พ.ศ. 900 และใช้อย่างแพร่หลายเมื่อประมาณ พ.ศ. 1500 รูปแบบแรกของอักษร ใช้เขียนจดหมายและจารึก รูปแบบตัวโค้งของอักษรนี้ ใช้ในเอกสารทางวิชาการ เอกสารของราชสำนัก และคัมภีร์ทางพุทธศาสนา อักษรนี้เลิกใช้เมื่อราว พ.ศ. 1800 เขียนในแนวนอนจากขวาไปซ้าย หรือ ซ้ายไปขวาในแนวตั้ง รูปแบบดั้งเดิมไม่มีการเปลี่ยนรูปอักษรเมื่อเชื่อมต่อ แต่จะพบการเชื่อมต่อในอักษรยุคหลัง

ชุดตัวอักษรซอกเดีย
ชนิด	อักษรไร้สระ
ช่วงยุค	ยุคโบราณตอนปลาย
ทิศทาง	Vertical or horizontal, top-to-bottom
ภาษาพูด	ภาษาซอกเดีย
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ฟินิเชีย แอราเมอิก ซีรีแอก ชุดตัวอักษรซอกเดีย
ระบบลูก	อักษรมองโกเลีย อักษรออร์คอน อักษรแมนจู อักษรอุยกูร์
บทความนี้ประกอบด้วยในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ (สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ)

ใช้เขียน

• ภาษาซอกเดีย ซึ่งเป็นภาษากลุ่มอิหร่านกลาง ที่ตายแล้ว เคยใช้พูดในบริเวณซอกเดียนา ซึ่งได้แก่ ซินเจียง (ประเทศจีน) อุซเบกิสถาน ทาจิกิสถาน และปากีสถาน คาดว่าภาษายักโนบี ที่ใช้พูดในทาจิกิสถานปัจจุบัน เป็นรูปแบบที่สืบทอดมาจากภาษาซอกเดีย

อ้างอิง

• รูปและการออกเสียงของอักษรซอกเดีย (อังกฤษ)