คนจากุโมโนงาตาริชู

คนจากุโมโนงาตาริชู (ญี่ปุ่น: 今昔物語集; โรมาจิ: Konjaku Monogatarishū) เป็นหนังสือที่รวบรวมผลงานเรื่องเล่ามุขปาฐะที่น่าสนใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ประเทศญี่ปุ่นมากมายกว่าพันเรื่อง ที่เขียนในยุคเฮอัน (พ.ศ. 1337- 1735) โดยมีทั้งหมด 31 เล่ม ซึ่งในปัจจุบันเหลืออยู่เพียง 28 เล่ม เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับศาสนา และ นิยายจาก อินเดีย จีน และญี่ปุ่น

ในปัจจุบันยังไม่สามารถสรุปได้ว่าใครเป็นผู้แต่งหนังสือชุดนี้ แต่มีหลายบุคคลเชื่อว่าแต่งโดย (Minamoto no Takakuni) หรืออาจจะเป็นนักบวชพุทธที่ชื่อว่า โทะบะเนะ โซโจ (Tobane Sōjō) ที่อาศัยระหว่างเมืองเกียวโตและเมืองนาราในช่วงปลายยุคเฮอัน อะคุตากาวา ริวโนะสุเกะ นักเขียนในยุคปัจจุบันได้ดัดแปลงเนื้อเรื่องจากหนังสือมา แต่งเรื่อง ในปี พ.ศ. 2458 (ค.ศ. 1915)

ชื่อเต็มของชุดหนังสือนี้ "คอนจาคุโมโนกาตาริชู" ซึ่งรู้จักกันในชื่อ คอนจาคุโมโนกาตาริ โดยคำว่า "ชู" หมายถึง ชุดหนังสือ