เทศบาลไพลิน

เทศบาลไพลิน (เขมร: ក្រុងប៉ៃលិន) เป็นเทศบาลนคร (กรุง) ครอบคลุมพื้นที่ทางตอนใต้ของจังหวัดไพลินทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศกัมพูชาบนชายแดนติดกับประเทศไทย เทศบาลนี้แบ่งย่อยออกเป็น 4 แขวง (สังกัด) และ 36 หมู่บ้าน (ภูมิ) ตามสำมะโนประชากรของกัมพูชาในปี พ.ศ. 2541 และ 2551 นครมีพื้นที่ 575 ตารางกิโลเมตร มีประชากร 15,800 และ 36,354 คนตามลำดับ

เทศบาลไพลิน ក្រុងប៉ៃលិន
ชานนครไพลิน มองจากพนมหยาด พ.ศ. 2554
เทศบาลไพลิน (สีแดง) อยู่ในจังหวัดไพลิน
เทศบาลไพลิน ที่ตั้งในประเทศกัมพูชา
พิกัด: 12°51′16″N 102°36′23″E / 12.85444°N 102.60639°E / 12.85444; 102.60639
ประเทศ	กัมพูชา
จังหวัด	ไพลิน
การปกครอง
• ประเภท	เทศบาลนคร
พื้นที่
• ทั้งหมด	575 ตร.กม. (222 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2562)
• ทั้งหมด	37,393 คน
เขตเวลา	(ICT)

ประวัติ

นครไพลินก่อตั้งขึ้นภายใต้การปกครองของอาณาจักรพระนคร ซึ่งเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญ และยังคงเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญในช่วงที่ฝรั่งเศสปกครองอาณานิคม โดยธุรกิจและไร่นาหลายแห่งที่ฝรั่งเศสเป็นเจ้าของได้รับการจัดตั้งขึ้น ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษปี 1800 พื้นที่ดังกล่าวมีผู้อพยพจากพม่าจำนวนมากที่กลายมาเป็นชาวกุลาแห่งภูมิภาคไพลิน-จันทบุรี ในปี พ.ศ. 2465 ชาวกุลาได้สร้างเจดีย์บนยอดพนมหยาดสูง 60 เมตร (200 ฟุต)

ในช่วงความขัดแย้งกัมพูชา

หลังจากที่เวียดนามรุกรานกัมพูชาและรัฐบาลเขมรแดงหลบหนีออกจากพนมเปญ เทศบาลและจังหวัดที่กว้างขวางขึ้นก็ถูกยึดครองโดยกองกำลังที่เหลือของเขมรแดงภายใต้รัฐบาลชั่วคราวสหภาพแห่งชาติและการปลดปล่อยแห่งชาติกัมพูชา

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 ศูนย์กลางเมืองของไพลินถูกทิ้งร้างเนื่องจากสงคราม ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2532 กองกำลังเขมรแดงเริ่มโจมตีพื้นที่ดังกล่าว ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2532 เวียดนามเริ่มถอนกำลังออกจากกัมพูชา ในขณะเดียวกัน กองกำลังเขมรแดงได้เพิ่มการสู้รบกับสาธารณรัฐประชามานิตกัมพูชาที่ได้รับการสนับสนุนจากเวียดนามเพื่อควบคุมเมืองไพลินและเหมืองทับทิมและไพลินโดยรอบ เริ่มตั้งแต่วันที่ 17 กันยายน เขมรแดงเริ่มยิงกระสุน 800 ถึง 2,000 นัดต่อวันใส่ไพลิน และตามคำกล่าวของรองรัฐมนตรีกลาโหม เคอ คิม ยัน กระสุนเหล่านี้ถูกยิงจากตำแหน่งของเขมรแดงในประเทศไทย เมื่อวันที่ 23 กันยายน รัฐมนตรีกลาโหม เตีย บัญ ยอมรับว่าเขมรแดงยึดครองพื้นที่รอบ ๆ ไพลินได้ ซึ่งถือเป็นการยอมรับครั้งแรกของรัฐบาลว่าเสียดินแดนในสงคราม

ภายใต้การควบคุมของเขมรแดง

ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 และ 1990 เทศบาลไพลินทำหน้าที่เป็นฐานที่มั่นและศูนย์ทรัพยากรสำหรับเขมรแดง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เทศบาลทำหน้าที่เป็นแหล่งอัญมณีและการตัดไม้ซึ่งเป็นแหล่งเงินทุนสำหรับนักรบกองโจร อัญมณี เช่น ทับทิม ไพลิน และอเมทิสต์ ช่วยให้นักรบกองโจรเขมรแดงสามารถหาเงินทุนได้

แรงงานในการขุดทับทิมมีจำนวนหลายพันคนและส่วนใหญ่เป็นชาวไทยและพม่า สภาพแวดล้อมของคนงานเหมืองนั้นยากลำบาก โดยมักเกิดโรคมาลาเรียและไทฟอยด์ในหมู่คนงานเหมืองเอง คนงานเหมืองแต่ละคนต้องมีใบอนุญาตที่ออกโดยเขมรแดงซึ่งมีมูลค่า 6,000 บาท (240 ดอลลาร์สหรัฐ ในปี พ.ศ. 2533) เพื่อทำงานบนพื้นที่ 1 ลูกบาศก์หลา (0.76 ลูกบาศก์เมตร) จากนั้นทับทิมเหล่านี้จะถูกนำไปแลกเปลี่ยนในตลาดชั่วคราวอีกฝั่งของชายแดนในอำเภอบ่อไร่ของประเทศไทย ทำให้เขมรแดงได้รับเงินประมาณหนึ่งล้านดอลลาร์สหรัฐต่อเดือน ตามรายงานของ ลอสแอนเจลิสไทมส์ ในปี พ.ศ. 2533 คาดว่ามีทับทิมเหลืออยู่ในไพลินอีกประมาณ 15 ปี

ไร่มันสำปะหลังมีทิวเขาบรรทัดเป็นฉากหลัง

ภายใต้การควบคุมของเขมรแดง พื้นที่ดังกล่าวถูกปกครองด้วยเสรีภาพเพียงเล็กน้อยและอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวด เจ้าหน้าที่เขมรแดงยังห้ามไม่ให้ประชาชนนับถือศาสนา ตามรายงานของฮิวแมนไรตส์วอตช์ เขมรแดงได้ตั้งค่ายอบรมใหม่สำหรับผู้บริหารพลเรือนใกล้เมืองไพลินในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990 การเก็บเกี่ยวข้าวในปี พ.ศ. 2537 ที่ไพลินประสบความเสียหายอย่างหนังเนื่องมาจากน้ำท่วม การตัดไม้ทำลายป่า และการทำเหมืองทราย

ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2537 รัฐบาลราชาธิปไตยชุดใหม่ในกรุงพนมเปญได้เปิดฉากโจมตีในฤดูแล้งของปี พ.ศ. 2537 การโจมตีเพื่อยึดเมืองไพลินเริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 17 มีนาคม โดยมีทหาร 7,000 นาย ระหว่างการบุกยึดเมืองไพลิน กองกำลังของรัฐบาลได้เข้าปล้นสะดมหมู่บ้านและบ้านเรือนจำนวนมาก ในวันที่ 19 มีนาคม กองกำลังของรัฐบาลได้ยึดเมืองไพลินคืนมาได้ ในขณะที่กองกำลังเขมรแดงได้แยกย้ายกันไปยังพื้นที่โดยรอบ การโจมตีดังกล่าวทำให้พลเรือน 25,000 ถึง 30,000 คนอพยพกลับประเทศไทย ซึ่งต่อมาถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าเมืองและส่งตัวกลับไปยังเมืองไพลิน อย่างไรก็ตาม รัฐบาลได้ควบคุมเมืองไพลินได้ไม่นาน และในวันที่ 19 เมษายน เขมรแดงได้ยึดเมืองไพลินคืนมาพร้อมกับทหาร 3,000 นาย ในเดือนพฤษภาคม แนวหน้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนการโจมตี การสูญเสียเมืองไพลินทำให้พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ เสนอการเจรจาสันติภาพระหว่างรัฐบาลกับเขมรแดงแต่ล้มเหลว

การปกครอง

แขวง (สังกัด)	หมู่บ้าน (ภูมิ)
ไพลิน (Pailin)	Ou Tapuk Loeu, O Ta Prang, Sound Am Pao Khang Lech, Suon Ampov Khang Koet, Wat, Toek Thla, Ta Gen Loeu, Ba Den Neiv, Toul Kheiv, Pa Hi Tboang, Pa Hi Choeng
Ou Ta Vau	Khlong, Koun Phnum, Ou Tavau, Kbal Pralean, Die Kra Hom, Kra Chab, Ou Process
Tuol Lvea	Tuol Lvea, Chamkar Kaphe, Ou Chra Kandal, Ou Chra Khang Kaeut, Ou Chra Leu, Ou Ta Puk Kraom, Ou Peut, Tuol Sralau, Tuol Nimit, Viel Vong, Thmey
Bar Yakha	Ou Chra Lech, Ou Snguot, Roung Chak Tuek Kak, Ba Yakha, Ba Tangsu, Bahuy Khmaer Cheung, Bahuy Khmaer Tboung

อ้างอิง

1. "General Population Census of the Kingdom of Cambodia 2019 – Final Results" (PDF). National Institute of Statistics. . 26 January 2021. สืบค้นเมื่อ 4 February 2021.
2. "General Population Census of Cambodia 1998, Final Census Results" (PDF). National Institute of Statistics, Ministry of Planning, Cambodia. August 2002. สืบค้นเมื่อ 2010-11-25. See page 296.
3. All districts, communes and villages in Pailin, National Institute of Statistics, http://www.bridgeinternational.biz/download/villages/Pailin.pdf เก็บถาวร 2012-07-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
4. "Cambodia's Pailin History: A Journey Through Time". gems.travel. สืบค้นเมื่อ 18 August 2024.
5. "Phnom Yat, Attraction in Pailin | Tourism Cambodia". www.tourismcambodia.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
6. "Pailin - Destination Cambodia - Angkor Wat". About Cambodia Travel & Tours (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
7. "Cambodian troops battle Khmer Rouge in fierce fighting - UPI Archives". UPI (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
8. Tribune, Chicago (1989-09-24). "KHMER ROUGE STEP UP ATTACKS FOR CONTROL OF JEWEL MINES". Chicago Tribune (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
9. McCULLOUGH, ERSKINE (1990-11-18). "Rubies Are Swelling the War Coffers of Cambodia's Feared Khmer Rouge Rebels". Los Angeles Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
10. "Wat Phnom Yaht, Attraction in Pailin | Tourism Cambodia". www.tourismcambodia.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
11. "Cambodia at War". Refworld (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-18.
12. All districts, communes and villages in Pailin, National Institute of Statistics, http://www.bridgeinternational.biz/download/villages/Pailin.pdf เก็บถาวร 2012-07-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

แหล่งข้อมูลอื่น

• Official Pailin Tourism – The Official Cambodian Ministry of Tourism website for the city of Pailin featuring tourist attractions, hotels and resorts, restaurants, useful information for travellers and more.

12°50′56″N 102°36′33″E / 12.8489°N 102.6092°E / 12.8489; 102.6092