พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม

พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม (เวียดนาม: Đảng Cộng sản Việt Nam) เป็นพรรคการเมืองที่ถูกกฎหมายพรรคเดียวในเวียดนาม เป็นพรรคนิยมลัทธิมากซ์-เลนินที่สนับสนุนโดย

พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม Đảng Cộng sản Việt Nam
ผู้ก่อตั้ง	โฮจิมินห์​
เลขาธิการ	เหงียน ฟู้ จ่อง
ก่อตั้ง	3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2473 (94 ปี)
รวมตัวกับ	พรรคประชาชนปฏิวัติเวียดนามใต้ และพรรคแรงงานเวียดนามเหนือ​
ที่ทำการ	1A ถนนห่งเวือง เขตบาดิ่ญ ฮานอย​
หนังสือพิมพ์	เนียนเซิญ
ฝ่ายเยาวชน	สันนิบาตเยาวชนคอมมิวนิสต์
ฝ่ายอาวุธ	กองทัพประชาชนเวียดนาม
สมาชิกภาพ  (ปี 2557)	4.4 ล้านคน
อุดมการณ์	คอมมิวนิสต์ ลัทธิมากซ์-เลนิน แนวคิดโฮจิมินห์ ​เศรษฐกิจการตลาดแบบสังคมนิยม ชาตินิยมเวียดนาม
กลุ่มระดับชาติ	แนวร่วมปิตุภูมิเวียดนาม​
กลุ่มระดับสากล	การประชุมพรรคคอมมิวนิสต์และแรงงานระหว่างประเทศ
สี	สีแดง
จุดยืน	ซ้ายจัด
สมัชชาแห่งชาติ	475 / 500
เว็บไซต์
http://en.dangcongsan.vn
ธงประจำพรรค

ประวัติ

ผู้ก่อตั้งพรรคคือโฮจิมินห์และชาวเวียดนามที่ลี้ภัยในจีนโดยใช้ชื่อพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม โดยมีการประชุมพรรคครั้งแรกที่ฮ่องกงเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2472 ซึ่งในการประชุมครั้งนั้นได้ตกลงรวมพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน (Đông Dương cộng sản đảng) และพรรคคอมมิวนิสต์อันนัม (An Nam cộng sản Đảng) เข้าด้วยกัน โดยที่กลุ่มนิยมลัทธิมาร์กอีกกลุ่มหนึ่งของเวียดนามคือ (Đông Dương cộng sản liên đoàn) ไม่ได้ถูกเชิญให้เข้าร่วมประชุมในฮ่องกง แต่สมาชิกของกลุ่มนี้เข้าเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ภายหลัง

หลังจากนั้นไม่นาน พรรคเปลี่ยนชื่อเป็นพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีนภายใต้การนำขององค์การคอมมิวนิสต์สากล การประชุมพรรคครั้งแรกเป็นการประชุมลับที่มาเก๊าเมื่อ พ.ศ. 2478 ในเวลาเดียวกัน ทางมอสโกได้ออกนโยบายต่อต้านลัทธิฟาสซิสต์และสนับสนุนให้แนวร่วมคอมมิวนิสต์ทั่วโลกทำตามรวมทั้งต้องการให้ขบวนการคอมมิวนิสต์ทั้งหมดในอินโดจีนเป็นพันธมิตรกัน อย่างไรก็ตามพรรคนี้สลายตัวไปเมื่อ พ.ศ. 2488 กลายเป็นสมาคมนิยมลัทธิมาร์กและเวียดมินห์ซึ่งเป็นแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติ

พรรคนี้ก่อตั้งใหม่อีกครั้งในนามพรรคแรงงานเวียดนาม (Đảng lao động Việt Nam) เมื่อปี พ.ศ. 2494 ในการประชุมใหญ่ระดับชาติของพรรคครั้งที่ 2 ในสงครามอินโดจีนครั้งแรก การประชุมใหญ่ของพรรคครั้งที่ 3 จัดขึ้นที่ฮานอยเมื่อ พ.ศ. 2503 ซึ่งเน้นการเผยแพร่ลัทธิคอมมิวนิสต์ในเวียดนามเหนือหรือสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม รวมทั้งให้มีการสนับสนุนการปลดปล่อยในภาคใต้ การประชุมใหญ่ครั้งที่ 4 มีขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2519 หลังสิ้นสุดสงครามเวียดนามและเปลี่ยนชื่อพรรคเป็นพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม

การจัดองค์กร

ส่วนที่มีอำนาจสูงสุดของพรรคคือที่นำโดยเลขาธิการใหญ่ คณะกรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคเลือกตั้งโดยคณะกรรมการศูนย์กลางพรรคและคณะกรรมการกลางเลือกตั้งจากการประชุมใหญ่ของพรรค หลังจากการรวมชาติเวียดนาม มีการเพิ่มจำนวนคณะกรรมการศูนย์กลางจาก 77 คนเป็น 133 คน และเพิ่มคณะกรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคจาก 11 เป็น 17 คน จำนวนสมาชิกเพิ่มจาก 760,000 คน เมื่อ พ.ศ. 2509 เป็น 1,553,500 ใน พ.ศ. 2519 คิดเป็น 3.1% ของประชากรทั้งหมด และเป็นเกือบสองล้านคนเมื่อ พ.ศ. 2529

หัวหน้าคณะกรรมการกลางของพรรคระหว่าง พ.ศ. 2494 – 2512 นำโดยโฮจิมินต์ซึ่งถือเป็นผู้นำสูงสุดของพรรค การประชุมใหญ่ของพรรคมีทุกๆ 5 ปี การประชุม 4 ครั้งแรกไม่ได้กำหนดเวลาที่แน่นอนเนื่องจากสงครามกับฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกา การประชุมใหญ่ที่จัดขึ้นได้แก่

1. ครั้งที่ 1 ที่ มาเก๊า ประเทศจีน พ.ศ. 2478
2. ครั้งที่ 2 ที่ พ.ศ. 2494
3. ครั้งที่ 3 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2503
4. ครั้งที่ 4 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2519
5. ครั้งที่ 5 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2525
6. ครั้งที่ 6 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2529
7. ครั้งที่ 7 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2534
8. ครั้งที่ 8 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2539
9. ครั้งที่ 9 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2544
10. ครั้งที่ 10 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2549
11. ครั้งที่ 11 ที่ ฮานอย พ.ศ. 2554

ผู้ที่ได้ดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคนที่ 1 (2503–2519) และเลขาธิการใหญ่ (2473–2503 และ 2519–ปัจจุบัน) ได้แก่

1. (Trần Phú, 2473–2474)
2. (Lê Hồng Phong, 2478–2479)
3. (Hà Huy Tập, 2479–2481)
4. เหงียน วัน กื่อ (Nguyễn Văn Cừ, 2481–2483)
5. เจื่อง จิญ (Trường Chinh, 2483–2489 และ 2529)
6. เล สวน (Lê Duẩn, 2503–2529)
7. เหงียน วัน ลิญ (Nguyễn Văn Linh, 2529–2534)
8. โด๋ เหมื่อย (Đỗ Mười, 2534–2540)
9. เล ขา เฟียว (Lê Khả Phiêu, 2540–2544)
10. (Nông Đức Mạnh, 2544–2554)
11. เหงียน ฟู้ จ่อง (Nguyễn Phú Trọng, 2554–ปัจจุบัน)

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ
• http://www.nhandan.com.vn/english/ 2009-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ("ประชาชน"): หนังสือพิมพ์ของพรรค