โซยูทิงก์ยูแคนดานซ์

โซยูทิงก์ยูแคนดานซ์ (อังกฤษ: So You Think You Can Dance) เป็นรายการเรียลลิตี้โชว์ของสหรัฐอเมริกา สร้างโดยไซมอน ฟูลเลอร์, ไนเจล ลิธโกว์, อัลเลน ชาพิโร และแบร์รี่ อเดลแมน โดยเป็นรายการแข่งขันเต้นรำในสไตล์ต่างๆ เช่น ฮิพฮอพ ไจฟ์ ลีลาศ เต้นร่วมสมัย ฮัสเซิล บรอดเวย์ ควิกสเต็ป เวสต์ โคสต์ สวิง สมูธ วอลซ์ เป็นต้น และจะมีผู้เข้าร่วมแข่งขันถูกคัดออกสัปดาห์ละ 2 คนจาก 20 คน ผู้ชนะจะได้เงินรางวัลและสิทธิพิเศษอื่น ๆ ออกอากาศในประเทศไทยโดย True Vision หรือทางช่อง AXN Asia และทางช่อง Fox ที่สหรัฐอเมริกา รวมถึงเครือข่ายโทรทัศน์อื่น ๆ อีกทั่วโลก

โซยูทิงก์ยูแคนดานซ์
สร้างโดย
กำกับโดย	ไนเจล ลิธโกว์]] (รอบคัดเลือก) (การแสดงโชว์)
เสนอโดย	(2005) (2006-ปัจจุบัน)
ประเทศแหล่งกำเนิด	สหรัฐอเมริกา
จำนวนฤดูกาล	8
จำนวนตอน	119 (ฤดูกาลที่ 7)
การผลิต
ผู้อำนวยการผลิต	ไซมอน ฟูลเลอร์ ไนเจล ลิธโกว์ อัลเลน ชาปิโร (2005-2006) แบร์รี่ อเดลแมน
ความยาวตอน	1 - 2 ชั่วโมง
ออกอากาศ
เครือข่าย	ฟ็อกซ์
ออกอากาศ	20 กรกฎาคม พ.ศ. 2548 – ปัจจุบัน
การแสดงที่เกี่ยวข้อง
อเมริกันไอดอล

ฤดูกาลที่ 1

ออกอากาศรอบชิงชนะเลิศครั้งในสหรัฐอเมริกาวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2548 ผู้ชนะคือ นิค ลาซารินี โดยคะแนนโหวตมากกว่า 37.6% พร้อมกับตำแหน่ง "นักเต้นคนโปรดของอเมริกา"(America's Favourite Dancer) เงินรางวัลสำหรับผู้ชนะ 100,000 ดอลลาร์ รองชนะเลิศคือ เมโลดี้ ลาซาแยงก้า รวมผลโหวตสำหรับเฉพาะรอบสุดท้ายเกือบ 10 ล้านโหวต

ฤดูกาลที่ 2

ผู้ชนะได้แก่ เบ็นจี้ ชวิมเมอร์ ซึ่งเป็นคนแรกของรายการที่ไม่เคยได้คะแนนน้อยแม้แต่ครั้งเดียวและมีคะแนนโหวตมากที่สุดจากคะแนนมากกว่า 16.5 ล้านโหวตจากทั่วอเมริกา พร้อมกับตำแหน่ง "นักเต้นคนโปรดของอเมริกา"(America's Favourite Dancer) เงินรางวัลสำหรับผู้ชนะ 100,000 ดอลลาร์ รองชนะเลิศได้แก่ เทรวิส วอลล์

ฤดูกาลที่ 3

เปิดรับสมัครในนิวยอร์ก ชิคาโก ลอสแอนเจลิส และแอตแลนต้า สหรัฐอเมริกา โดยมี แคท ดีลีย์กลับมาเป็นพิธีกรอีกครั้ง ผู้ชนะเลิศได้แก่ เซบรา จอห์นสัน ซึ่งเป็นผู้หญิงคนแรกที่ชนะเลิศการแข่งขัน พร้อมกับตำแหน่ง "นักเต้นคนโปรดของอเมริกา"(America's Favourite Dancer) รองชนะเลิศได้แก่ แดนนี ทิดเวล และเป็นครั้งแรกที่เงินรางวัลสำหรับผู้ชนะสูงถึง 250,000 ดอลลาร์ รวมผลโหวตสำหรับเฉพาะรอบสุดท้ายกว่า 16 ล้านโหวต

ฤดูกาลที่ 4

เปิดรับสมัครวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 ในมหาวิทลัยเซาท์เทิร์นเมโธดิสต์ เมืองดัลลัส รัฐเท็กซัส ชาร์เลสตัน รัฐเซาท์แคโรไลน่า เมืองซอลท์เลค รัฐยูทาห์ วอชิงตันดี.ซี. ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย และในวิสคอนซิน โดยมีไนเจล ลิธโกว์ และแมรี่ เมอร์ฟี กลับมาเป็นกรรมการและแคท ดีลีย์ยังคงเป็นพิธีกรเช่นเดิม ทั้งเงินรางวัลสำหรับผู้ชนะจำนวน 250,000 ดอลลาร์อีกด้วย ผู้ชนะได้แก่ โจชัวร์ อาลัน ซึ่งเป็นคนที่ 2 ของรายการที่ไม่เคยได้คะแนนน้อยแม้แต่ครั้งเดียว พร้อมกับตำแหน่ง "นักเต้นคนโปรดของอเมริกา"(America's Favourite Dancer) รองลงมาได้แก่ สตีเฟน บอส และอีกหนึ่งความประหลาดใจ เนื่องจากปีนี้ผู้ชายได้เป็นผู้ชนะจึงมีการโหวตเพื่อเป็นรางวัลพิเศษ 50,000 ดอลลาร์สำหรับนักเต้นคนโปรดฝ่ายหญิงซึ่งได้แก่ แคร์ที ชาร์ล รวมผลโหวตสำหรับเฉพาะรอบสุดท้ายกว่า 60 ล้านโหวต นับเป็นผลโหวตที่มากที่สุดในประวัติศาสตร์รายการนี้

ฤดูกาลที่ 5

ในฤดูกาลที่ 5 การออดิชั่น เริ่มต้นขึ้นที่นิวยอร์ก ในวันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551 หลังจากนั้นจึงไปตามเมืองต่างๆ ได้แก่ ไมอามี่, ลอสแอนเจลิส, เดนเวอร์, เมมฟิส และ ซีแอตเทิล รายการออกอากาศตอนแรกในวันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2552 โดยมี หลุยส์ แวน อาร์มสเทล เป็นผู้ออกแบบท่าเต้นคนใหม่ และ เชน สปาร์คส์ ได้กลับมาเป็นผู้ออกแบบท่าเต้นอีกครั้ง ผู้ชนะประจำฤดูกาลนี้และได้เป็นนักเต้นคนโปรดของอเมริกา คือ จีนีน มาสัน

ฤดูกาลที่ 6

ฤดูกาลที่หกนี้ออกอากาศครั้งแรกในสหรัฐวันพุธที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2552 โดยยังมีไนเจล ลิธโกว์และแมรี่ เมอร์ฟีย์เป็นกรรมการหลัก ส่วนแคท ดีลีย์ยัง คงเป็นพิธีกรเช่นเดิม อดัม แชงค์แมนร่วมเป็นกรรมการในตอนแรกของรายการนี้ ส่วนรายการสดเริ่มออกอากาศครั้งแรกเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม ตัดสินรอบสุดท้ายเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม โดยนักเต้นแนวครัมพ์คนแรกของรายการรัสเซล เฟอร์กูสันได้รับตำแหน่ง "นักเต้นคนโปรดของอเมริกา" และเงินรางวัลจำนวน 250,000 ดอลลาร์สหรัฐ

ฤดูกาลที่ 7

ฤดูกาลที่ 8

ฤดูกาลที่ 9

ฤดูกาลที่ 10