แรงงานเกณฑ์ภายใต้การปกครองเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

การใช้แรงงานบังคับและทาสในนาซีเยอรมนีและทั่วดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองที่เกิดขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน เป็นส่วนสำคัญของการแสวงหาผลประโยชน์ทางด้านเศรษฐกิจของเยอรมันในดินแดนที่ถูกพิชิต นอกจากนี้ยังมีส่วนทำให้เกิดการสังหารหมู่ประชากรในดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน นาซีเยอรมันได้ลักพาตัวประชาชนไปประมาณ 12 ล้านคนจากเกือบยี่สิบประเทศในยุโรป ประมาณสองในสามส่วนที่มาจากยุโรปกลางและยุโรปตะวันออก คนงานจำนวนมากได้เสียชีวิตลง เนื่องจากสภาพความเป็นอยู่ การทารุณกรรม การขาดแคลนอาหาร และการทรมาณเป็นสาเหตุสำคัญของการเสียชีวิต พวกเขาได้กลายเป็นพลเรือนผู้เสียชีวิตด้วยปลอกกระสุน ที่จุดสูงสุดของแรงงานบังคับประกอบด้วย 20% ของแรงงานบังคับเยอรมัน การนับจำนวนผู้เสียชีวิตและการผลัดเปลี่ยนตัวคนงาน จำนวนประมาณ 15 ล้านคนที่มีทั้งผู้ชายและผู้หญิงที่ถูกบังคับใช้แรงงานที่จุดหนึ่งในช่วงสงคราม

การใช้แรงงานบังคับโดยนาซีเยอรมนี

บนถนน (Polish łapanka [waˈpanka]) ของการสุ่มพลเรือนเพื่อเนรเทศไปยังเยอรมนีสำหรับ; วอร์ซอ's district, 1941 คนงานชาวต่างชาติที่ถูกบังคับใช้แรงงาน จำนวน 10 ล้านคน (ปี ค.ศ. 1944)  รวมทั้ง:      พลเรือน 6.5 ล้านคน      เชลยศึก 2.2 ล้านคน      ค่ายผู้ต้องขัง 1.3 ล้านคน การลักพาตัว 12 ล้านคน พิ้นฐานกำเนิด โซเวียต (33.6%), โปแลนด์ (21.7%), ฝรั่งเศส (17.1%), เบลเยียม, เนเธอร์แลนด์, เชโกสโลวาเกีย, ยูโกสลาเวีย, อิตาลี, บัลแกเรีย, ฮังการี, เดนมาร์ก, กรีซ, สเปน, โรมาเนียและอื่นๆ

ด้วยความปราชัยของนาซีเยอรมนีในปี ค.ศ. 1945 ได้ทำการปลดปล่อยชาวต่างชาติจำนวนประมาณ 11 ล้านกว่าคน(ได้จำแนกประเภทเป็น"บุคคลพลัดถิ่น") ส่วนใหญ่ที่คนไหนซึ่งเป็นแรงงานบังคับและเชลยศึก ในช่วงเวลาสงคราม กองทัพเยอรมันได้พาพลเรือนจำนวน 6.5 ล้านคนเข้ามายังเยอรมันไรช์ ในนอกเหนือจากเชลยศึกโซเวียตสำหรับแรงงานทาสในโรงงาน การส่งกลับบ้านเป็นเรื่องสำคัญสำหรับฝ่ายสัมพันธมิตร อย่างไรก็ตาม ในกรณีของพลเรือนชาวโซเวียต การส่งกลับบ้านนั้นมักจะเผชิญหน้ากับการถูกต้องสงสัยว่าได้ให้ความร่วมมือและถูกส่งไปยังกูลัก องค์การบรรเทาทุกข์และฟื้นฟูสมรรถภาพแห่งสหประชาติ(UNRRA), และปฏิบัติการทางทหารได้จัดเตรียมมอบให้อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่พักพิงและให้ความช่วยเหลือในการส่งกลับบ้าน ในทั้งหมด คนงานชาวต่างชาติและเชลยศึกจำนวน 5.2 ล้านคนได้ถูกส่งตัวไปยังสหภาพโซเวียต, 1.6 ล้านคนไปยังโปแลนด์, 1.5 ล้านคนไปยังฝรั่งเศส และ 900,000 คนไปยังอิตาลี ตามด้วยจำนวน 300,000 ถึง 400,000 คน ซึ่งแต่ละคนจะไปยังยูโกสลาเวีย เชโกสโลวาเกีย เนเธอร์แลนด์ ฮังการี และเบลเยียม

อ้างอิง

1. John C. Beyer; Stephen A. Schneider. Forced Labour under Third Reich. Nathan Associates. Part1 2015-08-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน and Part 2 2017-04-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
2. Ulrich Herbert, Hitler's Foreign Workers: Enforced Foreign Labour in Germany under the Third Reich (1997)
3. (1979). Polityka ludnościowa i ekonomiczna hitlerowskich Niemiec w okupowanej Polsce [Civilian and economic policy of Nazi Germany in occupied Poland]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie. p. 136. ISBN . สืบค้นเมื่อ 11 October 2013. Also in: http://www.polishresistance-ak.org/30%20Artykul.htm [Eksploatacja ekonomiczna ziem polskich] (Economic exploitation of Poland's territory) by Dr. Andrzej Chmielarz, Polish Resistance in WW2, Eseje-Artykuły.
4. Panikos Panayi, "Exploitation, Criminality, Resistance. The Everyday Life of Foreign Workers and Prisoners of War in the German Town of Osnabrück, 1939-49," Journal of Contemporary History Vol. 40, No. 3 (Jul., 2005), pp. 483-502 in JSTOR
5. William I. Hitchcock, The Bitter Road to Freedom: The Human Cost of Allied Victory in World War II Europe (2008), pp 250-56