แผลเปื่อย

แผลเปื่อย (อังกฤษ: ulcer) หรือแผล เป็นรอยโรคบนผิวหนังหรือเยื่อเมือก ร่วมกับมีการขาดตอนหรือการสลายของเนื้อเยื่อ แผลเปื่อยอาจส่งผลให้เสียชั้นหนังกำพร้าทั้งหมด และบ่อยครั้งรวมถึงหนังแท้บางส่วน หรือแม้กระทั่ง แผลเปื่อยพบมากที่สุดที่ผิวหนังของรยางค์ล่างและในทางเดินอาหาร แผลเปื่อยที่ปรากฏบนผิวหนังมักเห็นเป็นเนื้อเยื่ออักเสบที่มีบริเวณผิวหนังแดง แผลเปื่อยผิวหนังมักเห็นได้ในกรณีการสัมผัสความร้อนหรือความเย็น การระคายเคืองหรือมีปัญหาต่อการไหลเวียนโลหิต แผลเปื่อยยังอาจเกิดจากการขาดการเคลื่อนไหว ซึ่งทำให้มีแรงกดต่อเนื้อเยื่อเป็นเวลานาน ความเครียดในระบบไหลเวียนโลหิตนี้ถูกแปลงเป็นแผลเปื่อยผิวหนัง ซึ่งทั่วไปเรียก แผลเปื่อยมักมีการติดเชื้อและเกิดหนอง

แผลเปื่อยผิวหนัง
แผลเปื่อยผิวหนังซึ่งเกิดในผู้ป่วยบางราย
บัญชีจำแนกและลิงก์ไปภายนอก
ICD-10	L88-L89
ICD-	707.00
	26839
MeSH	D012883