แขวงหลวงน้ำทา

หลวงน้ำทา (ลาว: ຫຼວງນໍ້າທາ, ຫລວງນໍ້າທາ) เป็นหนึ่งในแขวงของประเทศลาว ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือสุดของประเทศ ทิศเหนือติดกับประเทศจีน ทิศใต้ติดกับแขวงบ่อแก้ว ทิศตะวันออกติดกับแขวงอุดมไซ และทิศตะวันตกติดกับประเทศพม่า

แขวงหลวงน้ำทา ແຂວງຫຼວງນໍ້າທາ
แขวง
ภูมิทัศน์ของแขวงหลวงน้ำทา
แผนที่แขวงหลวงน้ำทา
แผนที่ประเทศลาวเน้นแขวงหลวงน้ำทา
พิกัด: 20°57′25″N 101°23′42″E / 20.956944°N 101.395°E / 20.956944; 101.395
ประเทศ	ลาว
เมืองเอก	หลวงน้ำทา
พื้นที่
• ทั้งหมด	9,325 ตร.กม. (3,600 ตร.ไมล์)
ประชากร  (สำมะโน พ.ศ. 2558)
• ทั้งหมด	175,753 คน
• ความหนาแน่น	19 คน/ตร.กม. (49 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	()
รหัส ISO 3166	LA-LM
ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (2561)	0.576 ปานกลาง ·

ประวัติ

พื้นที่แขวงนี้เดิมเป็นส่วนหนึ่งของแขวงหัวของ ต่อมาแขวงหัวของถูกยุบลงและแยกออกเป็น 2 แขวง บริเวณศูนย์กลางของแขวงหัวของเดิมได้เปลี่ยนชื่อเป็นแขวงบ่อแก้ว ส่วนพื้นที่ทางเหนือของแขวงหัวของเดิมกลายเป็นแขวงใหม่คือแขวงหลวงน้ำทาในปัจจุบัน

ประชากรส่วนใหญ่ของแขวงหลวงน้ำทาเป็นชาวไทลื้อ เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรเชียงแขง (เชียงลาบ) ซึ่งเป็นอาณาจักรของชาวไทลื้อ มีพื้นที่ครอบคลุมสองฝั่งของแม่น้ำโขง คือบริเวณเมืองยอง รัฐฉาน ประเทศพม่า กับเมืองสิงห์ แขวงหลวงน้ำทาของลาวในปัจจุบัน เมื่อฝรั่งเศสขยายอิทธิพลเข้ามาบริเวณนี้ จึงได้ตกลงกับอังกฤษแบ่งเมืองเชียงแขงออกเป็นสองส่วน ฝั่งขวาแม่น้ำโขงเป็นของอังกฤษ ส่วนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงเป็นของฝรั่งเศสและตกเป็นของประเทศลาวในเวลาต่อมา

ระหว่าง พ.ศ. 2498–2518 พื้นที่แถบนี้เคยเป็นสมรภูมิรบระหว่างขบวนการปะเทดลาวและกลุ่มกองโจรของพวกชาวเขา ส่วนใหญ่เป็นชาวม้งที่ได้รับการหนุนหลังจากสำนักข่าวกรองกลางของสหรัฐอเมริกา ส่งผลให้ตัวเมืองถูกทำลายจนไม่สามารถซ่อมแซมได้ ต้องย้ายไปสร้างเมืองใหม่ที่ริมฝั่งแม่น้ำทา ห่างจากที่ตั้งเดิมไปทางเหนือ 7 กิโลเมตร ใกล้กับทางหลวงที่ใช้ไปยังเมืองสิงห์ อุดมไซ และบ่อเต็น

การแบ่งเขตการปกครอง

แขวงนี้แบ่งออกเป็น 5 เมืองดังนี้:

แผนที่	รหัส	ชื่อ	อักษรลาว	ประชากร (2558)
	3-01	เมืองหลวงน้ำทา	ເມືອງຫຼວງນໍ້າທາ	54,089
	3-02	เมืองสีง	ເມືອງສີງ	39,287
	3-03		ເມືອງລອງ	34,630
	3-04	เมืองเวียงภูคา	ເມືອງວຽງພູຄາ	23,928
	3-05	เมืองนาแล	ເມືອງນາແລ	23,819

ประชากร

ประชากรในแขวงตามสำมะโน พ.ศ. 2558 มี 175,753 คน กลุ่มชาติพันธุ์ในอยู่ในบริเวณนี้คือม้ง ขมุ อาข่า ไทเหนือ ไทดำ ไทแดง ไทขาว ไทยวน ไทลื้อ ละวิด ละเมด สีดา อีก้อ มูเซอ กะลอม ไทใหญ่ ฯลฯ

การท่องเที่ยว

แม้ว่าทางการจะย้ายเมืองหลวงใหม่ไปแล้วก็ตาม แต่สถานที่ท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะอยู่ในเมืองเก่า ชาวหลวงน้ำทาเรียกเขตนี้ว่า เมือง และเรียกเขตที่สร้างใหม่ว่า แขวง นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเข้ามาแวะพักเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองสิงห์ แขวงบ่อแก้ว หรือไม่ก็ไปจีน ภายตัวเมืองหลวงน้ำทามีที่พักค่อนข้างมาก ปัจจุบันหลวงน้ำทามีถนนสายกว้าง ถ้าเดินมาทางเชิงสะพานด้านตะวันออกของถนนสายหลักในยามเช้า จะเห็นผู้คนออกมาจับจ่ายซื้อของที่ตลาดซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของสถานีขนส่ง ถัดจากเมืองประมาณ 2 กิโลเมตรไปตามเส้นทางเมืองสิงห์ จะพบศูนย์หัตถกรรมหลวงน้ำทาซึ่งสหภาพยุโรปเป็นผู้ออกเงินสร้างเพื่อให้เป็นที่จำหน่ายสินค้าหัตถกรรมของชาวบ้าน

แหล่งท่องเที่ยว

• วัดหลวงบ้านเชียงใจ
• วัดพระธาตุเชียงตึง
• ตลาดใหญ่
• พระธาตุหลวงน้ำทา
• ตลาดมืด
• สวนน้ำห้า-ปาคำ
• ตาดน้ำดี
• วัดเวียงเหนือ ไชยราม
• วัดท่าอ้อ
• วัดน้ำทุ่ง
• วัดสามักคีไช
• วัดหลวงขอน

การเดินทาง

การเดินทางมายังหลวงน้ำทา มีรถประจำทางไว้บริการจากหลวงพระบางและห้วยทรายทุกวัน และจากหลวงน้ำทาก็มีรถประจำทางมายังเมืองสิงห์เช่นกัน ระยะทางประมาณ 59 กิโลเมตร ใช้เวลา 1 ชั่วโมง 30 นาที

อ้างอิง

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แขวงหลวงน้ำทา

1. "Sub-national HDI - Area Database - Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-09-13.
2. The Lao National Tourism Administration. . Ecotourism Laos. GMS Sustainable Tourism Development Project in Lao PDR. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 September 2012. สืบค้นเมื่อ 1 December 2012.
3. "Provinces of Laos". Statoids.com. สืบค้นเมื่อ 1 November 2012.
4. "Results of Population and Housing Census 2015" (PDF). Lao Statistics Bureau. สืบค้นเมื่อ 1 May 2020.

ข้อมูลทั่วไป

• DK Travel Guides (1 June 2011). DK Eyewitness Travel Guide: Cambodia & Laos. Dorling Kindersley Limited. p. 180. ISBN .
• Geological Survey (U S ) (25 October 2010). Minerals Yearbook: Area Reports: International 2008: Asia and the Pacific. Government Printing Office. pp. 14–. ISBN .

แหล่งข้อูลอื่น

• Photos of Luang Namtha Province
• Tourism as a Tool for Development (PDF-file) 2015-12-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน