เอมีล ฟิชเชอร์

แฮร์มัน เอมีล ลูอี ฟิชเชอร์ (เยอรมัน: Hermann Emil Louis Fischer FRS FRSE FCS; 9 ตุลาคม ค.ศ. 1852 – 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1919) เป็นนักเคมีชาวเยอรมันและผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีใน ค.ศ. 1902 เขาค้นพบ นอกจากนี้เขายังพัฒนาซึ่งเป็นสัญลักษณ์สำหรับการวาดอะตอมของคาร์บอนที่ไม่สมมาตร เขาไม่เคยใช้ชื่อตัวชื่อแรก (แฮร์มัน) และเป็นที่รู้จักมาตลอดชีวิตในชื่อเอมีล ฟิชเชอร์

เอมีล ฟิชเชอร์
เกิด	แฮร์มัน เอมีล ลูอี ฟิชเชอร์ 9 ตุลาคม ค.ศ. 1852(1852-10-09)
เสียชีวิต	15 กรกฎาคม ค.ศ. 1919(1919-07-15) (66 ปี) เบอร์ลิน เยอรมนี
สัญชาติ	เยอรมัน
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยสทราซบูร์
มีชื่อเสียงจาก	การศึกษาน้ำตาลและพิวรีน
รางวัล	(1890) ภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอน (1899) รางวัลโนเบลสาขาเคมี 1902) (1907) (1913)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	เคมี
สถาบันที่ทำงาน	มหาวิทยาลัยมิวนิก (1875–1881) (1881–1888) มหาวิทยาลัยเวือทซ์บวร์ค (1888–1892) มหาวิทยาลัยเบอร์ลิน (1892–1919)
อาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก
ลูกศิษย์ในระดับปริญญาเอก

ช่วงต้น

ฟิชเชอร์เกิดที่เมืองอ็อยส์เคียร์เชิน ใกล้กับโคโลญ เป็นลูกของเลาเร็นทซ์ ฟิชเชอร์ นักธุรกิจ และยูเลีย เพินส์เกิน ภรรยาของเขา หลังจากสำเร็จการศึกษา เขาต้องการศึกษาต่อด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ แต่พ่อของเขาบังคับให้เขาทำงานในธุรกิจของครอบครัวจนกระทั่งเห็นว่าลูกชายของเขาไม่เหมาะ ต่อมาฟิชเชอร์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยบ็อนใน ค.ศ. 1871 แต่ย้ายไปที่มหาวิทยาลัยสทราซบูร์ใน ค.ศ. 1872 เขาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกใน ค.ศ. 1874 จากการศึกษาเกี่ยวกับเทลิอีน (phthalein) ภายใต้การดูแลของ และได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งในมหาวิทยาลัย

การวิจัย

ฟิชเชอร์เป็นที่รู้จักเป็นพิเศษจากผลงานที่เกี่ยวกับน้ำตาล: ในบรรดาผลงานอื่น ๆ การสังเคราะห์ D-(+)-กลูโคส และพิวรีน (รวมถึงการสังเคราะห์กาเฟอีนครั้งแรก)

ฟิชเชอร์ยังมีบทบาทในการค้นพบบาร์บิเชอริต ซึ่งเป็นยาระงับประสาทที่ใช้สำหรับการนอนไม่หลับ โรคลมชัก ความวิตกกังวล และการระงับความรู้สึก เขามีส่วนช่วยในการเปิดตัวยากล่อมประสาทบาร์บิเชอริตเป็นครั้งแรกร่วมกับ แพทย์ชาวเยอรมัน ใน ค.ศ. 1904

อ้างอิง

1. . London: Royal Society. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-16.
2. Horst Kunz (2002). "Emil Fischer – Unequalled Classicist, Master of Organic Chemistry Research, and Inspired Trailblazer of Biological Chemistry". Angewandte Chemie International Edition. 41 (23): 4439–4451. doi:10.1002/1521-3773(20021202)41:23<4439::AID-ANIE4439>3.0.CO;2-6. PMID 12458504.
3. Lichtenthaler, F. W. (1992). "Emil Fischers Beweis der Konfiguration von Zuckern: eine Würdigung nach hundert Jahren". Angewandte Chemie. 104 (12): 1577–1593. doi:10.1002/ange.19921041204.
4. Forster, Martin Onslow (1 January 1920). "Emil Fischer memorial lecture". Journal of the Chemical Society, Transactions. 117: 1157–1201. doi:10.1039/CT9201701157.
5. Biography Biography of Fischer from Nobelprize.org website
6. Farber, Eduard (1970–1980). "Fischer, Emil Hermann". Dictionary of Scientific Biography. 5. New York: Charles Scribner's Sons. pp. 1–5.
7. Fischer, Emil (1890). "Synthese des Traubenzuckers". Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft. 23: 799–805. doi:10.1002/cber.189002301126.