เอจีเอ็ม-84 ฮาร์พูน

เอจีเอ็ม-84 ฮาร์พูน เป็นระบบขีปนาวุธนำวิถีพื้นสู่พื้น และอากาศสู่พื้น โจมตีเรือรบผิวน้ำในระยะขอบฟ้าทุกสภาพอากาศ พัฒนาและผลิตโดยบริษัทแมคดอนเนลล์ดักลาส (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของโบอิง) มีจำนวนผลิตกว่า 7,000 ลูก นับตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรกในปี พ.ศ. 2520 ฮาร์พูนได้รับการพัฒนาและดัดแปลงจำนวนหลายบล็อก เช่น บล็อก I, II, ID และ IG ปัจจุบันได้รับการพัฒนาเป็นบล็อก III นอกจากนี้ยังมีการพัฒนาระบบขีปนาวุธฮาร์พูนเป็นรุ่นโจมตีภาคพื้นดินเรียกอีกชื่อว่า สแลม (Standoff Land Attack Missile)

Harpoon
ขีปนาวุธฮาร์พูน ตั้งแสดงในพิพิธภัณฑ์ที่เพิร์ลฮาร์เบอร์
ชนิด	ขีปนาวุธต่อต้านเรือ
แหล่งกำเนิด	สหรัฐอเมริกา
บทบาท
ประจำการ	พ.ศ. 2520–ปัจจุบัน
ผู้ใช้งาน	สหรัฐอเมริกา
ประวัติการผลิต
บริษัทผู้ผลิต	โบอิง ดีเฟนซ์, สเปชแอนด์ซีเคียวริตี้
มูลค่า	US$1,200,000 สำหรับบล็อก II
ข้อมูลจำเพาะ
มวล	1,523 lb (691 kg)
ความยาว	อากาศยาน: 12.6 ft (3.8 m);พื้นดินหรือเรือดำน้ำ 15 ft (4.6 m)
เส้นผ่าศูนย์กลาง	1.1 ft (0.34 m)
หัวรบ	488 ปอนด์ (221 กิโลกรัม)
เครื่องยนต์	เทเลไดน์ เทอร์โบเจ็ต/ส่วนขับดัน แรงขับมากกว่า 600 ปอนด์ (มากกว่า 272.2 กิโลกรัม)
ความยาวระหว่างปลายปีก	3 ft (0.91 m)
พิสัยปฏิบัติการ	124 กิโลเมตร
ความสูงปฏิบัติการ	เรี่ยผิวน้ำ
ความเร็ว	864 กม./ชม. (537 ไมล์/ชั่วโมง)
ระบบนำวิถี	ผิวน้ำควบคุมโดยเรดาร์ / แอคทีฟเรดาร์โฮมมิง
ฐานยิง	หลายรูปแบบ RGM-84A เรือผิวน้ำ AGM-84A อากาศยาน UGM-84A เรือดำน้ำ

ฮาร์พูนใช้เรดาร์แอคทีฟโฮมมิ่งนำทางเข้าหาเป้าหมาย โดยจะบินเรี่ยผิวน้ำในระดับต่ำเพื่อหลบหลีกการถูกตรวจจับจากเรดาร์ข้าศึก สามารถยิงได้ทั้งจากเรือผิวน้ำ เรือดำน้ำ อากาศยาน และจากฐานยิงบนบก แบ่งออกดังนี้

• อากาศยานปีกตรึง (เอจีเอ็ม-84 รุ่นปราศจากจรวดขับดันเชื้อเพลิงแข็ง)
• เรือรบผิวน้ำ (อาร์จีเอ็ม-84 รุ่นติดตั้งจรวดขับดันเชื้อเพลิงแข็ง )
• เรือดำน้ำ (ยูจีเอ็ม-84 รุ่นตั้งภายในจรวดเชื้อเพลิงขับดันภายในแคปซูล ใช้ยิงจากท่อยิงตอร์ปิโด)
• ฐานยิงบนบก

ฮาร์พูนเทียบเคียงได้กับขีปนาวุธรุ่นใกล้เคียงอื่นๆ เช่น เอ็กโซเซ่ต์ ของฝรั่งเศส, อาร์บีเอส-15 ของสวีเดน, ของรัสเซีย, ของอังกฤษ, และ ของจีน

การพัฒนา

ฮาร์พูนรุ่นแรก

ขีปนาวุธฮาร์พูนได้รับการเปิดเผยครั้งแรกในปี พ.ศ. 2520 ภายหลังเหตุการณ์เรือพิฆาตของอิสราเอลโดนโจมตีจากขีปนาวุธโจมตีเรือ พี-15 เทอร์มิต ซึ่งผลิตในโซเวียต ทำให้มีการพัฒนาขีปนาวุธสำหรับยิงจากอากาศยานลาดตระเวน พี-3 โอไรออน อีกทั้งได้รับการดัดแปลงให้ใช้ทิ้งจากเครื่องบินทิ้งระเบิด บี-52 สตราโตฟอร์เทรส ซึ่งสามารถบรรทุกได้แปดถึงสิบสองลูก ฮาร์พูนได้รับความนิยมจากชาติพันธมิตรของสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาติสมาชิกนาโต อาทิเช่น แคนาดา สหราชอาณาจักร เยอรมนี อิตาลี และชาติพันธมิตรนอกนาโต เช่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ สิงคโปร์ ไทย และในส่วนอื่นๆของโลก

ฮาร์พูนได้รับการดัดแปลงให้ใช้ยิงจากเครื่องบินขับไล่ เอฟ-16 ไฟทิงฟอลคอน ของกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา สิงคโปร์ เกาหลีใต้ และสหรัฐอาหรับเอมิเรตต์ นอกจากนี้ยังสามารถติดตั้งได้กับอากาศยานของกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา เช่น พี-3 โอไรออน, เอ-6 อินทรูเดอร์, เอส-3 ไวกิ้ง, เอวี-8 แฮริเออร์, และ(เอฟ/เอ-18 ฮอร์เน็ท)

ฺฮาร์พูนขณะถูกยิงจากเรือรบหลวงเรจินาของกองทัพเรือแคนาดา

ฮาร์พูน บล็อก ID

ฮาร์พูนรุ่นดังกล่าวได้รับการดัดแปลงเพิ่มขนาดถังเชื้อเพลิง แต่มีจำนวนการผลิตที่จำกัดในสมัยสงครามเย็น (ใช้ในสงครามกับประเทศสนธิสัญญาวอร์ซอของยุโรปตะวันออก) หรือเรียกอีกชื่อว่า เอจีเอ็ม-84 เอฟ

แสลม เอทีเอ (บล็อก IG)

อยู่ในระหว่างการพัฒนาเพิ่มขีดความสามารถในการบินวนโจมตีเป้าหมาย มีความสามารถใกล้เคียงกับขีปนาวุธร่นโทมาฮอร์ก โดยขีปนาวุธจะทำการคำนวณเป้าหมายที่อยู่เบื้องหน้ากับเป้าหมายที่ได้ระบุไว้ โดยการเปรียบเทียบภาพเป้าหมายจริงกับภาพเป้าหมายที่บันทึกไว้ในระบบคอมพิวเตอร์

ฮาร์พูน บล็อก II ทดสอบยิงจาก ยูเอสเอสธอร์น

ฮาร์พูน บล็อก II

พัฒนาโดยโบอิง โดยเพิ่มขีดความสามารถในการต่อต้านต่อต้านทางอิเล็กโทรนิก (ECM) และระบบชี้เป้าด้วยระบบดาวเทียม (GPS)

ฮาร์พูน บล็อก III

แผนการพัฒนาโดยกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา โดยการปรับปรุงระบบควบคุมการยิง สำหรับติดตั้งบนเรือลาดตระเวนติดอาวุธนำวิถี เรือพิฆาตติดอาวุธนำวิถี และใช้ติดตั้งบนเครื่องบินโจมตี/ขับไล่แบบ (เอฟ/เอ-18อี/เอฟ ซูเปอร์ฮอร์เน็ท) แต่ภายหลังการพัฒนาที่ล่าช้า นโยบายการควบคุมจำนวนเรือ การทดสอบที่ถูกเลื่อนออกไป ทำให้แผนการพัฒนาถูกยกเลิกในเดือน เมษายน พ.ศ. 2552

ประเทศผู้ใช้งาน

แผนที่แสดงประเทศผู้ใช้งานในปัจจุบัน (สีน้ำเงิน) และอดีตประเทศใช้งาน (สีแดง)

 ออสเตรเลีย

 เบลเยียม

 บราซิล

 แคนาดา

 ชิลี

เดนมาร์ก

• กองทัพเรือเดนมาร์ก

 อียิปต์

 เยอรมนี

• กองทัพเรือเยอรมนี

 กรีซ

 อินเดีย

 อินโดนีเซีย

• (Block 1D) (ปลดประจำการ)

 อิหร่าน

อิสราเอล

 ญี่ปุ่น

• กองกำลังป้องกันตนเองทางทะเลญี่ปุ่น

 มาเลเซีย

• กองทัพอากาศมาเลเซีย

 เม็กซิโก

 โมร็อกโก

 เนเธอร์แลนด์

 ปากีสถาน

 โปแลนด์

 โปรตุเกส

 กาตาร์

• Block 2 ใช้กับ F-15QA

 เกาหลีใต้

• กองทัพอากาศเกาหลีใต้

 ซาอุดีอาระเบีย

 สิงคโปร์

 สเปน

 สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)

 ไทย

• กองทัพเรือไทย

 ตุรกี

• กองทัพเรือตุรกี

 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

 สหราชอาณาจักร

• ราชนาวี

 ยูเครน

 สหรัฐ

• กองทัพอากาศสหรัญอเมริกา
• กองทัพเรือสหรัฐอเมริกา
• (ปลดประจำการ)

อ้างอิง

1. "United States Navy Fact File: Harpoon Missile". United States Navy.
2. "Harpoon Block 1D" (PDF). (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-05.
3. "Harpoon" (PDF). (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-05.
4. Global Security Harpoon article
5. "Video: Belgian frigate Louise-Marie in slow-mo missile firing action". Naval Today (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2018-06-05. สืบค้นเมื่อ 2022-04-12.
6. "India - UGM-84L Harpoon Missiles | Defense Security Cooperation Agency". www.dsca.mil. สืบค้นเมื่อ 2022-04-12.
7. "Harpoon : Rudal Canggih Yang "Loyo" Akibat Embargo Militer". Indomiliter.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2011-05-08. สืบค้นเมื่อ 2020-04-20.
8. "POLA Sigma 10514 ARM Reformador Frigate Launched for Mexican Navy". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-03. สืบค้นเมื่อ 2018-12-03.
9. "UNROCA (United Nations Register of Conventional Arms)". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-06. สืบค้นเมื่อ 2019-04-06.
10. Jennings, Gareth (30 April 2019). "Qatar to arm F-15QAs with Harpoon Block 2 anti-shipping missile". Jane's 360. London. จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 April 2019. สืบค้นเมื่อ 30 April 2019.
11. "RoKAF F-16C block 52 #01-515 from the 20th FW is flying alongside a P-3 'Orion' coastal patrol aircraft, both armed with AGM-84 Harpoon missiles. [RoKAF photo]". F-16.net. สืบค้นเมื่อ 21 February 2022.
12. Newdick, Thomas (8 October 2021). "Watch Saudi F-15 Strike Eagles Unleash Harpoon Missiles Against Ship Targets". The Drive. สืบค้นเมื่อ 21 February 2022.
13. "Royal Saudi Navy Badr corvette launches Harpoon anti-ship missile". Navy Recognition (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-04-12.
14. "Formidable Class Frigate". Naval Technology (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-04-11.
15. Hunter, Jamie (6 August 2020). "Taiwanese F-16s Begin Flying Patrols With Live Harpoon Anti-Ship Missiles To Deter China". The Drive. สืบค้นเมื่อ 20 February 2022.
16. "New 155-mm-calibre self-propelled artillery and Harpoon missiles arrive in Ukraine". Ukrayinska Pravda. 28 May 2022. สืบค้นเมื่อ 29 May 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เอจีเอ็ม-84 ฮาร์พูน

• ข้อมูลทางการ– เว็บไซต์โบอิง
• ข้อมูลและรายละเอียดของฮาร์พูนในแต่ละรุ่น– จากสารานุกรมแอสโตรนอติกา
• AGM-84 variants
• McDonnell-Douglas AGM-84A Harpoon and AGM-84E SLAM
• FAS Harpoon article
• Global Security Harpoon article
• Boeing Harpoon Block III Press Release
• Boeing Harpoon Block II Backgrounder
• Royal Netherlands Navy launches Harpoons from new frigate HMS De Ruyter (Defense-Aerospace) 2009-08-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• เอฟ/เอ-18 ยิง เอจีเอ็ม-84^[] ดิจิตัล มิลิทารี อาร์ต